Προσδοκούν να φύγουν προς την Ευρώπη και διαμαρτύρονται, γιατί οι Έλληνες δεν τους συμπεριφέρονται καλά. Πενήντα και πλέον λαθρομετανάστες από το Σουδάν, το Ιράν, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη κ.λπ. περνούν τις κρύες μέρες και νύχτες του χειμώνα με το όνειρο να δραπετεύσουν από τη χαμοζωή μέσα στα χάρτινα παραπήγματα. Να νιώσουν άνθρωποι. Γιατί τώρα, όπως ανέφερε ο Αχμέτ, αισθάνονται «νεκροί».ΤΟ ΔΡΑΜΑ…
«Τι καταλαβαίνω που υπάρχω… είμαι πεθαμένος, αν και ζωντανός», λέει με παράπονο ο Σουδανός Αχμέτ. Είχε στήσει μια σκηνή, αλλά «μου την κάψανε οι αστυνομικοί, για να εξαναγκαστώ να φύγω. Θέλω να φύγω, αλλά δεν μπορώ». Βέβαια η επίσημη εκδοχή είναι ότι η φωτιά προκλήθηκε από ατύχημα. Όπως και νάχει το όλο γεγονός είναι μια πρόκληση… ποικιλότροπα ερμηνευόμενη. Η φωτιά του πολέμου τον έδιωξε από την χώρα του και μια άλλη… φωτιά, έγινε η αιτία να γίνουν ακόμα πιο δραματικές οι ήδη δραματικές συνθήκες ζωής του στην Ηγουμενίτσα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι τέτοιο το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης που έχει δημιουργηθεί στην Ηγουμενίτσα, που όσοι λαθρομετανάστες διαβιούν εξαθλιωμένοι σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, θεωρούνται προνομιούχοι σε σύγκριση με αυτούς που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στο δάσος της Θεσπρωτικής πρωτεύουσας, που είναι πύλη προς την Ευρώπη.
ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ…
Οι συνθήκες διαβίωσής τους, είναι τόσο άσχημες, που δεν περιγράφονται. Οι εικόνες είναι αποκαλυπτικές, ωστόσο και αυτές δεν μεταφέρουν με ακρίβεια την αθλιότητα. Μια αθλιότητα που δεν προσβάλλει τους λαθρομετανάστες, αλλά εμάς τους ίδιους. Τον πολιτισμό μας. Την δημοκρατία μας. Την ευαισθησία μας (αν υπάρχει).«Μια φορά την ημέρα τρώμε. Και δεν μπορούμε να κοιμηθούμε, αφού δεν έχουμε ούτε στρώμα, ούτε σκέπασμα, ούτε τίποτε», σημειώνει ο Παλαιστίνιος Λούτσι. Και πού και πώς τρώνε, πού και πώς κοιμούνται; Στο ίδιο σημείο που εξυπηρετούν τις βιολογικές τους ανάγκες!!!
Παρά τη βοήθεια που παρέχουν στους μετανάστες εθελοντικές οργανώσεις, αλλά και απλοί πολίτες δεν αρκεί για να ζήσουν ως άνθρωποι. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα που καταγράφεται καθημερινά στην Ηγουμενίτσα.
ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!..
Ρακένδυτοι νέοι ψάχνουν σε κάδους απορριμμάτων για φαγητό και ρούχα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που στέκονται έξω από αρτοποιεία, καταστήματα τροφίμων και εστιατόρια περιμένοντας υπομονετικά να τους δώσουν κάτι να φάνε. Αυτοί οι άνθρωποι δεν απλώνουν το χέρι για να ζητήσουν. Με λίγες αγγλικές ή ελληνικές λέξεις που έχουν μάθει, ζητούν λίγα χρήματα ή λίγο ψωμί. Και η ανταπόκριση υπάρχει. Αλλά δεν επαρκεί. Ακόμη δεν λείπουν και οι στιγμές της έντασης. Στην προσπάθειά τους να κρυφτούν σε κάποιο φορτηγό, συγκρούονται με τους οδηγούς, ενώ ο φόβος της σύλληψής τους από την αστυνομία είναι κυρίαρχος πάνω τους.
ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Επιτέλους, κάτι πρέπει να γίνει… Τώρα, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση.
Να καταργηθεί αμέσως ο… καταυλισμός που δημιούργησαν στο δάσος οι λαθρομετανάστες, γιατί αποτελεί ντροπή για την κοινωνία. Διότι η διαβίωση των άμοιρων λαθρομεταναστών εκεί γίνεται κάτω από απαράδεκτες συνθήκες. Αλλά και η ζωή των κατοίκων της περιοχής έχει γίνει πολύ δύσκολη, ενώ η εικόνα της πόλης στο παραλιακό μέτωπο έχει υποβαθμιστεί σημαντικά. Οι λαθρομετανάστες να μεταφερθούν σε οργανωμένους χώρους στις περιοχές υποδοχής λαθρομεταναστών. Οι αρμόδιοι οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την παροχή βοήθειας στους λαθρομετανάστες.
Αντί όμως να επιλέξουν την αποτελεσματική και βιώσιμη λύση της αξιοπρεπούς διαβίωσης των λαθρομεταναστών, η οποία θα εξυπηρετήσει και την εθνική στρατηγική για τη λαθρομετανάστευση, διάλεξαν τη χειρότερη λύση. Να αδιαφορούν παντελώς γι’ αυτούς.
proinoslogos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου