Ποιος θα μπορούσε να κάνει τη Μέριλιν Μονρόε, τον πρόεδρο Νίξον και τον Σαλβαντόρ Νταλί να πηδήξουν για τον φακό του; Ο Αμερικανός φωτογράφος Φίλιπ Χάλσμαν, συνεργάτης του περιοδικού «Life» και ιδρυτής της «πηδηματολογίας», όπως ονόμαζε την τέχνη του. Και γιατί;Φωτο:Ο φωτογράφος με τη Μέριλιν Μονρόε
Λίγο πριν φύγει από τη ζωή το 1979, ο Χάλσμαν είχε συνοψίσει τη θεωρία στο εξής: «Οταν ζητάς από έναν άνθρωπο να πηδήξει, το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής του πηγαίνει στην ενέργεια του πηδήματος και η μάσκα πέφτει, οπότε ο αληθινός άνθρωπος εμφανίζεται».
Προσθέτοντας τη ρήση του Σίλερ, ότι «όλη η τέχνη είναι αφιερωμένη στη χαρά», όσοι παρακολούθησαν τα έργα του Χάλσμαν που παρουσιάζονταν στο Μανχάταν ως την περασμένη εβδομάδα, αν μη τι άλλο γέλασαν ή έστω χαμογέλασαν...
Στην περίπτωση του Σαλβαντόρ Νταλί, στη φωτογραφία «Νταλί Ατόμικους» (τέλη της δεκαετίας του ‘40) δεν πηδάει μόνο ο Ισπανός σουρεαλιστής, αλλά μαζί του και ο καμβάς, η καρέκλα, οι γάτες και το νερό. Μαζί με τη Μονρόε πηδάει χέρι χέρι και ο ίδιος ο φωτογράφος που την κοιτάζει εκστασιασμένος. Η Οντρεϊ Χέπμπορν δίνει σάλτο σαν αυθεντική τσιρλίντερ και η φούστα της Γκρέις Κέλι ανεβαίνει επικίνδυνα.Ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο Εντ Σάλιβαν και ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ πηδούν με αυτοπεποίθηση φορώντας κοστούμια. Η χορογράφος Μάρθα Γκράχαμ παραδόξως μένει καθιστή. Μόνο και μόνο για να φανεί ότι ο συνάδελφός της Μερς Κάνιγχαμ φτάνει με το άλμα του ως το κεφάλι της.
ethnos.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου