Ύστατο χαίρε στο Βασίλη Τριάντη
«Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται...»... Όσα δάκρυα είχαν περισσέψει, 43 ολόκληρα χρόνια, τόσα χύθηκαν στο Καναλάκι, εκεί όπου επέστρεψε ο Βασίλης Τριάντης..
Ήταν μόλις 21 ετών, όταν αποχαιρέτησε τους δικούς του και έφυγε για το καθήκον. Για το ίδιο καθήκον που έχει μάθει να πράττει στους αιώνες ο Έλληνας!
Τον καλούσε στην Κύπρο... Μαζί με εκατοντάδες άλλους νέους.. Την δύναμη της ΕΛΔΥΚ! Αυτούς που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, έχοντας πάνω τους τα τουρκικά αεροπλάνα να βομβαρδίζουν και απέναντί τους τα τουρκικά άρματα να θερίζουν...
Ήταν η πιο άνιση μάχη...
Και την έδωσαν μέχρι τέλους.. Λίγοι βγήκαν ζωντανοί και επέστρεψαν στην Ελλάδα, άλλοι γύρισαν τραυματίες στις οικογένειές τους και οι περισσότεροι, για δεκαετίες ήταν ένας αριθμός... Ένας αριθμός στον φάκελο αγνοουμένου!
Τα οστά του Βασίλη Τριάντη βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο, κοντά στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.. Ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA στα ειδικά εργαστήρια, που έχει δημιουργήσει η Κυπριακή Δημοκρατία και στα οποία εργάζονται εξειδικευμένοι επιστήμονες...
Και την Κυριακή, η αυλαία της τραγωδίας έπεσε...
Τα αδέρφια που τον περίμεναν τον είχαν πλέον κοντά τους. Τα ανίψια που δεν τον γνώρισαν, τον αντάμωναν ως ήρωα και οι φίλοι που είχε αφήσει, ήρθαν για να τον χαιρετίσουν..
Πόνος και λύτρωση. Δάκρυα αλλά και ανακούφιση.
Τώρα, επιτέλους ήξεραν... Ο Βασίλης έπαψε να είναι ένας «αριθμός φακέλου αγνοούμενου»... Ήταν εκεί... Ντυμένος με δυο σημαίες. Της Ελλάδας και της Κύπρου!
Της Κύπρου που τον κράτησε στη γη της για 43 χρόνια και της Ελλάδας που υποδέχθηκε και αποχαιρέτησε ταυτόχρονα έναν ήρωα!
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε τον Ιερό Ναό του Καναλακίου με τιμές στρατιωτικές.. Εκεί τον αποχαιρέτισε ο ελληνικός στρατός, ο δήμος Πάργας, η οικογένειά του, ο Σύλλογος Κυπρίων Ηπείρου..
Η πλατεία της Άνω Σκαφιδωτής, του ορεινού χωριού που γεννήθηκε και μεγάλωσε θα φέρει το όνομά του, μετά από απόφαση του Δήμου Πάργας.. Μία μόνιμη υπενθύμιση της θυσίας!
Η ανιψιά του, που ποτέ δεν τον γνώρισε, διάβασε το τελευταίο γράμμα που είχε στείλει στην οικογένεια από την Κύπρο.. «Είμαι καλά, περιμένω σύντομα νέα σας..»
Στον κατάμεστο ιερό ναό, δεν υπήρχε μάτι που δεν δάκρυσε..
Ήταν πλέον το παιδί όλων...
Η ταφή έγινε στο νεκροταφείο του Καναλακίου, εκεί όπου τον περίμεναν οι γονείς του..
Ο επίλογος της τραγωδίας γράφτηκαν... Με ριπές από το στρατιωτικό άγημα που ήταν παρατεταγμένο..
Ήταν μία ακόμη ιστορία, από τις δεκάδες που άφησε πίσω της, η εισβολή και ο πόλεμος στην Κύπρο... Μνήμες νωπές, ιστορία ζώσα...
Μερικές φορές τα λόγια χάνουν την αξία τους... Δεν αρκούν οι λέξεις για να περιγράψουν όσα κουβαλούν οι ψυχές..
Ο Βασίλης Τριάντης πέρασε στο πάνθεο... Στους αθάνατους...
Μένουν όμως δεκάδες άλλες οικογένειες που ακόμη, για τέσσερις και πλέον δεκαετίες, ζουν με τον «αριθμό φακέλου αγνοουμένου..».. Είναι οι οικογένειες όσων αγνοούνται από την τραγωδία της Κύπρου!
Ήταν μόλις 21 ετών, όταν αποχαιρέτησε τους δικούς του και έφυγε για το καθήκον. Για το ίδιο καθήκον που έχει μάθει να πράττει στους αιώνες ο Έλληνας!
Τον καλούσε στην Κύπρο... Μαζί με εκατοντάδες άλλους νέους.. Την δύναμη της ΕΛΔΥΚ! Αυτούς που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, έχοντας πάνω τους τα τουρκικά αεροπλάνα να βομβαρδίζουν και απέναντί τους τα τουρκικά άρματα να θερίζουν...
Ήταν η πιο άνιση μάχη...
Και την έδωσαν μέχρι τέλους.. Λίγοι βγήκαν ζωντανοί και επέστρεψαν στην Ελλάδα, άλλοι γύρισαν τραυματίες στις οικογένειές τους και οι περισσότεροι, για δεκαετίες ήταν ένας αριθμός... Ένας αριθμός στον φάκελο αγνοουμένου!
Τα οστά του Βασίλη Τριάντη βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο, κοντά στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.. Ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο του DNA στα ειδικά εργαστήρια, που έχει δημιουργήσει η Κυπριακή Δημοκρατία και στα οποία εργάζονται εξειδικευμένοι επιστήμονες...
Τα αδέρφια που τον περίμεναν τον είχαν πλέον κοντά τους. Τα ανίψια που δεν τον γνώρισαν, τον αντάμωναν ως ήρωα και οι φίλοι που είχε αφήσει, ήρθαν για να τον χαιρετίσουν..
Πόνος και λύτρωση. Δάκρυα αλλά και ανακούφιση.
Τώρα, επιτέλους ήξεραν... Ο Βασίλης έπαψε να είναι ένας «αριθμός φακέλου αγνοούμενου»... Ήταν εκεί... Ντυμένος με δυο σημαίες. Της Ελλάδας και της Κύπρου!
Της Κύπρου που τον κράτησε στη γη της για 43 χρόνια και της Ελλάδας που υποδέχθηκε και αποχαιρέτησε ταυτόχρονα έναν ήρωα!
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε τον Ιερό Ναό του Καναλακίου με τιμές στρατιωτικές.. Εκεί τον αποχαιρέτισε ο ελληνικός στρατός, ο δήμος Πάργας, η οικογένειά του, ο Σύλλογος Κυπρίων Ηπείρου..
Η πλατεία της Άνω Σκαφιδωτής, του ορεινού χωριού που γεννήθηκε και μεγάλωσε θα φέρει το όνομά του, μετά από απόφαση του Δήμου Πάργας.. Μία μόνιμη υπενθύμιση της θυσίας!
Η ανιψιά του, που ποτέ δεν τον γνώρισε, διάβασε το τελευταίο γράμμα που είχε στείλει στην οικογένεια από την Κύπρο.. «Είμαι καλά, περιμένω σύντομα νέα σας..»
Στον κατάμεστο ιερό ναό, δεν υπήρχε μάτι που δεν δάκρυσε..
Ήταν πλέον το παιδί όλων...
Η ταφή έγινε στο νεκροταφείο του Καναλακίου, εκεί όπου τον περίμεναν οι γονείς του..
Ο επίλογος της τραγωδίας γράφτηκαν... Με ριπές από το στρατιωτικό άγημα που ήταν παρατεταγμένο..
Ήταν μία ακόμη ιστορία, από τις δεκάδες που άφησε πίσω της, η εισβολή και ο πόλεμος στην Κύπρο... Μνήμες νωπές, ιστορία ζώσα...
Μερικές φορές τα λόγια χάνουν την αξία τους... Δεν αρκούν οι λέξεις για να περιγράψουν όσα κουβαλούν οι ψυχές..
Ο Βασίλης Τριάντης πέρασε στο πάνθεο... Στους αθάνατους...
Μένουν όμως δεκάδες άλλες οικογένειες που ακόμη, για τέσσερις και πλέον δεκαετίες, ζουν με τον «αριθμό φακέλου αγνοουμένου..».. Είναι οι οικογένειες όσων αγνοούνται από την τραγωδία της Κύπρου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου