«Η μητέρα μου ήταν κόρη του Μπούμπουλη, δεύτερου συζύγου της Μπουμπουλίνας. Από μικρός άκουγα μονίμως τους δικούς μου να μου λένε για το σπουδαίο όνομα που φέρουμε, δεχόμουν έναν συνεχή “βομβαρδισμό” για τους ένδοξους προγόνους μας. Με τέτοια βιώματα μεγάλωσα, μ΄ αυτό το βαρύ φορτίο εξακολουθώ να ζω...».Έχει ιστορική καταγωγή, φέρει και το όνομα. Οι οικογενειακές ρίζες του κ. Φίλιππου Δεμερτζή-Μπούμπουλη είναι πάντα επίκαιρες τέτοιες μέρες, παραμονές της 25ης Μαρτίου. «Για να μη χαθεί το όνομα της Μπουμπουλίνας, της οποίας η μητέρα μου ήταν τρισεγγονή, μου το έδωσαν ως δεύτερο. Έχω τρία αγόρια, η αδερφή μου άλλα δύο, εν ζωή είναι κι ένας ανιψιός μου, αυτοί οι λίγοι απομείναμε πια ως γνωστοί απόγονοι της γενναίας καπετάνισσας. Είναι, ωστόσο, πολύ πιθανόν να υπάρχουν κι άλλοι διάσπαρτοι, καθώς οι Μπουμπουλαίοι μετακινήθηκαν: από το Βυζάντιο πήγαν στην Κρήτη, κάποιοι στη Μάνη κι από εκεί στις Σπέτσες, τόπο και δικής μου καταγωγής. Αν μάλιστα ψάξει κανείς στον τηλεφωνικό κατάλογο της Νέας Υόρκης, θα βρει κι άλλους πολλούς, αλλά άγνωστης προέλευσης. Κατά καιρούς, πάλι, διάφοροι συνονόματοί μου, που ψάχνουν το γενεαλογικό δέντρο τους, απευθύνονται σε εμένα για πληροφορίες», λέει στα «ΝΕΑ».
Η κληρονομιά
Εδώ και δύο δεκαετίες, ο 54χρονος Σπετσιώτης είναι ο διαχειριστής και της πολιτιστικής κληρονομιάς που άφησε πίσω της η θρυλική Λασκαρίνα, η μοναδική στην παγκόσμια ναυτική ιστορία γυναίκα ναύαρχος, η μόνη γυναίκα που μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. «Δούλευα ως ναυπηγός, αλλά από το 1991 εγκατέλειψα την καριέρα μου, και τα περισσότερα χρήματα, καθώς για μένα ήταν πολύ πιο σοβαρό να διατηρηθεί το σπίτι του Μπούμπουλη, οκτακοσίων τετραγωνικών μέτρων, εδώ στις Σπέτσες. Σ΄ αυτό έζησε η Μπουμπουλίνα, από το 1801 που τον παντρεύτηκε μέχρι και το 1825 που σκοτώθηκε. Ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, αλλά το συντηρήσαμε, η πλήρης ανακατασκευή του κόστισε περισσότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ- 700.000 δόθηκαν από την Ε.Ε. Δεν θέλαμε να αλλάξει χέρια, γι΄ αυτό και ποτέ δεν σκεφτήκαμε να το πουλήσουμε, παρά τις διάφορες προσφορές. Το πήρα, λοιπόν, από τη μητέρα μου και το μετέτρεψα σε μουσείο επισκέψιμο για το κοινό», λέει.
«Φέτος θα ξεπεράσουμε τους 500.000 επισκέπτες, τους οποίους και ξεναγούμε οικογενειακώς. Ήδη έχουμε γεμάτα τριάντα βιβλία, διακοσίων σελίδων το καθένα, με σχόλιά τους, με πιο χαρακτηριστικό το “Κρατάτε καλά το παράθυρο της Ιστορίας ανοιχτό, γιατί σιγά σιγά μας κόβουν τη θέα...”! Κι όμως υπάρχει κόσμος που κλαίει και συγκλονίζεται, όταν ακούει την ιστορία της Μπουμπουλίνας και της Επανάστασης. Το ίδιο κι όταν βλέπει τα εκθέματα, στη σκέψη ότι εδώ μέσα περπατούσε αυτή η γυναίκα, πως στον χώρο αυτό ελάμβαναν χώρα πολεμικά συμβούλια για τον αγώνα υπέρ της Ελευθερίας», επισημαίνει.
tanea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου