Δύο νέες εκδόσεις με ιδιαίτερη ερευνητική, επιστημονική και πολιτιστική αξία για τον τόπο μας την Ήπειρο και ειδικά για το βόρειο τμήμα της ολοκλήρωσε το Τμήμα Ελλην. Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου. Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ «Ήπειρος – ο μύθος στην πραγματικότητα» και το λεύκωμα «Οι Έλληνες ζωγράφοι του Αργυροκάστρου από τον 17ο αιώνα».
• Το ντοκιμαντέρ «Ήπειρος – ο μύθος στην πραγματικότητα» μέσα από μια ανθρωπολογική σκοπιά, βάζει στο επίκεντρο της έρευνας το Μαντείο της Δωδώνης. Παρακολουθεί το ταξίδι της Φηγούς μέχρι τις ημέρες μας για να καθιερώσει τα ενιαία γεωγραφικά όρια της Ηπείρου, τη διαχρονική ελληνική ταυτότητα του πολιτισμού της περιοχής, την αμεσότητα των σχέσεων με τον πολιτισμό αυτό των Ελλήνων της Αλβανίας, ως οι μόνιμοι και νόμιμοι κληρονόμοι του πλούσιου ελληνικού πολιτισμού ειδικά στο Βόρειο Τμήμα της Ηπείρου.
Το έργο ρίχνει άπλετο φως σε άγνωστες πτυχές της αρχαιολογίας, του μύθου και της ιστορίας της περιοχής. Ανατρέπει με επιχειρήματα ταμπού και θέσεις της αλβανικής και ιταλικής ιστοριογραφίας, που στόχο έχουν τη διαστρέβλωση, παραχάραξη και οικειοποίηση του ελληνικού πολιτισμού της περιοχής.
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είναι το πρώτο στο είδος του με παραγωγό μια ομάδα καθηγητών και λοιπών παραγόντων ελληνικής εθνικότητας και καταγωγής στα πλαίσια ενός αλβανικού Πανεπιστημίου σε μια περιφερειακή πόλη.
• Το λεύκωμα «Οι Έλληνες ζωγράφοι του Αργυροκάστρου από τον 17ο αιώνα» περιλαμβάνει 82 Έλληνες ζωγράφους σε έναν μόλις νομό με περίπου 75 χιλιάδες κατοίκους, Έλληνες και Αλβανούς. Πρόκειται για μια καταγραφή, που αρχίζει με τον Ονούφριο τον Κυπριώτη τον 17ο αιώνα. Κατά την επικρατέστερη εκδοχή ήρθε παιδί από την Κύπρο, έμαθε τέχνη δίπλα στον μεγάλο Ονούφριο του Βερατίου για να θεμελιώσει στο Αργυρόκαστρο τη δική του σχολή, η οποία θα διατηρηθεί ως τέτοια μέχρι τις ημέρες μας, όπου οι Έλληνες αποτελούν τη βασική δημιουργική δύναμη.
Στόχος της έκδοσης είναι να αποδείξει ότι η πληθώρα τον ονομάτων συνδεδεμένων με την ζωγραφική σʼ ένα τόσο στενό κομμάτι ελληνισμού και απομονωμένου από τον εθνικό κορμό για περίπου έναν αιώνα, αποτελεί επιβεβαίωση ότι πρόκειται για μια περιοχή, η οποία αποδίδει στην τέχνη και τα γράμματα την αλώβητη θρησκευτική πίστη και εθνική ταυτότητά της και ότι είναι δίκαιη η διεκδίκηση του κληρονόμου του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στο χώρο.
Ταυτόχρονα το λεύκωμα αγγίζει τον «αμίλητο» θησαυρό του τόπου μας. Πρόκειται για τον αδιερεύνητο πλούτο εικονογραφίας και αγιογραφίας βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου, διάσπαρτο στους χριστιανικούς ναούς και μοναστήρια ως τα καραούλια και τις κιβωτούς της ελληνικής ψυχής κάτω από αντίξοες συνθήκες ανά τους αιώνες.
Σώζεται ως μαρτυρική προσπάθεια πριν τον οριστικό αφανισμό.
proinoslogos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου