Το θαύμα της Cosco και το δράμα της Χαλυβουργίας

Στην ίδια γειτονιά της Αττικής, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων, συνυπάρχουν δύο επιχειρήσεις που αποτυπώνουν τα δύο πρόσωπα της ελληνικής οικονομίας: από τη μια πλευρά, το οικονομικό επίτευγμα της κινέζικης Cosco στον Πειραιά, που δημιούργησε θέσεις εργασίας, και από την άλλη, ο κίνδυνος να μπει λουκέτο στο ιστορικό εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος ελέω κρίσης αλλά και των... συνδικαλιστών.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ COSCO
Οι Ευρωπαίοι εταίροι στην πλειονότητά τους φαίνεται να έχουν καταλήξει ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Οι αιχμές που άφησε ο Σόιμπλε πριν από καιρό για την ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού να κάνει αλλαγές στη χώρα αποτελούν πλέον κοινό τόπο σε φίλους και εχθρούς της Ελλάδας.
Οι καθυστερήσεις δύο χρόνων σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν δεν πτοούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που επιμένει να αντιπαρατίθεται διαρκώς χωρίς να προχωρά σε δράσεις, για την ανάγκη των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και το «νέο παραγωγικό μοντέλο» που χρειάζεται η χώρα προκειμένου να βγει οριστικά από το οικονομικό αδιέξοδο.

Με ανεργία που αγγίζει το 22%, με χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις και διανύοντας την πέμπτη κατά σειρά χρονιά ύφεσης, η χώρα δείχνει να περπατάει διστακτικά σε ένα τεντωμένο σκοινί αντιμετωπίζοντας σοβαρό κίνδυνο να χάσει τη «δανεική» ισορροπία που της παρέχει η ΕΕ και να βουτήξει στο κενό της δραχμής.
Κι όμως στην ίδια γειτονιά της Αττικής, συνυπάρχουν δύο επιχειρήσεις που αποτυπώνουν τα δύο πρόσωπα της ελληνικής οικονομίας: Από τη μια πλευρά το οικονομικό επίτευγμα της κινέζικης Cosco στον Πειραιά που δημιούργησε θέσεις εργασίας για Ελληνες στον σταθμό εμπορευματοκιβωτίων που της έχει παραχωρήσει το ελληνικό κράτος. Από την άλλη ο κίνδυνος να μπει λουκέτο στο ιστορικό εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο ελέω κρίσης αλλά και των? συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που «περιφρουρούν» τους τελευταίους 9 μήνες μια απεργία η οποία επιτείνει το οικονομικό αδιέξοδο της επιχείρησης και απειλεί να στείλει στην ανεργία 240 άτομα.
O κινέζικος δρόμος για νέες θέσεις εργασίας και επενδύσεις
Στον μεγαλύτερο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων στην Ευρώπη μεταξύ αυτών που διαχειρίζεται η κινέζικη COSCO στη Γηραιά Ηπειρο έχει μετατραπεί το λιμάνι του Πειραιά τα τελευταία δύο χρόνια. Η ελληνική πολιτεία έχει υπογράψει σύμβαση παραχώρησης των προβλητών ΙΙ και ΙΙΙ με την εκχώρηση δικαιώματος μακροχρόνιας εκμετάλλευσης στον κινέζικο κολοσσό από το 2009.
Τρία χρόνια αργότερα ο «Κινέζικος Δράκος», που εκπροσωπεί η COSCO, έχει μετατρέψει το λιμάνι σε μια χρυσή επένδυση που αυξάνει τα κέρδη της, δίνει δουλειά σε Ελληνες εργαζόμενους και καταβάλλει σημαντικά ποσά στα κρατικά Ταμεία.
Τα νούμερα είναι ενδεικτικά: η COSCO απασχολεί σήμερα 250 άτομα μόνιμο προσωπικό και 600 έκτακτους εργαζόμενους, έχει αυξήσει την κίνηση των εμπορευματοκιβωτίων κατά 130% μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2012 σε σχέση με πέρυσι και αποδίδει τουλάχιστον 2,2 εκ. ευρώ τον μήνα στα κρατικά Ταμεία.
«Στη χρεωμένη Ελλάδα, όπου απλώς και μόνο η επιβίωση είναι μια αποθαρρυντική πρόκληση για τις περισσότερες εταιρείες, μια κινέζικη επιχείρηση προσφέρει ένα σπάνιο παράδειγμα επιτυχίας», αναφέρει σε δημοσίευμά της η αγγλόφωνη China Daily. Στην εφημερίδα έκανε δηλώσεις ο διευθύνων σύμβουλος του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιώς, Φου Τσενγκιού, ο οποίος σημειώνει «δεν επιβιώσαμε απλώς, αλλά σπάσαμε κάθε ρεκόρ στη διαχείριση εμπορευματοκιβωτίων», εκφράζοντας παράλληλα την υπερηφάνεια του για την πορεία της επιχείρησης στον Πειραιά. Ο Φου Τσενγκιού σημειώνει ότι αρχικά οι Ελληνες εργαζόμενοι φοβούνταν ότι η COSCO θα τους αντικαταστήσει με έμπειρους Κινέζους εργάτες αλλά τελικά «δημιουργήσαμε 1.000 θέσεις εργασίας για Ελληνες και αντί για Κινέζους εργάτες μεταφέραμε στο λιμάνι την υψηλή αποτελεσματικότητα της Κίνας», επεσήμανε στην εφημερίδα, που έχει κυκλοφορία πάνω από 1 εκατ. φύλλα.
Αντιδράσεις
Χρειάστηκε να περάσουν 16 μήνες απεργιακών κινητοποιήσεων από το 2008 μέχρι και το 2009 εναντίον της υπογραφής της σύμβασης με τους Κινέζους, δεκάδες επερωτήσεις στη Βουλή από την τότε αντιπολίτευση, που έκαναν λόγο για ξεπούλημα των λιμανιών της χώρας, μέχρις ότου η συμφωνία μεταξύ ΟΛΠ και COSCO υπογραφεί. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα τα εμπορευματοκιβώτια που διακινούνταν από τον Πειραιά μειώνονταν αισθητά με κίνδυνο να διαγραφεί από τον χάρτη των ευρωπαϊκών terminals το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, αφού καμία εταιρεία δεν εμπιστευόταν τη διακίνηση των προϊόντων της μέσω του Πειραιά.
Μεταφορά φορτίων στον Αστακό, απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για κάθε μέρα απεργίας από τον εγκλωβισμό των εμπορευματοκιβωτίων στο Ν. Ικόνιο, αλλά και φυγή τράνζιτ φορτίου σε ανταγωνιστικά λιμάνια της Μεσογείου έπληξαν καίρια το λιμάνι του Πειραιά. Βέβαια, στο πολύμηνο διάστημα των απεργιακών κινητοποιήσεων, οι απώλειες ήταν μεγάλες όχι μόνο για το λιμάνι του Πειραιά αλλά για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας. Το ισχυρότερο πλήγμα δέχθηκαν τότε οι Ελληνες εξαγωγείς χάνοντας σημαντικές αγορές, ενώ το κόστος στα εισαγόμενα προϊόντα αυξήθηκε σημαντικά.
Τον Απρίλιο του 2008 ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε καταθέσει επερώτηση στη Βουλή στην οποία ανέφερε: «Αν υλοποιηθούν τα σχέδια της κυβέρνησης για την πλήρη ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, η Ελλάδα θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία τα μεγαλύτερα λιμάνια, το σύνολο των μεγάλων αεροδρομίων, οι τηλεπικοινωνίες, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και άλλοι ζωτικοί τομείς της οικονομίας θα είναι ιδιωτικοί ή και θα ελέγχονται από αντίστοιχους οργανισμούς άλλων χωρών».
Και κατέληγε: «Αυτή η πολιτική είναι και ξεπερασμένη και αποτυχημένη. Την εφάρμοσαν μόνο στο παρελθόν ακραία νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όπως της κ. Θάτσερ και του κ. Μητσοτάκη». Τον Οκτώβριο του 2010 επισκέφτηκε με την ιδιότητα του πρωθυπουργού τις εγκαταστάσεις της COSCO στον Πειραιά μαζί με τον Κινέζο ομόλογό του Γουέν Τζιαμπάο, μετά την υπογραφή 11 συμφωνιών οικονομικής συνεργασίας.
Καθ' όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων το 2008 και το 2009, οι 1.500 εργαζόμενοι ζητούσαν από την κυβέρνηση να μην ιδιωτικοποιηθεί το λιμάνι, ενώ ακόμη και μετά την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης τον Νοέμβριο του 2008, οι λιμενεργάτες συνέχισαν να αντιδρούν απαιτώντας να επανέλθει σε δημόσιο έλεγχο τόσο η λειτουργία όσο και η δραστηριότητα του Πειραιά.
Μετά τις εκλογές τον Οκτώβριο του 2009 και ενώ η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ξεκινήσει τότε διάλογο όχι για την ακύρωση της σύμβασης παραχώρησης του ΣΕΜΠΟ, αλλά για την τροποποίησή της σε ορισμένα εργασιακά θέματα, οι εργαζόμενοι πλέον ζητούσαν την ολική επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης, καταθέτοντας μάλιστα προσφυγή στο ΣτΕ σχετικά με το αν ο ΟΛΠ μπορούσε να παραχωρεί τις δραστηριότητές του σε ιδιώτη. Μάλιστα, η αντίσταση των εργαζομένων συνεχίστηκε και μετά την έναρξη ισχύος της σύμβασης, με τους εργάτες να παραμένουν για μέρες συγκεντρωμένοι στα νευραλγικά σημεία του λιμανιού του Πειραιά, στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων, στο κέντρο μηχανοργάνωσης και στα γραφεία του οργανισμού για να μην εγκατασταθεί η COSCO.
Κι όμως, πέτυχε
Αφήνοντας πίσω τις κινητοποιήσεις και τις πολιτικές κόντρες, οι Κινέζοι ξεκίνησαν δουλειά μετά την οριστικοποίηση της συμφωνίας. Ο πρόεδρος της COSCO, κάπτεν Ουέι, είχε δηλώσει εξαρχής ότι η εταιρεία ήρθε στην Ελλάδα για να μείνει. Ο άνθρωπος, που θεωρείται από τους ισχυρότερους στην Κίνα, δεν δίστασε να κατέβει στο λιμάνι και να μιλήσει στους εργάτες προκειμένου να εξηγήσει τις προθέσεις της εταιρείας που περιελάμβαναν τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με την αύξηση της κίνησης εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά. Παρά την κρίση στην οικονομία, ο κινέζικος όμιλος προώθησε μέσω του εμπορευματικού του σταθμού στον Πειραιά το πρώτο πεντάμηνο του έτους 874.600 κοντέινερ προς τις αγορές της Κεντρικής, της Ανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου.
Η έλευση των Κινέζων στο μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας αποδεικνύεται προσοδοφόρα επένδυση, κρατώντας εύλογα αμείωτο το ενδιαφέρον τους για την απόκτηση του μετοχικού ελέγχου του ΟΛΠ, αλλά και άλλων λιμανιών, με πρώτο στη λίστα τον αντίστοιχο οργανισμό που διαχειρίζεται το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Ωστόσο, η κυβέρνηση φαίνεται να προκρίνει το μοντέλο των συμβάσεων παραχώρησης συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, όπως ισχύει σήμερα στον ΟΛΠ με την εκχώρηση του δικαιώματος μακροχρόνιας εκμετάλλευσης των σταθμών εμπορευματοκιβωτίων ΙΙ και ΙΙΙ στην κινεζική COSCO. Πέρα, άλλωστε, από τα προβλεπόμενα έσοδα του Δημοσίου από την κινέζικη εκμετάλλευση των σταθμών εμπορευματοκιβωτίων που ανέρχονται σε 2,2 εκ. ευρώ τον μήνα, η αύξηση της διακίνησης των φορτίων μεταφράζεται σε μεγαλύτερα έσοδα για τα ταμεία του κράτους. Η ξέφρενη πορεία του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας που καταγράφηκε το 2011 με άνοδο της τάξης του 73,5% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, φθάνοντας τα 1.188.100 εμπορευματοκιβώτια έναντι 684.900 κοντέινερ το 2010, συνεχίζεται με ακόμη πιο εντυπωσιακή αύξηση το πρώτο πεντάμηνο του 2012.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της COSCO Pacific, η κίνηση των εμπορευματοκιβωτίων στον τερματικό σταθμό φορτοεκφόρτωσης του προβλήτα ΙΙ στον Πειραιά ανήλθε τους πρώτους πέντε μήνες του 2012 σε 874.600 κοντέινερ, καταγράφοντας εντυπωσιακή αύξηση της τάξης του 130% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011. Βάσει δηλαδή των στοιχείων αυτών, ο Πειραιάς έχει αναδειχθεί σε «πρωταθλητή», καταγράφοντας τις καλύτερες επιδόσεις μεταξύ όλων των εμπορευματικών σταθμών της COSCO στην Ευρώπη. Πάντως, τα σημερινά αποτελέσματα της COSCO δείχνουν ότι τα «πέτρινα χρόνια» για τον Πειραιά πέρασαν και ότι παρά την κρίση οι Κινέζοι στηρίζουν την επένδυσή τους στην Ελλάδα.
Σε όλο τον κόσμο
Η Cosco στην Ευρώπη, πέραν του Πειραιά, ελέγχει τμήματα και των εμπορικών λιμανιών στη Νάπολη της Ιταλίας, στην Αμβέρσα του Βελγίου και στο νέο λιμάνι που λειτουργεί στην περιοχή του Σουέζ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της κινεζικής εταιρείας, από τον σταθμό εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι της Νάπολης στην Ιταλία η Cosco διακίνησε 516.300 εμπορευματοκιβώτια, αυξημένα κατά 21,8%, ενώ από την Αμβέρσα, διακινώντας 508.100 κοντέινερ, κατέγραψε μείωση -8,6%.
Στο δε λιμάνι που λειτουργεί στην περιοχή του Σουέζ, το οποίο και συνιστά τον μεγαλύτερο υπερπόντιο σταθμό εμπορευματοκιβωτίων που ελέγχει η Cosco, η διακίνηση φορτίων (1.218.400 κοντέινερ) κατέγραψε μείωση 5% σε σχέση με το αντίστοιχο πεντάμηνο του 2011.
• 1,2 εκατ. κοντέινερ διακινήθηκαν από τον σταθμό εμπορευματοκιβωτίων το 2011, έναντι μόλις 685.000 το 2010
• 2,2 εκατ. € τον μήνα είναι τα ελάχιστα έσοδα του κράτους από την εκμετάλλευση των σταθμών από την Cosco
ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ
Ενώ στο λιμάνι του Πειραιά, μετά την τρικυμία των απεργιακών κινητοποιήσεων, δημιουργήθηκε μια νέα επιχείρηση υπό κινεζική καθοδήγηση που ανθεί και δίνει δουλειά σε εκατοντάδες Ελληνες, στον Ασπρόπυργο ένα από τα λίγα εργοστάσια βαριάς βιομηχανίας που απέμειναν στη χώρα, αυτό της Χαλυβουργίας Ελλάδος που μετρά 61 χρόνια ζωής, κινδυνεύει να κλείσει κάτω από την πίεση της οικονομικής ύφεσης και της δραστικής μείωσης του κύκλου εργασιών που συνοδεύεται από απεργία 9 μηνών η οποία πραγματοποιείται έλεω... ΠΑΜΕ.
Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, με την κάλυψη του ΚΚΕ και παρά τις διαφωνίες συναδέλφων τους, κρατούν κλειστό το εργοστάσιο, αντιδρώντας σε απολύσεις συναδέλφων τους, για 9 ολόκληρους μήνες, εκμηδενίζοντας κάθε προσπάθεια επαναλειτουργίας της μονάδας. «Δεν πρέπει να ήταν -πουλημένοι- οι εργαζόμενοι σε γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία οι οποίοι όταν τους ανακοίνωσαν πριν από λίγα χρόνια ότι θα απολυθούν συνάδελφοί τους λόγω μειώσεων των πωλήσεων, δέχτηκαν να δουλέψουν μειωμένο ωράριο με τον όρο ότι δεν θα φύγει κανένας εργαζόμενος», δηλώσει στο «Εθνος της Κυριακής» εργαζόμενος της Χαλυβουργικής που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Ο ίδιος αναφέρει πως ύστερα από έναν χρόνο επανήλθαν όλοι οι εργαζόμενοι στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία σε πλήρες ωράριο όταν αυξήθηκαν οι πωλήσεις, αλλά κανείς δεν έχασε τη δουλειά του. «Ισως και εμείς θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε μία αντίστοιχη συμφωνία. Δεν μπορεί κανένας να καταλάβει τι περνάμε όλον αυτόν τον καιρό», επεσήμανε βλέποντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να μείνουν στον δρόμο 240 οικογένειες.
Ολο και πιο κοντά στο λουκέτο ύστερα από 9 μήνες απεργίας
Ολα ξεκίνησαν στις 12 Οκτωβρίου του 2011, όταν η εταιρεία -ιδιοκτησίας της οικογένειας Μάνεση- ανακοίνωσε την πρόθεσή της για πεντάωρη (αντί για οκτάωρη) και εκ περιτροπής εργασία για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών (θα είχε ισχύ έως τις 29 Φεβρουαρίου του 2012) με εξασφαλισμένα τα πλήρη ασφαλιστικά τους δικαιώματα και με τη δέσμευση ότι δεν θα απολυθεί κανείς, όπως υπογραμμίζει η διοίκηση της Χαλυβουργίας. Διαφορετικά θα προχωρούσε σε απολύσεις 180 εργαζομένων (επί συνόλου 360) με την αιτιολογία ότι οι πωλήσεις της Χαλυβουργίας Ελλάδος είναι πολύ χαμηλές, με πτώση που αγγίζει το 85%-90% σε σχέση με τα επίπεδα πριν από την κρίση.
Στις 17 Οκτωβρίου η συντριπτική πλειοψηφία των 273 ατόμων-μελών του σωματείου εργαζομένων της εταιρείας αποφάσισε -δι' ανατάσεως της χειρός, όπως τονίζει η διοίκηση- να μην περάσουν τα μέτρα της εργοδοσίας και ξεκίνησαν την κατάληψη του εργοστασίου η οποία κρατάει μέχρι και σήμερα με «θύματα» ήδη 120 εργαζομένους που απολύθηκαν, ενώ ακόμη περίπου 20 συνταξιοδοτήθηκαν-
Σε αντιδιαστολή πάντως με τα όσα συμβαίνουν στην πρωτεύουσα, στον Βόλο, το σωματείο και όλοι οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο του Βόλου, έπειτα από ψηφοφορία με κάλπη, το αποδέχθηκαν και σήμερα και οι 365 εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί καμία απόλυση. Εξάλλου, στελέχη της εταιρείας υπογραμμίζουν ότι ποτέ δεν προτάθηκε το 5ωρο ως μόνιμο μέτρο, καθώς, όπως έχει τονίσει με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις από τον Δεκέμβριο του 2011, η πρόταση αυτή έχει ανακληθεί και επισήμως και έκτοτε οι εργαζόμενοι απασχολούνται κανονικά σε 8ωρο.
Πολιτικές «φιέστες»
Από τις 31 Οκτωβρίου του 2011 που έγιναν οι πρώτες καταγγελίες των συμβάσεων, το σωματείο, συνεπικουρούμενο από το ΠΑΜΕ, όπου ο πρόεδρος του σωματείου Γιώργος Σιφωνιός είναι στέλεχός του, έχει κηρύξει 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Οπως τονίζουν διοικητικά στελέχη της Χαλυβουργίας, το σωματείο με συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ έχει αποκλείσει την πύλη του εργοστασίου με αλυσίδα και λουκέτο και εμποδίζει την είσοδο σ' όσους θέλουν να εργαστούν, ακόμα και στα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας, καθώς και στα φορτηγά πελατών για την παραλαβή προϊόντων, παρεμποδίζοντας παράνομα την εργασία ακόμη και σε άλλη ανεξάρτητη εταιρεία που λειτουργεί στον ίδιο χώρο, την οποία η πρακτική αυτή έχει οδηγήσει σε πλήρη αδράνεια. Παράλληλα, οι διοικούντες υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιεί τον χώρο του εργοστασίου για πολιτικές «φιέστες» με την αδιάλειπτη παρουσία βουλευτών του ΚΚΕ.
Από την πλευρά του ο κ. Σιφωνιός υποστηρίζει ότι η απόφαση για τη συνέχιση της απεργίας και για το κλείσιμο της πύλης του εργοστασίου έχει ληφθεί από διαδοχικές γενικές συνελεύσεις, ωστόσο η διοίκηση της εταιρείας αναφέρει ότι δεν τηρούνται οι νόμοι καθώς με απόφαση του δικαστηρίου η απεργία κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική απαγορεύοντας τη συνέχισή της.
Ο πρόεδρος του σωματείου εμφανίστηκε ιδιαίτερα επιθετικός για τον- διασπαστικό ρόλο που παίζουν τα διευθυντικά στελέχη και κάποιοι διοικητικοί υπάλληλοι - με επικεφαλής τη γραμματέα Ελένη Καταβάτη, πρόεδρο της Επιτροπής Αγώνα στη Χαλυβουργία. Σημειώνεται ότι η κ. Καταβάτη είχε καταγγείλει πως στις 21 Ιουνίου συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, το οποίο πρωτοστατεί στην απεργία της Χαλυβουργίας, και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επιτέθηκαν σε συναδέλφους τους οι οποίοι ήθελαν να δουλέψουν. Είχε μάλιστα αναφέρει με έμφαση ότι ενώ οι περισσότεροι εργαζόμενοι της εταιρείας ζουν με δανεικά από γονείς και παιδιά, «τα μέλη του ΠΑΜΕ ζουν με επιδόματα 100 ευρώ την εβδομάδα για τη συνέχιση της απεργίας, 400 ευρώ τον μήνα για λογαριασμούς και άλλα έξοδα, ενώ κάθε βράδυ έρχεται φορτηγάκι του ΠΑΜΕ και φέρνει τρόφιμα από σούπερ μάρκετ για τους απεργούς».
Αυτό όμως που προβλημάτισε περισσότερο τους απεργούς αλλά και την κοινή γνώμη ήταν η παρουσία της ακροδεξιάς οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» στη Χαλυβουργική, όπου στελέχη της με επικεφαλής τον σημερινό βουλευτή Ηλ. Κασιδιάρη προσέφεραν τρόφιμα και μίλησαν στους εργαζόμενους με στόχο να στηρίξουν την απεργία. Σε βίντεο που αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο εμφανίζεται το στέλεχος του ΠΑΜΕ και πρόεδρος του σωματείου Γ. Σιφωνιός να χειροκροτεί τον Ηλία Κασιδιάρη μετά την ομιλία του. Ομάδες του ΠΑΜΕ αλλά και μέλη της «Χρυσής Αυγής» προσπάθησαν να επιβάλουν απεργιακές κινητοποιήσεις και στο εργοστάσιο του Βόλου αλλά δεν τα κατάφεραν και απωθήθηκαν από τους εργαζόμενους.
Η πρωτοφανής κρίση και η βαθιά οικονομική ύφεση που πλήττουν τη χώρα μας και ιδιαίτερα τον κλάδο των κατασκευών, μετά και την πλήρη διακοπή των μεγάλων τεχνικών έργων αλλά κυρίως λόγω της κατάρρευσης της ιδιωτικής οικοδομής, έχει ως αποτέλεσμα η εγχώρια αγορά του σιδήρου να έχει σημειώσει δραματική πτώση που φθάνει σήμερα το 85% με 90%, σε σχέση με τα επίπεδα πριν από την κρίση.
Η Χαλυβουργία Ελλάδος προσπάθησε ν' αντισταθμίσει αυτήν την πτώση με εξαγωγές, γεγονός το οποίο όμως δεν απέδωσε, καθώς οι εξαγωγές στη χώρα μας όχι μόνο δεν υποβοηθούνται -όπως είναι ο κανόνας σε άλλες χώρες-, αλλά αντίθετα επιβαρύνονται, στην προκειμένη περίπτωση με συνεχείς αυξήσεις στο κόστος ενέργειας. Η παράλογη πολιτική συνεχούς αύξησης των βιομηχανικών τιμολογίων και των ειδικών φόρων κατανάλωσης (ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου) έχει ως αποτέλεσμα το ενεργειακό κόστος να κυμαίνεται σε διπλάσια (!) επίπεδα σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας των άλλων χωρών και ως εκ τούτου να καθιστά την ελληνική ενεργοβόρα βιομηχανία εξαγωγικά μη ανταγωνιστική.
Τα παραπάνω συνετέλεσαν στο να εμφανίσει η εταιρεία τα τρία τελευταία χρόνια μεγάλες ζημιές ύψους περίπου 98 εκατομμυρίων ευρώ, γεγονός το οποίο οδήγησε τη διοίκηση στη λήψη έκτακτων μέτρων. Αυτό σήμαινε προσαρμογή της παραγωγής στα σημερινά επίπεδα ζήτησης, με αποτέλεσμα περίπου 400 εργαζόμενοι και στα δύο εργοστάσια της εταιρείας να μην έχουν αντικείμενο εργασίας.
Σε αναζήτηση διεξόδου
Πέντε υπουργούς εργασίας έχουν επισκεφτεί στελέχη της ιδιοκτήτριας εταιρείας και συνδικαλιστές προκειμένου να βρεθεί λύση για το εργοστάσιο του Ασπροπύργου. Η- διορία μερικών ημερών που είχε δοθεί από την οικογένεια Μάνεση που ελέγχει την εταιρεία, ύστερα από τη συνάντηση που είχε την προηγούμενη εβδομάδα με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, έληξε χωρίς να σημειωθεί κάποια εξέλιξη και η διοίκηση αναμένεται να καταθέσει αιτήσεις για ομαδικές απολύσεις και να κλείσει ουσιαστικά το συγκεκριμένο εργοστάσιο. Ωστόσο, ύστερα από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη Χαλυβουργία Γιώργος Σιφωνιός, την Παρασκευή το μεσημέρι, με τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση -ο οποίος βρισκόταν στην Κύπρο-, κλείστηκε ραντεβού για τις 9 το πρωί της Δευτέρας στο υπουργείο Εργασίας, προκειμένου να βρεθεί κάποια λύση στο πρόβλημα.
Σημειώνεται ότι στη συνάντηση που είχε προηγηθεί την προηγούμενη εβδομάδα μεταξύ της διοίκησης της εταιρείας και του υπουργού Εργασίας, ο κ. Μάνεσης είχε δεσμευθεί να μην πραγματοποιήσει νέες απολύσεις και σε βάθος χρόνου -που δεν προσδιορίστηκε πάντως- να προχωρήσει στην επαναπρόσληψη κάποιων από τα 120 άτομα που έχουν ήδη απολυθεί. Προϋπόθεση, ωστόσο, για όλα αυτά ήταν να σταματήσει η απεργία που έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Οκτώβριο.
Μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Σιφωνιός υπογραμμίζει με έμφαση ότι «η πύλη του εργοστασίου δεν πρόκειται να ανοίξει εάν δεν υπάρξει γραπτή δέσμευση της διοίκησης, ενώπιον του υπουργού Εργασίας, ότι θα επαναπροσλάβει αμέσως το 1/3 των απολυμένων (40 άτομα) και σταδιακά θα γίνει το ίδιο και με τους υπόλοιπους σε εύλογο χρονικό διάστημα». Πάντως, ο κ. Σιφωνιός δεν εμφανίστηκε απόλυτος στο ενδεχόμενο επαναπρόσληψης και των 120 απολυμένων, δείχνοντας διάθεση να καθίσει ξανά με τη διοίκηση στο τραπέζι για νέες διαπραγματεύσεις.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: NIKOΣ B. TΣΙΤΣΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΝΑΝΟΣ, ΜΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63684783