Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΕΖΑΣπρώην υφυπουργός Οικονομικών
ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ μη ανταγωνιστική, όπως η ελληνική, υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν χωρίς ή με ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος και τα οποία θα ενίσχυαν άμεσα την οικονομική δραστηριότητα. Τέτοια μέτρα είναι οι συμβάσεις παραχώρησης δημόσιων υποδομών, λιμανιών και περιφερειακών αεροδρομίων που θα μπορούσαν να φέρουν ξένες επενδύσεις, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και εισόδημα στις τοπικές κοινωνίες ή οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι (Ε65, Ιόνια Οδός κλπ), τους οποίους η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε το μεγάλο λάθος να μην προωθήσει άμεσα.
ΕΙΔΙΚΑ για τους πέντε μεγάλους αυτοκινητόδρομους, οι οποίοι υλοποιούνται με συμβάσεις παραχώρησης του 2007 – με προϋπολογισμό 8,5 δις ευρώ και ελάχιστη εθνική συμμετοχή μόλις 12,5%- και αποτελούν τη σπουδαιότερη επένδυση των τελευταίων δεκαετιών, με ισχυρότατο οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο σε όλες τις περιφέρειες της χώρας, χάθηκαν δύο πολύτιμα χρόνια. Μετά από υπερφίαλες και ανέξοδες κυβερνητικές εξαγγελίες (για αναθεώρηση των συμβάσεων παραχώρησης, δημιουργία ειδικού λογαριασμού ώστε να ξεπαγώσουν τα δάνεια των τραπεζών, δημιουργία ανώνυμης εταιρείας για τιτλοποίηση των μελλοντικών εσόδων από τα διόδια, σύμφωνα «συναντίληψης» με τους παραχωρησιούχους κλπ), αποδείχθηκε ότι ούτε σχεδιασμός υπήρχε, ούτε δυνατότητα υλοποίησης. Τα έργα έχουν βαλτώσει, οι διεκδικήσεις των εταιρειών είναι στο μέγιστο, η πρόοδος τους στο ελάχιστο και τα διόδια συνεχίζουν βέβαια να εισπράττονται κανονικά…
Η ΙΔΙΑ ΖΟΦΕΡΗ εικόνα υπάρχει για το σύνολο των δημόσιων έργων της χώρας. Η δραματική μείωση των ρυθμών κατασκευής των συνεχιζόμενων έργων λόγω της οικονομικής και τεχνικής εγκατάλειψης τους, η αδράνεια στη δημοπράτηση νέων έργων -τα νέα μεγάλα έργα που δημοπρατήθηκαν την τελευταία διετία μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού- και οι απαράδεκτες καθυστερήσεις στο σημαντικότερο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ «Ενίσχυση της προσπελασιμότητας», δαπάνης 7,4 δις ευρώ, σε συνδυασμό με τη συνεχή αύξηση των τιμών των δομικών υλικών, έχουν οδηγήσει τον κατασκευαστικό κλάδο σε κατάρρευση και την ανεργία του κατασκευαστικού κόσμου (μηχανικοί, τεχνίτες, οικοδόμοι, χειριστές και άλλα παρεμφερή επαγγέλματα), στα ύψη.
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν καταλαβαίνω γιατί οι φορείς των τεχνικών της χώρας, που αποτελούν ένα από τα πιο δημιουργικά και δραστήρια τμήματα του επιστημονικού της δυναμικού, δεν έχουν ακόμα αντιδράσει αποτελεσματικά, ζητώντας να σταματήσει αυτή η καταστροφική πορεία. Για τη Νέα Δημοκρατία το ζήτημα των δημόσιων έργων είναι απόλυτης προτεραιότητας. Η τραγική πολιτική και διαχειριστική ανεπάρκεια της προηγούμενης περιόδου δεν μπορεί να συνεχισθεί. Τα δημόσια έργα είναι απολύτως αναγκαία για την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας και πρέπει να επανεκκινήσουν για να γίνει και επανεκκίνηση της οικονομίας.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα REALnews, το Σάββατο 24.3.2012)
1 σχόλιο:
To "κίνημα δεν πληρώνω" ήταν το εργαλείο της ματαίωσης των αυτοκινητοδρόμων.
Το πρακτικό αποτέλεσμα του «Δεν Πληρώνω» των διοδίων ήταν ότι όχι μόνο έμειναν ακριβά τα διόδια αλλά ματαιώθηκαν τρεις νέοι στρατηγικοί αυτοκινητόδρομοι (Ιόνια Οδός, Κεντρική Οδός, Ολυμπία Οδός) που θα χρηματοδοτούνταν ειδικά από τα διόδια τα οποία συστηματικά έκλεινε το κίνημα «Δεν Πληρώνω». Ταυτόχρονα άλλαξε ο συσχετισμός στο κατασκευαστικό κεφάλαιο υπέρ του μπλοκ των ανατολικών κρατικοολιχαρχών.
Δηλαδή, στους 3 αυτοκινητοδρόμους που ματαιώθηκαν ήταν σχετικά μικρή η κατασκευαστική συμμετοχή του ανατολικού ολιγάρχη Μπόμπολα και κυριαρχούσαν οι δυτικοί ανταγωνιστές του. Επέζησε μόνο ο 4ος αυτοκινητόδρομος που τον έφτιαχνε ο Μπόμπολας μαζί με τον Κόκκαλη (αυτοκινητόδρομος του Μορέα), γιατί το κίνημα του «Δεν Πληρώνω» ελάχιστα ενόχλησε τα πανάκριβα διόδια του ενώ ο αυτοκινητόδρομος ήταν και προς το τέλος του. Επίσης, όχι τυχαία, το «Δεν Πληρώνω» καθόλου δεν ενόχλησε τα δύο πιο ληστρικά διόδια της χώρας, αυτά της Αττικής και του Ρίου Αντίρριου που τα εκμεταλλεύεται με φρενήρεις ρυθμούς επίσης ο Μπόμπολας. Όμως το πιο χαρακτηριστικό αποτέλεσμα του «Δεν Πληρώνω» ήταν να σχηματιστεί μια διακομματική επιτροπή για τους αυτοκινητοδρόμους, στην οποία συμμετείχε και ο ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που ήταν μια εγγύηση ότι κανένα έργο μη αρεστό σε αυτόν δεν θα συνεχιζόταν.
Δημοσίευση σχολίου