Τα ανοικτά μέτωπα

Του ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΕΖΑ
ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ Ν.Δ.

ΥΠΑΡΧΕΙ μια παλιά αραβική παροιμία που λέει πως «τέσσερα πράγματα στη ζωή δεν επιστρέφουν ποτέ: τα λόγια που ειπώθηκαν, το βέλος που εκτοξεύθηκε, η ζωή που πέρασε και η ευκαιρία που χάθηκε».
Η μεγάλη λοιπόν ευκαιρία της πατρίδας μας είναι τώρα. Η μεγάλη ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί – για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του- είναι αυτή η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης και συνεννόησης, η πρώτη, μετά από 60 χρόνια, διακομματική κυβέρνηση που αναδείχθηκε από τις κάλπες.
Τα ανοικτά μέτωπα που καλείται να αντιμετωπίσει στο πεδίο της οικονομίας, είναι πολύ συγκεκριμένα και χρειάζεται να κινηθούμε αποφασιστικά, γρήγορα και συγκροτημένα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η επιδείνωση της ύφεσης, που συμπαρασύρει αρνητικά το μέγεθος του ελλείμματος. Για το λόγο αυτό, η δημοσιονομική προσαρμογή δεν μπορεί να επιτευχθεί, ούτε με νέους φόρους, ούτε με πρόσθετες περικοπές μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά με τη στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής, της παραοικονομίας και της κρατικής σπατάλης. Όλες οι κυβερνήσεις το έχουν υποσχεθεί αυτό, τώρα όμως μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα γιατί οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές απ’ ότι στο παρελθόν.
ΑΛΛΟ ΜΕΤΩΠΟ είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας με τη διασφάλιση της ρευστότητας και η ενίσχυση της αναπτυξιακής διαδικασίας, μέσα από ένα νέο παραγωγικό πρότυπο, ένα νέο φορολογικό σύστημα –σταθερό για τα επόμενα 10 χρόνια- και την άμεση άντληση κονδυλίων του ΕΣΠΑ.
Μεγάλη πρόκληση είναι οι αποκρατικοποιήσεις με αναπτυξιακή διάσταση και διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος καθώς και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η απάντηση σ’ αυτούς που θέλουν να ξορκίσουν τις αποκρατικοποιήσεις, είναι ότι στην Ελλάδα δεν απέτυχε ο νεοφιλελευθερισμός. Απέτυχαν ο κρατισμός και ο συντεχνιασμός και αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχισθεί γιατί λειτουργεί εις βάρος της κοινωνίας.
Όλα αυτά, προϋποθέτουν βέβαια ότι θα δοθεί ένα δημοσιονομικό άνοιγμα, ότι θα υπάρξει δηλαδή επιμήκυνση του χρόνου της δημοσιονομικής προσαρμογής, αφού η χώρα βρίσκεται σε υφεσιακό σοκ συρρίκνωσης της κατανάλωσης και των επενδύσεων.
( Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ την Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012 )