Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα Αρτινού
Το «κακό» ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια, όταν στις τότε εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης στην Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας δεν έλαβε μέρος ο συνδυασμός του μέχρι τότε προέδρου κ. Κώστα Αλεξίου.
Το «κακό» επαναλαμβάνεται και φέτος, αφού στις αρχαιρεσίες που θα πραγματοποιηθούν τη Μεγάλη Δευτέρα, 29 Απριλίου, δεν λαμβάνει μέρος ο συνδυασμός του κ. Γιάννη Ζώη, ο οποίος είχε αναδειχθεί πρόεδρος πριν από μια εξαετία χάρη στην αποχή του ψηφοδελτίου του κ. Αλεξίου.

Εύλογα αναρωτηθεί τις: μα τι στο διάολο γίνεται επιτέλους εκεί στην Πανηπειρωτική και συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Θ΄απαντούσα πως σίγουρα συμβαίνουν πολλά για να παρατηρείται αυτό το θλιβερό φαινόμενο. Το οποίο αποδεικνύει πως η κορυφαία οργάνωση της αποδημίας εκλαμβάνεται και αντιμετωπίζεται από υποψηφίους, συνδυασμούς, παρατάξεις και κόμματα. Δηλαδή λίγο-πολύ ως παραμάγαζο που χρησιμοποιείται ως εφαλτήριο για προσωπικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες. Και ως βάθρο στο οποίο ανέρχονται ενίοτε για να επιδείξουν τις κονκάρδες τους ή για να φωτογραφηθούν. Όσο για έργο υπέρ της Πανηπειρωτικής, μηδέν.
Οι λόγοι που οδήγησαν το συνδυασμό του κ Ζώη στη μη κατάθεση ψηφοδελτίου, γνωστοί στους παροικούντες. Φαγωμάρα για τα αξιώματα και ειδικά αυτό του επικεφαλής του ψηφοδελτίου και υποψηφίου προέδρου, αλλά και η κατάρτιση του συνδυασμού. Ορισμένα αξιόλογα μέλη της παράταξης, με παρουσία και προσφορά, επιχείρησαν ανανέωση υποψηφίων και την απομάκρυνση άλλων που πλήγωσαν με την παρουσία τους, αλλά και την αποχή τους το σύνολο των μελών της και την Πανηπειρωτική.
Οι προσπάθειές τους δεν καρποφόρησαν, με κάποιους να απειλούν και να εκβιάζουν. Έτσι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, η κάθε μια από τις οποίες διεκδικούσε για λογαριασμό της την αρχηγία και τη συμμετοχή δικών της ανθρώπων στο υπό συγκρότηση ψηφοδέλτιο. Αδιέξοδο.
Τραβώντας πότε η μια και πότε η άλλη ομάδα, το σχοινί έσπασε. Άλλοι αποχώρησαν αηδιασμένοι και απογοητευμένοι, άλλοι δήλωσαν συμμετοχή στους άλλους συνδυασμούς, άλλοι που προορίζονταν να δώσουν νέα πνοή στην παράταξη πήραν δρόμο. Η διάσπαση ήταν πλέον γεγονός. Κομμάτια και θρύψαλα η παράταξη. Στους πέντε ανέμους. Και η αποχή από τις εκλογές, γεγονός.
Σημαντικός υπήρξε και ο φόβος πιθανής συντριβής, εξαιτίας της ανυπαρξίας παρουσίας και έργου μελών της παράταξης που συμμετείχαν στην απερχόμενη διοίκηση της Πανηπειρωτικής, στα συμβούλια και τις εκδηλώσεις της οποίας σπανίως εμφανιζόταν.
Η στάση τους αυτή στιγμάτισε όλη την παράταξη και την απέκοψε από τον κοινωνικό ιστό της αποδημίας, προς την οποία δεν είχαν πλέον πρόσβαση, ερείσματα, λόγο Αναπόφευκτο λοιπόν να οδηγηθούν στην αποχή, που ούτως ή άλλως την… ετίμησαν δεόντως την τελευταία τριετία.
Όπως σημειώνουμε και στην αρχή, θλιβερή κατάληξη. Πρώτον γιατί απαξιώνεται η γενική κοινωνική εκπροσώπηση στο συμβούλιο της Πανηπειρωτικής, η προσφορά και το έργο σημαντικής μερίδας της ηπειρώτικης αποδημίας και δεύτερον επειδή σύρονται στην αποχή και την αφάνεια πολλά αξιόλογα μέλη αδελφοτήτων και συλλόγων, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται αυτό για το σύνολο των Ηπειρωτών.
Η εξέλιξη αυτή ευνοεί την παράταξη του κ. Αλεξίου, η οποία αναμένεται να εξασφαλίσει άνετη πλειοψηφία. Δίνει όμως και την ευκαιρία σε όλους τους αντιπροσώπους, όλων ανεξαιρέτως των συνδυασμών, είτε αυτοί λαμβάνουν μέρος είτε όχι, και ιδιαίτερα δε του κ. Ζώη και να προσέλθουν, τιμώντας τις καταστατικές διαδικασίες και υποχρεώσεις τους και το δικαίωμα της επιλογής και υπερψήφισης των αξιότερων από κάθε ψηφοδέλτιο.
Τους δίνει όμως και το δικαίωμα και τη δυνατότητα να προτιμήσουν και υπερψηφίσουν, κάνοντας την υπέρβαση, και τον έτερο συνδυασμό, αυτόν της Συσπείρωσης, ο οποίος επί χρόνια παραμένει αταλάντευτος στο πλευρό της αποδημίας, προσφέροντας προς όλες τις κατευθύνσεις με όλες τις δυνάμεις του στην υπόθεση της ηπειρώτικης αποδημίας, γεγονός που πρέπει να επισημανθεί και από την ηγεσία της παρούσης διοίκησης. Και ας έχουν υπόψη τους η ενδυνάμωσή της Συσπείρωσης, μόνο καλό έχει να προσφέρει.
Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, ένα είναι σίγουρο: πως αυτή δεν συγχωρεί τους πρωταγωνιστές της, οι οποίοι συμπεριφέρονται και ενεργούν κατ΄αυτόν τον τρόπο, όπως εν παραδείγματι η αποχή και η λιποταξία. Καλή κάλπη.