Καινούργιο θέμα προς συζήτηση με ποικιλόμορφες αντιδράσεις προέκυψε στη Παραμυθιά μετά την ανακοίνωση του ονόματος του νέου Δήμου που θα δημιουργηθεί από το πρόγραμμα «Καλλικράτης». Δήμος Σουλίου λοιπόν με έδρα την Παραμυθιά και οι πρώτες αντιδράσεις έχουν ξεκινήσει τόσο από την κοινότητα Σουλίου, όπου θεωρούν πως αδικούνται εφόσον δεν έχουν δικό τους δήμο, όσο και από την Παραμυθιά, όπου οι απόψεις για την ονομασία του δήμου διίστανται.Φυσικά κανένας δεν έχει δίκιο επί της ουσίας και το ανησυχητικό είναι πως διαρκώς στην Ελλάδα από όλα όσα περνούν μπροστά μας εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο το ίσκιο τους. Δυστυχώς, από όλους αυτούς που φωνάζουν κανένας δεν κατάλαβε πως το πρόγραμμα «Καλλικράτης» αποτελεί μία διοικητική μεταρρύθμιση που σκοπεύει να εκσυγχρονίσει την τοπική αυτοδιοίκηση και τη σχέση της με τους πολίτες και την κεντρική εξουσία και να μειώσει κατά πολύ το κόστος διοίκησης.
Συγκεκριμένα, το μοντέλο που εφαρμόζεται είναι λίγοι αλλά μεγάλοι δήμοι με διοικητικό κέντρο εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση πληθυσμού και αυτό για τεχνικούς λόγους που δεν είναι επί του παρόντος να εξηγήσουμε. Να προσθέσουμε εδώ βέβαια πως δεν αποκλείεται σε λίγα χρόνια να ανοίξει πάλι η ίδια συζήτηση, μόνο που το όνομα θα είναι Δήμος Ηγουμενίτσας και η διοικητική έδρα θα είναι στην Ηγουμενίτσα και ίσως λοιπόν τσάμπα να τσακωνόμαστε για την ώρα.
Με ποια λογική λοιπόν η κοινότητα Σουλίου ζητάει αυτόνομο Δήμο, όταν το μοντέλο αυτό διοίκησης έχει δοκιμαστεί ανεπιτυχώς, επιβαρύνοντας και τους πολίτες σε έλλειψη εξυπηρέτησης των αναγκών τους αλλά και τον κρατικό προϋπολογισμό; Σε ποιες υποδομές (π.χ. μηχανήματα, διοικητικό προσωπικό κ.α.) μπορεί να επενδύσει μία χρεωμένη χώρα για αυτούς τους λιγοστούς κατοίκους, όταν μπορούν κάλλιστα να ενταχθούν σε ένα μεγαλύτερο και ισχυρότερο σχήμα; Και φυσικά δεν πρόκειται να χάσουν τίποτε από την ιστορικότητά τους γιατί κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί πως το ηρωικό Κούγκι είναι δίπλα στο «καρκαμίσι». Ίσα ίσα που μέσα σε ένα μεγαλύτερο σχήμα, το οποίο σίγουρα θα θέλει να εκμεταλλευτεί και να αναδείξει κάθε ιστορικό στοιχείο (για λόγους που θα εξηγήσω σε λίγο), το Σούλι έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να βγει από την αφάνεια. Άλλωστε, είναι βεβαιωμένο γεγονός πως στην κοινότητα Σουλίου κατά τον «Καποδίστρια» δεν προχώρησε σχεδόν καμία αναπτυξιακή δράση και όλοι αντιμετώπιζαν την κοινότητα αυτή σαν χωριό όπου ο χρόνος είχε σταματήσει στη δεκαετία του ’60.
Πάμε να δούμε όμως και τις αντιδράσεις που υπάρχουν από την άλλη πλευρά, στο δήμο Παραμυθιάς, σχετικά με την ονομασία του νέου Δήμου. Από τη μία πλευρά έχουμε αυτούς που έχουν ξεσηκωθεί και αντιδρούν στο όνομα «Δήμος Σουλίου» και επιθυμία τους είναι να δοθεί το όνομα «Δήμος Παραμυθιάς». Επικαλούνται την αρχαιότητα και την ιστορικότητα της Παραμυθιάς και ομιλούν για σύγχυση, ιστορικές ανακατανομές και κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία τα επιχειρήματά τους για όλα αυτά. Μέχρι τότε όμως θέτω κάποια εύλογα ερωτήματα. Σχετικά με την αρχαιότητα της Παραμυθιάς, είμαστε σε θέση να μετρήσουμε αν έχουμε ρευστοποιήσει ένα κομμάτι αυτής της αρχαιότητας προς όφελος δυνατού παρόντος και ενός ακόμη πιο δυναμικού μέλλοντος; Μάλλον δεν έχουμε αξιοποιήσει τίποτε από όλα αυτά όσο ήμασταν αυτόνομος δήμος. Επομένως ή δε μας αξίζει να επικαλούμαστε αυτήν την αρχαιότητα, ή απλά δεν είναι τόσο σπουδαία όσο τη θεωρούμε, ή τουλάχιστον δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της χωρίς την υπόλοιπη αρχαία ιστορία και μυθολογία της περιοχής που ξεκινάει από τον Καλαμά και φτάνει μέχρι τον Αχέροντα. Σχετικά δε με την ιστορικότητα της περιοχής, νομίζω πως πιο ιστορικό και πανελλαδικά γνωστό είναι το ηρωικό Σούλι και όχι η Παραμυθιά και αυτό αποτελεί δικό τους επιχείρημα και όχι δικό μας. Παράλληλα, αναφορικά με τη σύγχυση, τις ιστορικές ανακατανομές και τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που θα προκληθούν, θεωρώ πως αυτά αποτελούν ανακρίβειες και ανυπόστατα επιχειρήματα. Όποιος γνωρίζει την τοπική ιστορία, ξέρει πως τα χωριά του Σουλίου σχηματίστηκαν από πληθυσμούς της περιοχής της Παραμυθιάς, του Ζερβοχωρίου και του Γαρδικίου κατά τα πρώτα χρόνια της τουρκοκρατίας, επειδή δεν άντεχαν τους διωγμούς και τη σκλαβιά. Υπάρχουν συνεπώς ιστορικοί δεσμοί ανάμεσα σε όλες αυτές τις περιοχές, είναι ξεκάθαροι και δεν χωρούν σύγχυση. Όσο δε για τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που επικαλούνται, νομίζω ότι το γεγονός πως η διοικητική έδρα θα βρίσκεται στην Παραμυθιά αποτελεί από μόνο του ένα συν για την ανάπτυξη της Παραμυθιάς, μιας και θα ενδυναμώσει ξανά τις επαφές με τους πληθυσμούς του Σουλίου και του Γαρδικίου, που είχαν χαθεί κατά τον «Καποδίστρια». Η συνταγή άλλωστε είναι δοκιμασμένη από την πάλαι ποτέ «Επαρχία Σουλίου», όπου δεν ίσχυαν όλα αυτά τα προβλήματα που ισχυρίζονται, αλλά αντίθετα υπήρχε μία δυνατή Παραμυθιά. Θα πρέπει λοιπόν όσοι βιάστηκαν να πάρουν αυτή τη θέση να ζυγίσουν καλά όλα τα δεδομένα και να μην παρασύρονται από την παρόξυνση του γοήτρου. Ο εγωισμός άλλωστε είναι πάντα κακός σύμβουλος και αυτή τη στιγμή η αποφάσεις είναι σημαντικές για την τύχη τόσο της Παραμυθιάς όσο και της ευρύτερης περιοχής. Χρειάζονται δυνατά και οργανωμένα επιχειρήματα και όχι μόνο μία ομάδα 700 ατόμων που απλά γίνονται μέλη σε ένα γκρουπ στο FACEBOOK. Ο αριθμός αυτός δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα και φυσικά οι απόψεις θα πρέπει να εκφράζονται μέσα από θεσμικά όργανα, ώστε να υπάρχει η ανάληψη της ευθύνης και της βαρύτητας των λόγων.
Ας οργανωθούν λοιπόν αυτοί οι 700 για να εισακουστούν, τόσο γιατί αυτό επιβάλει η ίδια η δημοκρατία, μιας και οι διοικούντες δεν μπορούν και δεν πρέπει να υποκύπτουν σε «άναρχες» φωνές, (κάτι που γινόταν τακτικά και το πληρώνουμε σήμερα στο Δ.Ν.Τ.), όσο και γιατί υπάρχει και η άλλη άποψη που αποδέχεται την νέα ονομασία, η οποία ενδεχομένως να οργανωθεί και να επικρατήσει. Ας δούμε όμως τι υποστηρίζει αυτή η άποψη, που αποδέχεται το όνομα «Δήμος Σουλίου». Καταρχάς ορισμένοι το αποδέχονται ως συνέχεια της παλιάς ««Επαρχίας Σουλίου» και θεωρούν πως είναι απλά ένα όνομα που δεν στερεί τίποτε σε κανέναν. Στερούνται όμως επιχειρημάτων. Κάποιοι άλλοι θεωρούν πως εφόσον η διοίκηση εδρεύει στην Παραμυθιά, αυτό αρκεί μιας και το εκτιμούν ως την ουσία το ζητήματος. Εκτιμούν δηλαδή πως αυτή η κίνηση θα είναι προς όφελος της πόλεώς μας, εφόσον θα επαναφέρει τις παλιές κοινωνικοοικονομικές σχέσεις με το Γαρδίκι και το Σούλι. Σίγουρα αυτό αποτελεί ένα δυνατό επιχείρημα αλλά και πάλι δεν έχει να κάνει με το όνομα γιατί ούτως η άλλως αυτό θα είναι στα επακόλουθα της συνένωσης των δήμων. Κάποιοι άλλοι προχωρούν ακόμη πιο πέρα. Φοβούμενοι μήπως ανοίξει μαζί με το όνομα και η συζήτηση για το που θα εδρεύει η διοίκηση του δήμου, αποδέχονται όπως όπως το όνομα και κρατούν τη διοίκηση στην Παραμυθιά για να μη φύγει και πάει προς το Γαρδίκι. Νομίζω πως αυτός είναι πράγματι ένας σοβαρός λόγος.
Υπάρχουν όμως και άλλα επιχειρήματα, λίγο πιο εξειδικευμένα και καθαρά σε σχέση με το όνομα και όχι στην ουσία της διοικητικής μεταρρύθμισης, η οποία αναμφίβολα πρέπει να προχωρήσει άμεσα. Εδώ θα μας βοηθούσε φυσικά πιο πολύ η εμπειρία επιστημόνων ειδικευμένων στο μάρκετινγκ και περιμένω βεβαίως τις παρατηρήσεις τους. Έχουμε να κάνουμε συγκεκριμένα με δύο ονόματα, της Παραμυθιάς και του Σουλίου. Το δεύτερο είναι πιο διαδεδομένο και ευρέως γνωστό σε πανελλήνιο επίπεδο και για συγκεκριμένους λόγους και στοιχεία. Μπορεί κανείς επομένως να επενδύσει την ανάπτυξη της οικονομίας του πάνω σε αυτό το όνομα. Ειδικότερα, το Σούλι είναι συνυφασμένο με τον ηρωισμό, με την ελευθερία, με τον γνήσιο ελληνισμό, με το πατριωτισμό, με τη λεβεντιά, με την καθαρή και αγέρωχη φύση. Όχι πως η Παραμυθιά στερείται όλων αυτών, αλλά δυστυχώς η υπόλοιπη Ελλάδα τα έχει συνδέσει περισσότερο με το Σούλι. Ποιος επιχειρηματίας λοιπόν, έμπορος, βιοτέχνης, ξενοδόχος κ.α. δεν θα ήθελε να προσθέσει κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά στα προϊόντα του; Άλλον αντίκτυπο έχει να λες: «μοσχαρίσιο κρέας Παραμυθιάς» και άλλο «μοσχαρίσιο κρέας Σουλίου». Το δεύτερο σε παραπέμπει αμέσως στη καθαρή, βιολογική κτηνοτροφία. Άλλο να λες : «επισκεφτείτε μας στην όμορφη Παραμυθιά», και άλλο: «επισκεφτείτε μας στην όμορφη Παραμυθιά με τους αρχαίους μύθους του Αχέροντα και τους ιστορικούς θρύλους του Σουλίου». Το δεύτερο δίνει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη ενός συγκροτημένου τουριστικού προϊόντος. Και εδώ θα πρέπει να σταθούμε και να συνοψίσουμε. Όλα τα πράγματα χρειάζονται σχεδιασμό και όχι εγωισμό. Κακά τα ψέματα, η Παραμυθιά έχει χάσει πολλή από τη παλιά της αίγλη και δύσκολα μπορεί να την ανακτήσει. Ειδικά όταν τα παιδιά της έχουν φύγει για άλλα μέρη, την έχουν εγκαταλείψει κυριολεκτικά και αρκούνται μόνο σε εξ’ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς κριτικές. Χρειάζονται δράσεις και πάνω από όλα να καταλάβουμε πως μετά τη συνένωση δεν θα πρέπει να υπάρχει τίποτε που να μας χωρίζει με το Γαρδίκι και το Σούλι αλλά θα πρέπει να υπάρχουν πολλά που να μας ενώνουν. Θα πρέπει να τους δεχτούμε και να πορευτούμε μαζί τους. Έχουμε πολλά να τους δώσουμε αλλά και πολλά να πάρουμε από αυτούς. Όλοι Έλληνες είμαστε. Μήπως εμείς άλλωστε , οι Παραμυθιώτες, δεν είμαστε αυτοί που «καπηλευτήκαμε» εδώ και δεκαετίες το όνομα του Σουλίου για την ποδοσφαιρική μας ομάδα; Ξαφνικά θα ζημιωθούμε από αυτό; Μήπως πάλι εμείς δεν είμαστε που κάνουμε τόσα χρόνια τις γιορτές Σουλίου και νιώθουμε περήφανοι για αυτό και δώσαμε και μάχες για να μη μας τις πάρει η Ηγουμενίτσα, λέγοντας πως εμείς είμαστε γνήσιοι «πρόγονοι και απόγονοι» των Σουλιωτών; Τώρα θα νιώσουμε ντροπή για αυτό το όνομα;
Ας μην είμαστε επιπόλαιοι και ας ξεκινήσουμε μία σοβαρή κοινωνική και πολιτική συζήτηση, μέσα από τα αρμόδια όργανα και όχι από άτυπες ομάδες στο διαδίκτυο που όλοι γνωρίζουμε με πόση ευκολία και απερισκεψία μπορεί κάποιος να γίνει μέλλος. Είναι καλό να τα θέλουμε όλα δικά μας, αλλά όταν μας τα δίνουν και δεν τα παίρνουμε είναι έγκλημα. Και αυτό έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν αυτού του τόπου. Ευαισθητοποιηθείτε λοιπόν και μέσα από συλλογικά όργανα, φέρτε τη φωνή σας και τα επιχειρήματά σας στο δημοτικό συμβούλιο προς ψήφιση, ώστε να πάρουμε ιστορικές αποφάσεις για το μέλλον του τόπου. Και κλείνοντας, κάνω μία μεγάλη παράκληση προς όλους: μην αφήσετε αυτό το θέμα να γίνει αντικείμενο έριδος στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές, μην αφήσετε τα πολιτικά κόμματα να μας διχάσουν δίνοντας φρούδες υποσχέσεις σε Παραμυθιώτες, Γαρδικιώτες και Σουλιώτες περί δήθεν αλλαγής του ονόματος, μόνο και μόνο για να πάρουν την εξουσία. Δεν μας χωρίζει τίποτε αλλά μας ενώνει η φτώχια και τα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Πάνω από όλα το καλό του τόπου μας, από τον Καλαμά μέχρι τον Αχέροντα και το Σούλι.
Λιάκος Αντώνιος
Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Νέων
paramythia-online
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου