Υπερψηφίστηκε και επί των άρθρων στην Ολομέλεια της Βουλής, το νομοσχέδιο για την αναβάθμιση του ΕΣΥ, που δίνει την δυνατότητα στα νοσοκομεία να λειτουργούν σε ολοήμερη βάση, διεκδικώντας ένα κομμάτι από τις δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων που κατευθύνεται σήμερα προς τον ιδιωτικό τομέα υγείας, για την διενέργεια διαγνώσεων, εργαστηριακών πράξεων και επεμβάσεων.Μιλώντας στην ολομέλεια, ο βουλευτής Θεσπρωτίας του ΠΑΣΟΚ και τομεάρχης Υγείας του κόμματος κ. Χρήστος Κατσούρας, σημείωσε μεταξύ άλλων:" Σε μία περίοδο που τα περισσότερα συστήματα υγείας περνούν κρίση, η ασφάλεια υγείας πράγματι είναι ένα βασανιστικό πρόβλημα παντού. Ελάχιστη ασφάλιση είναι αποτελεσματική εκ των προτέρων. Η υπερβολική ασφάλιση είναι αναποτελεσματική εκ των υστέρων. Ίσως είναι καιρός να δούμε εάν η καθολικότητα των παροχών είναι δίκαιη γι’ αυτούς που δεν έχουν, για τους μη έχοντες.Λύνει αυτά τα προβλήματα το νομοσχέδιο; Προφανώς και όχι.Ολόκληρη ο ομιλία του Χρήστου Κατσούρα στη Βουλή
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, η κοινωνία στη χώρα μας έχει υποστεί πολλαπλά σοκ τους τελευταίους μήνες. Ζούμε μία περίοδο σύγχυσης όπου η έκφραση κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων και εκρήξεων θα εντατικοποιηθεί. Όμως ιστορικά η οικονομική ανισότητα και η πολιτική πόλωση πάνε μαζί. Και αυτό δεν θα αργήσει να φανεί και στην ελληνική πολιτική σκηνή. Στον όποιο δημόσιο χώρο επικρατήσει – ελπίζω μη αυθαίρετο - τα ζητήματα των ανισοτήτων θα είναι πεδίο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης.
Δυστυχώς σήμερα, ακόμα και στην Ευρώπη, στρεβλώσεις, υπεραπλουστεύσεις κι ένας συντηρητισμός, που επικρατεί, οδηγούν τελευταία σε περιορισμό ακόμα και μικρής δυνατότητας οικονομικής αναδιανομής, ενώ όλο και περισσότεροι στην πορεία του χρόνου υποστηρίζουν ότι ο όρος «ισότητα» θα πρέπει να συνδεθεί με τις παρεχόμενες ευκαιρίες και υπηρεσίες στη γνώση, την αγορά εργασίας και την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Αυτός ο στόχος των ίσων ευκαιριών σήμερα δεν είναι καθήκον μόνο κάθε προοδευτικού. Είναι και ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας, αν θέλει να περάσει στην επόμενη φάση, την μετά την κρίση, χωρίς την εξαθλίωση στρωμάτων, αλλά και χωρίς τη συσσώρευση της οργής των μη προνομιούχων, που όλοι ότι άμεσα θα μεγαλώσουν αριθμητικά. Οι πραγματικά φτωχοί δεν κινδυνεύουν από χρεοκοπία, αφού δεν έχουν πλέον τίποτα να χάσουν. Έχουν όμως την ανάγκη να νιώσουν ότι δεν εμπαίζονται και ότι δεν υποθηκεύεται το μέλλον των παιδιών τους.
Στις μη ομαλές συνθήκες του σήμερα η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με κύριο χαρακτηριστικό την προσπάθεια για μείωση των ανισοτήτων στην πρόσβαση υπηρεσιών. Σ' αυτό το συμβόλαιο η μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο. Γνωρίζουμε όλοι αυτό που υπάρχει σήμερα και αυτό που χαρακτηρίζεται από διάφορες εκθέσεις, όπως από τον ΟΟΣΑ, ότι πλέον είναι ένα σύστημα γραφειοκρατικό, πολύπλοκο, σπάταλο, υπερσυγκεντρωτικό, άδικο, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο. Η κατάσταση είναι σοβαρή τόσο από την ιατρική όσο και από την οικονομική σκοπιά. Αν προσθέσουμε και την κατάσταση στα τμήματα επειγόντων περιστατικών, στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, την ενδονοσοκομειακή εκπαίδευση, τον τρόπο έναρξης της ειδικότητας στους γιατρούς, την ταλαιπωρία του κόσμου, τη διαφθορά και την έλλειψη συχνά σωστής σχέσης γιατρού και ασθενούς, έχουμε μία εικόνα του σημερινού συστήματος.
Τι πρέπει να γίνει σήμερα, κατά τη γνώμη μου; Το πρώτο σημαντικό βήμα νομίζω ότι είναι να καταλάβουμε ότι η βελτίωση του ίδιου του συστήματος είναι ένα εθνικό ζήτημα. Είναι ζήτημα κοινωνικής συνοχής, σεβασμού των δικαιωμάτων του Έλληνα πολίτη και οικονομικής επιβίωσης της χώρας. Απαιτείται να είναι πρώτο και όχι συμπληρωματικό στην εκάστοτε πολιτική ατζέντα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Απαιτείται η δημιουργία ενός ινστιτούτου ιατρικής οικονομίας, κατά αντιστοιχία των ινστιτούτων φαρμακοοικονομίας που υπάρχουν σε διάφορα κράτη. Στην Ελλάδα όμως το πρόβλημα δεν είναι μόνο το φάρμακο, αλλά το σύστημα στο σύνολό του. Η διενέργεια απλών οικονομικών ερευνών και η διάθεση των πληροφοριών θα πρέπει να είναι σκοπός του ινστιτούτου, το οποίο θα λειτουργεί ανεξάρτητα από οποιοδήποτε Υπουργείο ή άλλη δομή. Για παράδειγμα, να είναι σε θέση να εξηγεί και να συγκρίνει τιμές φαρμάκων και τιμές υλικών ιατρικής τεχνολογίας με την υπόλοιπη Ευρώπη ή τιμές μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου φορέα.
Απαιτείται να αναβαθμιστούν οι ελληνικές ιατρικές εταιρείες και να αναλάβουν τον επιστημονικό τους ρόλο, καθώς και την κοινωνική τους ευθύνη. Απαιτείται μια εθνική καταγραφή μέσω όλων αυτών των ιατρικών πράξεων. Απαιτούνται ενοποιήσεις σε διοικήσεις νοσοκομείων σε περιφερειακό επίπεδο, έλεγχος αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας σε όλη τη χώρα, σύγκριση νοσοκομείων. Παραδείγματος χάρη, ενοποιήσεις κλινικών και νοσοκομείων στην ίδια πόλη θα οδηγήσουν σε καλύτερη παροχή υπηρεσιών υγείας με λιγότερο κόστος. Απαιτείται αναγνώριση της σημασίας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, κέντρα αναφοράς, προγράμματα καταγραφής, βάρος στην πρωτοβάθμια. Για παράδειγμα, δεν ξέρω αν υπάρχει ένα εθνικό πρόγραμμα καταγραφής για μια σύγχρονη μάστιγα, όπως ο διαβήτης ή, όπως ανέφερε κάποιος συνάδελφος, αν υπάρχει κάποιο ουσιώδες πρόγραμμα για παρέμβαση σε δύο άλλες μάστιγες, το κάπνισμα και την παχυσαρκία. Απαιτείται ηλεκτρονική συνταγογράφηση φαρμάκων, ενιαίος φορέας υγείας, υγειονομικός χάρτης.
Σε μία περίοδο που τα περισσότερα συστήματα υγείας περνούν κρίση, η ασφάλεια υγείας πράγματι είναι ένα βασανιστικό πρόβλημα παντού. Ελάχιστη ασφάλιση είναι αποτελεσματική εκ των προτέρων. Η υπερβολική ασφάλιση είναι αναποτελεσματική εκ των υστέρων. Ίσως είναι καιρός να δούμε εάν η καθολικότητα των παροχών είναι δίκαιη γι’ αυτούς που δεν έχουν, για τους μη έχοντες.
Λύνει αυτά τα προβλήματα το νομοσχέδιο; Προφανώς και όχι. Τότε γιατί είναι αναγκαίο; Γιατί αποτελεί μια αρχική προσπάθεια εξορθολογισμού σε διάφορα αναγκαία ζητήματα της καθημερινότητας και αποτελεί το πρώτο βήμα για να ακολουθήσουν – ελπίζω - τα επόμενα και πιο σημαντικά. Ρυθμίζει την ολοήμερη λειτουργία, εκτός ημερών εφημερίας, των νοσοκομείων, δίνει κίνητρα για την περιφέρεια, ρυθμίζει - μάλλον δίκαια - το ζήτημα των επικουρικών γιατρών, δίνει τη δυνατότητα για παραμονή αγροτικού γιατρού σε απομακρυσμένες περιοχές μέχρι την κάλυψη της θέσεως, καθορίζει έναν ετήσιο κυλιόμενο πίνακα κατάταξης, μειώνοντας έτσι το χρόνο για την κάλυψη των κενών θέσεων. Στηρίζει το γραφείο υποστήριξης του πολίτη, θέτει μητρώο εθελοντών και εθελοντικών ομάδων, θεσπίζει συμβούλιο διαβούλευσης, διαφάνειας και λογοδοσίας υγείας και κοινωνικής φροντίδας σε κάθε δήμο. Έχει διάφορες σωστές προτάσεις, όπως την ενοποίηση δημόσιων φορέων για προνιακές δράσεις. Επιβάλλει την ολική απαγόρευση του καπνίσματος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει ακουστεί κατά καιρούς σε αυτή την Αίθουσα ότι στα ζητήματα υγείας πρέπει να υπάρχει συναίνεση, αν και ιστορικά και παγκόσμια αυτή η συναίνεση έχει ταλαιπωρηθεί αρκετές φορές. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε ότι μπορούμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, αρκεί με πραότητα να δείξουμε ότι και το Υπουργείο ακούει προτάσεις από τα υπόλοιπα κόμματα και τους Βουλευτές, όπως συχνά κάνει, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα να μην μείνουν σε ένα πλαίσιο στείρας αντιπαράθεσης.
Το σημερινό νομοσχέδιο ελπίζω να είναι μόνο η αρχή. Νομίζω ότι μέσα στους επόμενους μήνες στο ζήτημα της υγείας θα κριθεί και η Κυβέρνηση και το ίδιο το πολιτικό σύστημα, αφού θα κληθεί να απαντήσει εάν είναι ικανό να διαχειριστεί ένα από τα σημαντικά καθημερινά προβλήματα του τόπου και όχι εκείνα που εμφάνιζε κατά καιρούς ως σημαντικά.
Ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου