Καλό ταξίδι, Σπύρο...

Έναν Δάσκαλο, για μας τους νεώτερους, της Θεσπρωτικής Δημοσιογραφίας και όχι μόνο, αποχαιρετάμε σήμερα…
Ο Σπύρος ο Τσώνης, ο «Μπίκος» μας, έφυγε για πάντα από κοντά μας.
Αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κενό και παίρνοντας μαζί του, ένα μέρος της ιστορίας του τόπου μας...
Ήταν το 1977, όταν ο νεαρός τότε και ανήσυχος φιλόλογος, ήθελε να μοιραστεί την αγωνία του για το μέλλον αυτού του τόπου και να αναδείξει τις ομορφιές αλλά και τις ανάγκες του.
Ίδρυσε τότε τους Θεσπρωτικούς Αντίλαλους.
Η εφημερίδα ξεκίνησε ως δεκαπενθήμερη έκδοση, και συνέχισε ως εβδομαδιαία να εκδίδεται ανελλιπώς, μέχρι και σήμερα, μέσα σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.
Ο Σπύρος είχε σημαντική διαδρομή στα τοπικά δρώμενα και αξιόλογη δημοσιογραφική πορεία.

Έναν Δάσκαλο, για μας τους νεώτερους, της Θεσπρωτικής Δημοσιογραφίας και όχι μόνο, αποχαιρετάμε σήμερα…
Ο Σπύρος ο Τσώνης, ο «Μπίκος» μας, έφυγε για πάντα από κοντά μας.
Αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κενό και παίρνοντας μαζί του, ένα μέρος της ιστορίας του τόπου μας...
Ήταν το 1977, όταν ο νεαρός τότε και ανήσυχος φιλόλογος, ήθελε να μοιραστεί την αγωνία του για το μέλλον αυτού του τόπου και να αναδείξει τις ομορφιές αλλά και τις ανάγκες του.
Ίδρυσε τότε τους Θεσπρωτικούς Αντίλαλους.
Η εφημερίδα ξεκίνησε ως δεκαπενθήμερη έκδοση, και συνέχισε ως εβδομαδιαία να εκδίδεται ανελλιπώς, μέχρι και σήμερα, μέσα σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.
Ο Σπύρος είχε σημαντική διαδρομή στα τοπικά δρώμενα και αξιόλογη δημοσιογραφική πορεία.
Οι παρεμβάσεις του υπήρξαν δυναμικές και πολλές φορές καθοριστικές.
«Πιπεράτη» η πένα του και η στήλη του, ανέδειξε και τα μικρά και τα καθημερινά και τα μεγάλα. Επιβράβευσε και τα καλά, στηλίτευσε και τα «κακώς κείμενα».
Φιλόλογος – ιστορικός, αντιμετώπισε με αγάπη και σεβασμό εκατοντάδες μικρούς μαθητές που πέρασαν από την τάξη του και προσπάθησε να τους μεταδώσει το ίδιο μεράκι για την ιστορία μας, τη γλώσσα μας και τον πολιτισμό μας…
Φυσιολάτρης κυνηγός, γνώριζε κάθε γωνιά της Θεσπρωτίας, κάθε καρτέρι, κάθε πέρασμα, αλλά και κάθε λιθάρι, λουλούδι και πουλί που ευδοκιμεί στην τόπο αυτό… και ήθελε να διαφυλάξει τη φύση που αγαπούσε με πάθος…
Έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό… αλλά και τη σφραγίδα του, τη διδαχή του και την παρακαταθήκη του… και εναπόκειται σε μας και στους οικείους του να χτίσουν, να δημιουργήσουν, να συνεχίσουν… δικαιώνοντας τον αγώνα του…
Καλό ταξίδι, Σπύρο…
http://www.vdella.com/koinwnia/2997-2011-11-26-21-07-51.html