Η αναγκαστική προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης ΕΕ και ΔΝΤ που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της χώρας Γ. Παπανδρέου αποτελεί την έναρξη της τελευταίας πράξης μίας αττικής τραγωδίας.Λάθη, παραλείψεις και παθογένειες δεκαετιών και μία σειρά από εγκληματικές επιλογές κατά την τελευταία διακυβέρνηση του τόπου μας οδήγησαν ως εδώ.
Η ίδια η προσφυγή, ως γεγονός, κυρώνει τη χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού πολιτικού μοντέλου και, ταυτόχρονα, σηματοδοτεί το τέλος του. Ελπίζω και εκτιμώ ότι θα ακολουθήσει η κάθαρση, αλλά και η απόδοση ευθυνών. Γιατί οι ευθύνες πρέπει κάποτε να προσωποποιούνται και οι υπαίτιοι να λογοδοτούν, ενώπιον του ελληνικού λαού και προφανώς της Δικαιοσύνης. Φτάνει πια η καραμέλα της ανάληψης πολιτικών ευθυνών που σε τελική ανάλυση αποτελεί το άλλοθι της ατιμωρησίας.
Πέραν αυτού, στην επώδυνη –και μακρά- περίοδο που θα ακολουθήσει, οι επιμέρους προσωπικές ή ομαδικές δυναμικές, είναι εθνική αναγκαιότητα να συστοιχηθούν και να συγκροτήσουν μία ισχυρή δύναμη ελπίδας.
Για να αποκατασταθεί η εικόνα του Ελληνισμού. Για μία ριζική ανατροπή της κατεστημένης πολιτικής με παράλληλη αναδιάρθρωση της παραγωγικής διαδικασίας.
Για να συγκροτήσουμε επιτέλους ένα νέο μοντέλο με στοχευμένες δράσεις που θα αφορά την κοινωνική ανάπτυξη και όχι την οικονομική μεγέθυνση.
Για να περιορίσουμε την ανισότητα, την ανασφάλεια και τον αποκλεισμό που επιβάλλουν συχνά οι «αυτορρυθμιζόμενες αγορές», όταν έχουν το πάνω χέρι. Για να αποδείξουμε ότι η Πολιτική δεν ακολουθεί μονόδρομους. Το νέο ταξίδι δεν θα είναι εύκολο. Αλλά αξίζει να βάλουμε τα δυνατά μας. Άλλωστε «το μόνο σίγουρο που έχουμε είναι το μέλλον, γιατί το παρελθόν αλλάζει διαρκώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου