Η κρίση δεν μας σάλεψε ακόμα τα λογικά όσο νομίζουμε. Πιο πολύ την ψυχή μας γέμισε με απογοήτευση και φόβο. Από σάλεμα πάσχαμε και πριν.Στο βιβλίο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Παράνοια» η Αναστασία Καλλιοντζή, που την είχαμε την Παρασκευή το βράδυ και στα μέρη μας, περιγράφει τη σκοτεινή κάθοδο του επιχειρηματία ήρωά της στον κόσμο των χρεών και της πτώχευσης. Την ώρα που ο ήρωας δεν ξέρει από πού να φυλαχτεί και ποιον να πρωτοφεσώσει, τον παίρνει τηλέφωνο η γυναίκα του και τον καθυβρίζει γιατί δεν είχε κλείσει ακόμα τη σουίτα τους στη Μύκονο και κινδύνευαν οι διακοπές τους.
Παράλογος θα πείτε έτσι κι αλλιώς ο κόσμος των πλουσίων, αλλά δεν είναι μόνο ο δικός τους. Πόσοι Έλληνες δεν έκαναν ακριβές διακοπές με την πιστωτική κι ας μην τους έφτανε κανονικά ο μισθός τους ούτε για καφέ στο ξενοδοχείο που πλήρωναν με το πλαστικό χρήμα;
Το θέμα είναι ότι όλα αυτά τα κάναμε τόσα χρόνια μέσα σε ένα απίστευτο σκληρό πλαίσιο βίας και κυνισμού. Τρώγαμε ο ένας τον άλλον, χλευάζαμε τους «αποτυχημένους», περηφανευόμασταν για το ότι πατούσαμε επί πτωμάτων.
Το είχε δείξει εξαιρετικά στο Σπιρτόκουτο ο Οικονομίδης, μία ταινία που θα έπρεπε να τη διδάσκουμε στα σχολεία σήμερα για να βλέπουνε τα παιδιά τι είναι οι Έλληνες. Κι ας έχει μερικές βρισιές παραπάνω… τα παιδιά λένε χειρότερες και για πιο ασήμαντους λόγους.
Ήμασταν έτοιμοι από καιρό για τη βία του σήμερα. Με τους φόβους μας τι κάνουμε…
Του Φ. ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ από τις ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου