Το πρώτο δεδομένο είναι ότι οι τρομοκράτες αναβάθμισαν την επαναστατική πάλη σε επίπεδο μαφίας. Τα παγιδευμένα δέματα είναι η προσφιλής πρακτική του υποκόσμου με στόχο αντίπαλες συμμορίες. Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι οι τρομοκράτες βρήκαν κι έκαναν. Οι τρύπες στους μηχανισμούς ασφαλείας είναι τόσο πολλές, ώστε ένα παγιδευμένο πακέτο έφτασε στον προθάλαμο του υπουργού με αποτέλεσμα να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή. Τα πρωτόκολλα ασφαλείας είναι για το ελληνικό κράτος ό, τι και οι νόμοι που ψηφίζει: «Ελα μωρέ τώρα! Τι θα συμβεί αν παρακάμψουμε μια διαδικασία ή ένα νόμο;». Και όταν συμβαίνει, όλοι αναρωτιόμαστε «πώς είναι δυνατόν αυτό να συμβεί;».Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική χαλαρότητα δικαιώνεται 999 στις 1.000 φορές. Ισως και περισσότερες. Χιλιάδες άνθρωποι μπαίνουν καθημερινά στα δικαστήρια έπειτα από πλημμελή έλεγχο και όταν γίνει το κακό όλοι -ακόμη κι αυτοί που δυσανασχετούν σε κάθε έλεγχο- ωρύονται για τη χαλαρότητα των μέτρων φύλαξης. Η δικαίωση όμως αυτής της χαλαρότητας δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Επειδή ακριβώς στις 999 περιπτώσεις τίποτε δεν συμβαίνει, νιώθουμε σίγουροι και για τη χιλιοστή. Μόνο που οι νόμοι και τα πρωτόκολλα ασφαλείας φτιάχνονται γι’ αυτήν τη σπάνια περίπτωση, επειδή κάποιος αρρωστημένος εγκέφαλος θα σκεφθεί να στείλει ένα πακέτο - βόμβα σε κάποιον υπουργό ή διότι κάποιος αμελής οδηγός δεν θα δέσει σωστά το φορτίο του και θα θερίσει αθώους στην Εθνική Οδό.
Αλήθεια! Ελέγχει κανείς τις νταλίκες για παράνομα φορτία στην ΠΑΘΕ; Διότι και το 2003 είχαμε συγκλονιστεί με τον άδικο χαμό εικοσιενός παιδιών στα Τέμπη, επειδή κάποιος νταλικιέρης δεν έδεσε σωστά το φορτίο του και η Τροχαία δεν τον ήλεγξε. Μετά το φονικό έγινε το γνωστό συμπούρμπουλο: όλοι δήλωσαν συγκλονισμένοι, εντάθηκαν τα μέτρα της τροχαίας και οι έλεγχοι των καναλιών (είχαν βγει με κάμερες και ακολουθούσαν τις νταλίκες για να δουν αν έχουν πλημμελώς δέσει τα φορτία τους) εντάθηκαν. Για αρκετά βράδια στα κανάλια στήθηκε το γνωστό σόου, υπό τον τίτλο «φως στα αίτια της τραγωδίας». Εξι έως οκτώ παράθυρα με τους γνωστούς σχολιαστές να σχίζουν τα ιμάτιά τους (ένας απ’ αυτούς κατά παράδοση δακρύζει), ενώ σε απευθείας συνδέσεις οι αρμόδιοι δήλωναν αναρμόδιοι, οι ευθύνες διαχεόταν και τελικά το θέμα ξεχάστηκε. Το μόνο που ελπίζουμε είναι να μη γίνει το επόμενο κακό...
Δυστυχώς, η Ελλάδα συχνά-πυκνά συνταράσσεται από κάποιο γεγονός. Συνήθως μακάβριο. Να συμφωνήσουμε ότι αυτό δείχνει την ευαίσθητη πλευρά του λαού μας, αλλά το πρόβλημα είναι ότι όλοι μας συγκλονιζόμαστε τόσο πολύ ώστε κανείς δεν έχει τον χρόνο να κάνει σωστά τη δουλειά του. Σε όλες τις χώρες του κόσμου το στοίχημα κερδίζεται μετά τον συγκλονισμό. Το κακό γίνεται μάθημα και λαμβάνονται όλα τα μέτρα ώστε να μην ξανασυμβεί. Το ατύχημα, δυστύχημα, έγκλημα ελέγχεται σε όλες τις πτυχές του. Βγαίνουν πορίσματα, αποδίδονται ευθύνες και αλλάζουν κατεστημένες πρακτικές.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι διαφορετικό. Τα σενάρια του κακού υπάρχουν στα χαρτιά και, όπως όλα τα πράγματα σ’ αυτήν τη χώρα, απλώς δεν εφαρμόστηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο που δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και όλοι οι κανόνες συμβίωσης σε μια κοινωνία. Οπότε ένα συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Δεν αρκούν η ευαισθησία και ο συγκλονισμός. Χρειάζεται και η αποτελεσματικότητα...
kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου