Καραγκιοζιλίκια…

Του ΚΩΣΤΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ*

Αυτοί που με την ανεπάρκειά τους ,τις λογικές , τις πρακτικές, τις επιλογές και το λαϊκισμό τους «πτώχευσαν» την χώρα , που έφαγαν τη ζωή των πολιτών, που έκλεψαν τα όνειρα των παιδιών μας εξακολουθούν να εμπαίζουν το λαό παίζοντας παιχνίδια που ανάγονται σε παιδική ηλικία.
Αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι ή δεν αντιλαμβάνονται την κρίσιμη περίοδο ή δεν μπορούν να την αντιληφθούν ή δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για το πολιτικό και κομματικό τους συμφέρον ο καθένας τους .
Αγνοούν τη δύσκολη κατάσταση της χώρας σε μια πολύ δύσκολη ,κακή διεθνή συγκυρία , με μια Ευρώπη πολύ κατώτερη των περιστάσεων.

Οι ηγέτες της αριστεράς , που «έχουν» τη διαφορετική λύση διεξόδου από το αδιέξοδο ,δεν κάθονται στο τραπέζι να την καταθέσουν και να τη συζητήσουν , θέλουν «μεθυσμένοι» και «παρασυρμένοι» από τα πρόσκαιρα ποσοστά , που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις , να την εφαρμόσουν όταν ο καθένας τους γίνει πρωθυπουργός . Οι άλλοι τρεις συνεδρίασαν επτά ώρες για να συμφωνήσουν τα ήδη συμπεφωνημένα.
Σκεφτείτε πόσες ώρες θα χρειάζονταν αν δεν τα είχαν προσυμφωνήσει.
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσαν να βρουν δικαιολογίες ο καθένας τους στην προοπτική των εκλογών και όχι της σωτηρίας της χώρας . Κατάπιαν τα 300 δις. και δυσκολεύτηκαν στην εξοικονόμηση των 300 εκατομ. Ο ένας υπερασπίζονταν τις κύριες συντάξεις , ο δεύτερος τις επικουρικές και ο τρίτος διάβαζε Καβάφη για να τον απαγγείλει αποχωρώντας με ελαφρά πηδηματάκια από τη συγκυβέρνηση βλέποντας την πτώση των ποσοστών. Κανένας τους ούτε από αυτούς , που συμμετείχαν στη συνεδρίαση ,ούτε από αυτούς που επέλεξαν τις πλατείες και τα κανάλια δεν βρέθηκε να θυμηθεί ότι δεν έχουν πειραχτεί οι μαϊμούδες αναπηρικές συντάξεις και οι συντάξεις ανθρώπων που έχουν από χρόνια αποδημήσει εις Κύριον, δεν έχουν περιοριστεί οι σπατάλες που αφορούν τα προνόμιά τους ,το πολιτικό χρήμα, τις υπέρογκες λειτουργικές δαπάνες της βουλής , των υπουργείων , των επιχειρήσεων ( εικονικές υπερωρίες, εικονικά εκτός έδρας, μισθοί αργόσχολων ημετέρων), δεν έχουν κλείσει οι άχρηστοι οργανισμοί και τα παραμάγαζα που είχαν ανοίξει για να στεγάσουν τους ημετέρους και μάλιστα όχι τους καλύτερους ,δεν περιορίστηκαν ο αριθμός και οι αποζημιώσεις των αργόσχολων συμβούλων και των κομματικών ή προσωπικών φίλων , εγκάθετων των οργανισμών και επιχειρήσεων, δε ζητήθηκε το «πόθεν έσχες» όσων από τη μεταπολίτευση και μετά διαχειρίστηκαν δημόσιες υποθέσεις και όσων παίρνουν δύο και τρεις συντάξεις για τη λειτουργία τους σε πολιτειακά , πολιτικά ή κυβερνητικά αξιώματα και χρησιμοποιούν τα πλεονεκτήματα αυτά και σήμερα στις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Δεν μπόρεσαν σε τελική ανάλυση και αν ήταν σίγουρα μονόδρομος να επιμερίσουν τα 300 εκατ. στις κύριες και επικουρικές συντάξεις αναλογικά για να υπάρξει τουλάχιστον μια δίκαιη αντιστοίχιση. Τελειώνοντας ο καθένας τους ακολουθώντας την παλαιομοδίτικη πρακτική , μίλησαν στον ενικό για τα κατορθώματά τους . Ο ένας δήλωνε με προεκλογικό στόμφο ότι πάλεψε με συνείδηση για την μη περικοπή των επικουρικών , που ήδη είχαν περικοπεί στη συνεδρίαση και ο εκπρόσωπος του δεύτερου για τον αγώνα , που έκανε ο πρόεδρος για να περισώσει τις κύριες συντάξεις , που και αυτών η περικοπή είχε συμφωνηθεί στην ίδια συνεδρίαση. Ο τρίτος βλέποντας τα ποσοστά να καταρρέουν μετά τη συμμετοχή του στη συγκυβέρνηση , εξακολουθώντας τη μόνιμη πρακτική της περιστασιακής «κωλοτούμπας» έψαχνε να βρει τρόπο για να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και θεώρησε καλό να αποχωρήσει επιδεικνύοντας και την κουλτούρα του , απαγγέλλοντας στίχους του Καβάφη. Δυστυχώς όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί ενεργούν και σε αυτή την πιο κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα με το βλέμμα στις εκλογές. Εκτιμώ ότι θα ήταν πολύ διαφορετική η συμπεριφορά τους αν δεν υπήρχε ο ορίζοντας των εκλογών και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι σε αυτή την περίοδο αν οι εκλογές έχουν νόημα, αν ωφελούν τη χώρα και τι θα προσφέρουν , αν γίνουν , πέρα από προσωπικές εμμονές και επιδιώξεις. Θυμάμαι ένα παλιό πολύ ταιριαστό στην περίπτωση σύνθημα «αυτός τους έδειχνε το φεγγάρι και εκείνοι κοίταζαν το δάκτυλό του». Σε όλους τους και ιδιαίτερα σε αυτόν, που θυμήθηκε σε αυτές τις ώρες τον Καβάφη εγώ θα ήθελα να αφιερώσω τους στίχους ενός άλλου ποιητή , του Σουρή γραμμένους για τον τότε Γάλλο επενδυτή των βωξιτών της Βοιωτίας ,που πήρε αντί πινακίου φακής το ορυκτό και που ο δήμαρχος του έστησε για «την προσφορά του αυτή» άγαλμα :
Αφού και σε δι’ αγάλματος σε τίμησε η Ελλάς
τι μας θωρείς ακίνητος και δε μας κατουράς….
*Ο Κ. Αντωνίου είναι μηχανικός
http://www.gnomiartas.gr/apopseis/item/2355-antoniou