Παράλληλοι βίοι...

Αν γενικά το ποδόσφαιρο είναι ένας αρκετά καλός καθρέφτης των κοινωνιών, ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, όσα συμβαίνουν γύρω μας, καλά ή κακά, μόνο στο στρογγυλό κάτοπτρο της μπάλας παίρνουν το ταιριαστό σχήμα τους. Και μιλάω και για τα κακά, γιατί ακόμα και η επιτυχία της Εθνικής να προκριθεί στο επόμενο Γιούρο ήρθε, μετά τις νίκες επί της Κροατίας και της Γεωργίας, με τρόπο μη πειστικό ποδοσφαιρικά, περίπου όπως μπήκαμε στην ΟΝΕ χωρίς να διαθέτουμε πειστικά οικονομικά μεγέθη. Και όπως μας ειρωνεύονται οι Ευρωπαίοι για τη «δημιουργική λογιστική» μας, έτσι μας ειρωνεύονται, ήδη από το 2004, και για το «μη δημιουργικό» ποδόσφαιρό μας.
Οσο για τα κακά, ποιο να πρωτοσημειωθεί. Αίφνης, η κάθαρση. Και στην πολιτική και στο ποδόσφαιρο ακούμε κάθε τόσο τα γνωστά αιματηρά: «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο», «το νυστέρι θα μπει βαθιά», «θα κοπούν κεφάλια», «θα ματώσουμε»... Κι ενώ ψάχνουμε για απορροφητικό μπαμπάκι, μην πνιγούμε από το αίμα που θα ρεύσει με τη δράση των νέων Ροβεσπιέρων, συνειδητοποιούμε ότι για άλλη μια φορά την κόπρο του Αυγείου ανέλαβε να την καθαρίσει ο ίδιος ο Αυγείας, αυτός που από οκνηρία και ανεμελιά την άφησε να δημιουργηθεί.

Αλλες ομοιότητες; Αραβες «θα σώσουν» τις κλονισμένες ομάδες μας, Αραβες και την κλονισμένη οικονομία μας. Εξεταστικές επιτροπές στην πολιτική, πειθαρχικές επιτροπές στην μπάλα. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο, η ατιμωρησία, παρότι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν διαθέτει το ποδοσφαιρικό αντίστοιχό του, έναν νόμο περί ευθύνης παραγόντων.
Πάμε παρακάτω: Τον έψαχναν μανιωδώς αλλά μυστηριωδώς δεν τον έβρισκαν τον Παύλο Ψωμιάδη και τους συνεργάτες του για το οικονομικοπολιτικό σκάνδαλο του ομίλου ΑΣΠΙΣ, τον ξαναψάχνουν μανιωδώς αλλά μυστηριωδώς δεν τον βρίσκουν τον Μάκη Ψωμιάδη, που δεν είναι απίθανο με την ευχέρεια κινήσεων που του προσφέρεται να εμφανιστεί κάποια Κυριακή σαν δεξιός ψάλτης στη Μητρόπολη, να τραγουδήσει το «Μάγκες, πιάστε τα γιοφύρια» αντί να ψάλει και πάλι να μην τον αναγνωρίσουν. Κι ακόμα πιο κάτω: Βρίσκουν έναν Τσακογιάννη στο ποδόσφαιρο κι έναν Τσοχατζόπουλο στην πολιτική και τους εκθέτουν σαν αποδιοπομπαίους τράγους οι υπόλοιποι, για να υποδύονται οι ίδιοι τους αμνούς τους αμώμους.

Και κάτι τελευταίο: Επί μήνες, οι οπαδοί του Αστέρα Τρίπολης, του ΟΦΗ, του Ηρακλή κ.ά. ανεβοκατεβαίνουν εγκλωβισμένοι σε ένα ασανσέρ από τα υπόγεια της απελπισίας (όταν υποβιβάζεται η ομάδα τους) στον έβδομο οροφοουρανό, όταν αναιρείται ο υποβιβασμός της - και πάλι από την αρχή. Το ίδιο παθαίνουν και τα δικά μας αισθήματα: Με κάθε δόση, μας λένε πως «είμαστε οι πρώτοι σε όλη την Ευρώπη» ως προς την οικονομική ασφάλεια. Κι ένα μήνα μετά, ενόψει της νέας δόσης, μας υποβαθμίζουν ξανά στα σκουπίδια. Σ’ ένα ασανσέρ κι εμείς. Που δεν το κρατάνε συρματόσκοινα.

Παντελης Μπουκαλας

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_14/10/2011_1296501