Ενα ξύλινο ψαροντούφεκο από τον Βόλο

Ο νεαρός μηχανολόγος και επιχειρηματίας Ηλ. Παρδάλης κατασκευάζει το χειροποίητο όπλο με μεράκι και μαστοριά
Μια θέση στον ήλιο των διεθνών αγορών αξιώνει πλέον ένας έλληνας παραγωγός χειροποίητων ψαροντούφεκων από τον Βόλο. Ο νεαρός μηχανολόγος κ. Ηλ. Παρδάλης κατασκευάζει χειροποίητα ψαροντούφεκα εδώ και λίγα χρόνια και δειλά δειλά αρχίζει να εξάγει υψηλής ποιότητας προϊόντα στο εξωτερικό. «Λειτουργώ εδώ και περίπου δύο χρόνια και έχω πια το δικό μου πελατολόγιο. Ακόμη βέβαια δεν μπορώ να εξυπηρετήσω όλη τη ζήτηση, καθώς το ξύλινο χειροποίητο ψαροντούφεκο χρειάζεται αρκετό χρόνο για να κατασκευαστεί. Ετσι, δεν μπορώ να υπερβώ ακόμη τα χρονικά όρια, όμως αναζητώ τρόπο για να επεκταθώ» λέει μιλώντας στο «Βήμα».

Ο γεννημένος το 1980 μηχανολόγος είχε έφεση στην «πολεμική» τεχνολογία από τα παιδικά του χρόνια. «Ξεκίνησε σαν παραμύθι! Από μικρός έφτιαχνα όπλα, σπαθιά, τόξα κτλ., ενώ είχα ασχοληθεί και με τη σκοποβολή. Με το ψαροντούφεκο ασχολήθηκα τυχαία όταν ήμουν στο λύκειο και στη συνέχεια με αιχμαλώτισε. Ακόμη και η μεταπτυχιακή μου εργασία ήταν η κατασκευή ενός ξύλινου ψαροντούφεκου!» διηγείται.

Η μεταπτυχιακή του εργασία υλοποιήθηκε το 2005. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο προσπάθειες, από τις οποίες έμαθε πολλά. «Σιγά σιγά και με την πάροδο του χρόνου, ήρθε και η εμπειρία» τονίζει. Αλλωστε είναι ειδικός. «Σπούδασα Αυτοκίνητη Μηχανολογία στο Χάντερσφιλντ της Αγγλίας, όπου έκανα και το μεταπτυχιακό μου στον Μηχανολογικό Σχεδιασμό και τη Διαχείρισή του» λέει.

Από την πανεπιστημιακή του θητεία αποκόμισε πολλά. «Δεν σου μαθαίνουν να χειρίζεσαι μόνο σχεδιαστικά προγράμματα, αλλά μια ολόκληρη φιλοσοφία σχεδιασμού. Ετσι, έμαθα τι είναι σωστό και λάθος και τι πρέπει να αλλάξει κάθε φορά. Πρόκειται για τα λεγόμενα Computer Αided Design και Computer Αided Μanufacture» σχολιάζει.

Η πρότερη εμπειρία του με τον πατέρα του, στις κατασκευές και στις γυψοσανίδες, του έμαθαν τη σημασία της λεπτομέρειας. Στη συνέχεια, εν μέσω των σπουδών του, εργάστηκε σε εργοστάσιο της περιοχής, η δουλειά στο οποίο του φάνηκε μάλλον περιοριστική. Ετσι, μεταπήδησε στα βαθιά και άγνωστα νερά της επιχειρηματικότητας.

Το εργαστήρι του στο Διμήνι του Βόλου, ονόματι Βenthos, στήθηκε με το σκεπτικό της επιτόπιας και εντόπιας παραγωγής. «Είμαι τυχερός, γιατί πλαισιώνομαι από ανθρώπους που μαζί με τη δική τους δουλειά δημιουργούν ένα καλό σύνολο στην όλη διαδικασία για τη δημιουργία της Βenthos» τονίζει. Μεγάλη ζήτηση
Σε ολόκληρο τον πλανήτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ένθερμοι λάτρεις του υποβρύχιου κυνηγιού, ενώ στη χώρα μας υπολογίζονται στους 10.000. Στο μεταξύ, μια περιβαλλοντική «καραμπόλα» έχει αυξήσει την ανάγκη τόσο για εξαγωγές όσο για βελτίωση του προϊόντος. «Καταγράφεται μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε άλλες ηπείρους και αυτό διότι η Μεσόγειος είναι ρημαγμένη από ψάρια. Παράλληλα όμως αυτή η έλλειψη στέλνει τους κυνηγούς στα βαθιά και δημιουργεί μια ανάγκη για πιο εξελιγμένα όπλα» τονίζει ο κ. Παρδάλης. Ηδη ο βολιώτης μηχανολόγος έχει συγκροτήσει ένα ικανό πελατολόγιο από την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ συναντά σημαντική ζήτηση από πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Βαλκανίων, αλλά και από το Ισραήλ. Στόχος του είναι η μερική εκβιομηχάνιση της παραγωγής του προκειμένου να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση, με παράλληλη διατήρηση του «καθαρόαιμου» χειροποίητου προϊόντος κατά παραγγελία για τους απαιτητικούς πελάτες.

Εξελιγμένα
Στις καλές εποχές, όταν τα νερά της Μεσογείου ήταν ακόμη γεμάτα από ψάρια, το υποβρύχιο κυνήγι δεν απαιτούσε εξεζητημένα όπλα. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά και χρειάζονται ευέλικτα ψαροντούφεκα με δυνατότητα μακρινής βολής και σημαντικής δύναμης κρούσης. Ετσι, τα ψαροντούφεκα αναγκάστηκαν να εξελιχθούν για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες.

«Από το 2000 και μετά στη ρηχή ζώνη μειώθηκαν αρκετά είδη. Δεκατέσσερα χρόνια που κάνω ψαροντούφεκο βλέπω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Για παράδειγμα, τα ροφοειδή, όπως ο ροφός, η στήρα και η σφυρίδα, έχουν δυναμικό χαρακτήρα και όταν εξαφανίζονται, διαταράσσεται η φυσική πυραμίδα και ο τόπος ερημώνει» τονίζει. Το αποτέλεσμα είναι να μετατοπιστεί το θαλάσσιο κυνήγι στη βαθιά ζώνη (κάτω των 20 μέτρων) όπου το καθιστά επικίνδυνο, όπως λέει και ο βολιώτης μηχανολόγος. «Στην Ελλάδα μάλλον γίνεται το πιο βαθύ μαζικό ψαροντούφεκο στον κόσμο, γι΄ αυτό και κάθε χρόνο σημειώνονται αρκετοί πνιγμοί. Σε αυτό συμβάλλει δραματικά και η ελλιπής γνώση γύρω από την ελεύθερη κατάδυση» σχολιάζει.

Το ψαροντούφεκο με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα ξεκίνησε από την Αμερική τη δεκαετία του ΄50. Τότε χρησιμοποιούσαν πολύ απλά όπλα διότι η τεχνολογία ήταν περιορισμένη. Τις επόμενες δύο δεκαετίες στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία και στην Ιταλία υπήρξε ιδιαίτερη άνθηση σε αυτό το σπορ.

Η διαδικασία παραγωγής στις μηχανές και στο χέρι
Η λαμαρίνα κόβεται με λέιζερ και διαμορφώνεται με πρέσα ή στράντζα στο σχήμα που πρέπει.

« Κανονικάτα μεταλλικά εξαρτήματα δεν απαιτούν πολύ επεξεργασία, όμως εγώ δουλεύω παραπάνω μαζί τους, διότι δεν μου αρέσουν οι γωνίες και τα σημάδια» τονίζει ο κ. Παρδάλης. Το υπόλοιπο κομμάτι είναι ξύλινο, σε μορφή μαδεριού ή τάβλας.

« Το ξύλο στο ψαροντούφεκο δεν είναι μασίφ, για να είναι ανθεκτικό στις στρεβλώσεις και διότι εύκολα στραβώνει από την υγρασία» λέει.

Το ξύλο αποτελείται από τέσσερα φύλλα, επεξεργασμένα με ένα εργαλείο που δημιουργεί αυλακώσεις, και τα οποία «κουμπώνουν» αυξάνοντας την επιφάνεια επαφής κατά 40%, ενώ αποκτούν και πιο ισχυρή συγκόλληση.

«Με ένα τέτοιο κομμάτι ξύλου είναι εγγυημένο ότι σχεδόν ποτέ δεν θα πάθει τίποτα» σημειώνει ο... μάστορας των ψαροντούφεκων.

Αφού γίνει το δοκάρι, με ειδικά διαμορφωτικά εργαλεία δημιουργούνται τα αυλάκια για τη βέργα και τα λάστιχα, τον μηχανισμό και τη λαβή.

« Σε αυτή τη φάσηη δουλειά στα μηχανήματα έχει τελειώσει και αναλαμβάνει πλέον το χέρι. Με μικρά εργαλεία προσαρμόζονται τα υπόλοιπα εξαρτήματα» επισημαίνει.

Ενα ξύλινο χειροποίητο ψαροντούφεκο χρειάζεται τουλάχιστον δύο εβδομάδες για να παραχθεί, με την προϋπόθεση ότι θα έχουν περάσει κάποιοι μήνες προκειμένου να ξεραθεί και να απαλλαγεί πλήρως το ξύλο από την υγρασία. Ο παραγωγικότητα του εργαστηρίου του κ. Παρδάλη- ένα από τα ελάχιστα που υπάρχουν στη χώρα μας- είναι περίπου 12-13 ψαροντούφεκα τον μήνα.

Οι τιμές: από 420 ευρώ (για ψαροντούφεκο 90 εκατοστών) ως 610 ευρώ (για ψαροντούφεκο 125 εκατοστών).

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=351992&dt=03/09/2010

Δεν υπάρχουν σχόλια: