Πώς ήταν η ζωή του Πικάσο με την οικογένεια και τους φίλους στο σπίτι του ατενίζοντας τη Μεσόγειο από τη Νότια Γαλλία; Αυτή τη σχετικά ανεξερεύνητη περίοδο του μεγάλου Ισπανού ζωγράφου φωτίζει η έκθεση «Πικάσο: Τα Μεσογειακά Χρόνια - Picasso: The Mediterranean Years:» (1945- 1962), η οποία από τότε που άνοιξε στις 4 Ιουνίου στην γκαλερί Γκαγκοζιάν του Λονδίνου συγκεντρώνει τον γιγαντιαίο -για τα δεδομένα της γκαλερί- αριθμό των 1.000 επισκεπτών την ημέρα.
Τα έργα και τα αντικείμενα της έκθεσης, όλα δημιουργήματα του Πάμπλο Πικάσο, προσφέρουν μια ασυνήθιστα προσωπική ματιά στον οικογενειάρχη Πικάσο, ενώ πολλά από αυτά εκτίθενται δημοσίως για πρώτη φορά. Κι αυτό, χάρη στον βιογράφο και φίλο του ζωγράφου, Τζον Ρίτσαρντσον, και τον εγγονό του, Μπερνάρ- Ρουίθ Πικάσο, που οργάνωσαν την έκθεση.Εκείνα τα χρόνια, ο Πικάσο ζούσε περιτριγυρισμένος από ταυρομάχους, ποιητές, συναδέλφους του όπως ο Ματίς, και τα παιδιά του. Τα παιδιά του έπαιζαν μεγάλο ρόλο στη ζωή του τη δεκαετία του ‘50. Εκτός από τον Πάουλο, τον γιο του από την πρώτη γυναίκα του, Ολγα Κόκλοβα και την κόρη του, Μάγια, από την ερωμένη του Μαρί Τερέζ Γουόλτερ, ο Πικάσο έγινε πατέρας δύο ακόμα παιδιών, του Κλοντ και της Παλόμα που έκανε με τη Φρανσουά Ζιλό, τη νεαρή ερωμένη- μαθήτριά του. Από το 1946, που έφυγε από το ναζιστικοκρατούμενο Παρίσι, ο Πικάσο είχε διάφορα σπίτια στον νότο. Από την πόλη Βολαρί μετακόμισε το 1955 σε μια βίλα στις Κάνες, το 1958 σε έναν πύργο στην Προβηγκία και η τελευταία του κατοικία ήταν στο Μουζίν.
Ο εγγονός του Πικάσο, Ρουίθ Πικάσο, θυμάται πως το σπίτι ήταν «σαν ένα μεγάλο παιδικό δωμάτιο με πολλά αντικείμενα παντού. Ποτέ δεν μπορούσες να κάτσεις στα έπιπλα, γιατί πάντα ήταν καλυμμένα από βιβλία και πράγματα». Ετσι, το μικρό αγόρι καθόταν στο πάτωμα. «Του άρεσε να τον φροντίζω και να τον χαϊδεύω στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Δεν του είχαν μείνει μαλλιά, οπότε αυτή ήταν δουλειά μου. Μπορούσα να μείνω πλάι του όσο εκείνος μιλούσε στους φίλους του».
Διασκεδαστικός
Πώς ήταν με τους φίλους; «Ο πιο γενναιόδωρος, ο πιο ζεστός και ο πιο διασκεδαστικός», λέει ο 86χρονος φίλος του Ρίτσαρντσον. «Τρυφερός και ευαίσθητος. Εννοώ, τεράστιες αγκαλιές». Ανάμεσα στα γεύματα, τις συζητήσεις και τις βόλτες, επισκεπτόμασταν το εργαστήρι του. «Μας έδειχνε κάποιους πίνακες και ρωτούσε πάντα τις ίδιες ερωτήσεις: «Ποιος είναι ο πιο δυνατός;» και έπειτα «Ποιος είναι πιο όμορφος;»».
Τότε ο Πικάσο έφτιαχνε παιχνίδια για τα παιδιά του, όπως πουλάκια. Υπάρχουν φήμες ότι κατασκεύαζε και κούκλες για την Παλόμα, αλλά απαγορευόταν να παίξει με αυτές. Εφτιαχνε επίσης χρωματιστές μάσκες διακοσμημένες με παστέλ και κάρβουνο. «Οι μάσκες ήταν κυρίως γι’ αυτόν και για τους μεγάλους και λιγότερο για τα παιδιά» λέει ο Ρίτσαρντσον. «Υπήρξαν καταλυτικές για το έργο του. Ενιωθε ότι η αλλαγή μιας μάσκας ήταν ικανή να σηματοδοτήσει μια αλλαγή στην προσωπικότητα, είτε είχε σχέση με το φύλο είτε με την ηλικία. Πάντα ενδιαφερόταν για τη μεταμόρφωση και έπαιζε με τις ταυτότητες».
Η έκθεση περιλαμβάνει και μια εκκεντρικά ζωγραφισμένη γραβάτα, την οποία φιλοτέχνησε το 1956 και η οποία απεικονίζει έναν πολύχρωμο ταυρομάχο. «Δεν ξέρω για ποιον ζωγράφισε αυτή τη συγκεκριμένη γραβάτα» λέει ο βιογράφος του ζωγράφου. «Συχνά τις έκανε για φίλους. Κάποτε μου έχει ζωγραφίσει μια γραβάτα κι ένα στεφάνι, αλλά κλάπηκαν πριν από πολλά χρόνια».
Ενα σπάνιο έκθεμα είναι μια ξύλινη πόρτα από ινδική μελάνη, με τον τίτλο «Θηλυκή ανατομία» και την ημερομηνία 13 Ιουνίου 1946. «Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ζούσε στο Παρίσι ένας Αργεντινός πρέσβης που ψυχαγωγούσε όλους τους καλιτέχνες - Ματίς, Μπρακ, Κοκτό, Λεζέ» θυμάται ο Ρίτσαρντσον. «Ηθελε πάντα οι καλλιτέχνες να του φτιάχνουν κάτι. Οπότε, ο πρέσβης είχε στείλει αυτή την πόρτα από το σπίτι του στον Πικάσο για να τη ζωγραφίσει».
«Λιγότερο καλοί»
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όπως κακός Πικάσο. Απλώς, κάποιοι Πικάσο είναι λιγότερο καλοί από άλλους», είχε πει κάποτε ο Πικάσο στον βιογράφο του, Τζον Ρίτσαρντσον.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=19076957
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου