Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΕΖΑΣπρώην υφυπουργός Οικονομικών
ΑΚΟΜΗ και οι τελευταίες εκθέσεις των σχετικών οργανισμών αποτυπώνουν την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας στη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών. Υπάρχουν σοβαρές καθυστερήσεις στην υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι δημοσιονομικοί στόχοι για το 2011 δεν θα επιτευχθούν, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς τους ιδιώτες διογκώνονται, αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιούνται, η οικονομική δραστηριότητα επιδεινώνεται, η ύφεση ενδέχεται να είναι μεγαλύτερη του 3% το 2012 και το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Είναι ξεκάθαρο ότι εφαρμόστηκαν πολιτικές που ήταν αδιέξοδες και που πρέπει επειγόντως να τροποποιηθούν. Παράλληλα, πρέπει να συμπληρωθούν με νέες, που θα οδηγήσουν στην επανεκκίνηση και την ανάκαμψη της οικονομίας.
Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ, όμως, της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μπορεί να επιτευχθεί αν κινητοποιηθεί οριζόντια ολόκληρη η «λαβωμένη» σήμερα δημόσια διοίκηση. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να υπάρξει επιτάχυνση του ΕΣΠΑ αν δεν κινητοποιηθούν υπουργεία, όπως το Υποδομών, που έχουν στην αρμοδιότητά τους τα μεγάλα τομεακά προγράμματα και στα οποία οι απορροφήσεις, στην καλύτερη περίπτωση, δεν ξεπερνούν το 20%. Δεν μπορεί να υπάρξει προσέλκυση επενδύσεων αν δε σταματήσουν οι συνεχείς τροποποιήσεις στο φορολογικό μας σύστημα. Δεν μπορεί να υλοποιηθεί μια αναπτυξιακή πολιτική, χωρίς την αύξηση –και όχι τη δραστική μείωση που γίνεται σήμερα- του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, για να καλυφθούν κάποιες από τις «μαύρες τρύπες» του προϋπολογισμού. Δεν μπορούμε να μιλάμε για απλοποίηση στην αδειοδότηση των επιχειρήσεων, όταν δεν υπάρχει συντονισμός των εμπλεκόμενων υπουργείων για τη διευθέτηση θεμάτων όπως οι απαλλοτριώσεις, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, οι περιβαλλοντικοί όροι και οι δασικοί ή αρχαιολογικοί περιορισμοί. Δεν μπορεί να αξιοποιηθεί η δημόσια περιουσία όταν η ειδική Γενική Γραμματεία που θεσμοθετήθηκε πριν από οκτώ μήνες στο υπουργείο Οικονομικών δεν έχει ακόμη ουσιαστικές αρμοδιότητες.
ΟΛΑ αυτά χρειάζονται κεντρική καθοδήγηση, σχεδιασμό «μακράς πνοής» και συντονισμένη δράση. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει από μια μεταβατική κυβέρνηση συγκεκριμένης αποστολής, όπου τα κόμματα που τη στηρίζουν δεν έχουν συμφωνήσει σε τίποτα το μακροχρόνιο και επιπλέον διαφωνούν μεταξύ τους σε πολλά επιμέρους ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας. Ζητήματα που δεν σχετίζονται άμεσα με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν μπορεί να λυθούν από αυτή την κυβέρνηση. Και επειδή η περίοδος των δύσκολων αποφάσεων θα κρατήσει δύο με τρία χρόνια και όχι δύο με τρείς μήνες, η επανεκκίνηση της οικονομίας χρειάζεται νέα κυβέρνηση με νομιμοποίηση και ισχυρή λαϊκή εντολή.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα REALnews την Κυριακή 15.1.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου