Πώς το υπουργείο Παιδείας διδάσκει στους φοιτητές την παρανομία

Μ’ ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια πέτυχε το υπουργείο Παιδείας με τη δίκανη καραμπίνα του. Με τη μία κάνη σημάδεψε τις κοινωνίες των πόλεων που υποδέχονται τους φοιτητές με ανοιχτές τις αγκάλες της ακρίβειας σε νοίκια, φαΐ, ρούχα, φροντιστήρια. Με την άλλη κάνη σημάδεψε μαθητές και φοιτητές, που τους παροτρύνει να γράφουν τους νόμους στα παλιά τους τα παπούτσια!

Με το ένα σχέδιο ξανανοίγει 9 ΤΕΙ που υπολειτουργούσαν ή είχαν μικρή συμμετοχή φοιτητών και μεγάλα έξοδα σε εγκαταστάσεις, συντήρηση και προσωπικό, σε πόλεις εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Με την άλλη απόφαση υποχρέωσε ήδη ΑΕΙ και ΤΕΙ να δεχτούν μετεγγραφές φοιτητών κατά παράβαση του νόμου!

Για την ακρίβεια, το υπουργείο Παιδείας, που υποτίθεται ότι έχει όλη την ευθύνη για την επιμόρφωση των ελληνόπουλων, υποχρέωσε τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να δεχτούν όλες τις αιτήσεις για μετεγγραφές, ακόμα και τις παράτυπες και κατά παραβίαση του σχετικού νόμου, που ορίζει πλαφόν 15% και κοινωνικά κριτήρια!

Τα υποχρέωσε μάλιστα με την απειλή ότι αν δεν δεχτούν θα κινήσει εναντίον τους πειθαρχικές διώξεις!! Κι αυτό μαρτυράει όλη τη χυδαιότητα των εμπνευστών αυτής της διάταξης. Γιατί οι πειθαρχικές διώξεις έχουν ένα άμεσο αντίκτυπο στην επαγγελματική και προσωπική ζωή των καθηγητών, που απειλούνται με διακοπή ανέλιξης, χάσιμο μισθού και θέσης. Μιλάμε για καθαρό εκβιασμό!

Μα, θα αναρωτηθεί ο καλοπροαίρετος πολίτης, αφού είναι παράνομες οι μετεγγραφές πέραν του 15% πώς θα διωχθούν όσοι παραβούν την παράνομη εντολή του υπουργείου; Όπως καταδιώκεται όποιος έρθει σε επαφή με το δημόσιο είναι η απάντηση.

Το ελληνικό δημόσιο, ένα από τα πιο αλήτικα του κόσμου, έχει μια πολύ απλή νοοτροπία: Επειδή στη χώρα τα δικαστήρια λειτουργούν με ρυθμό χελώνας, υπάρχει στην ουσία αρνησιδικία. Δηλαδή, οι πιο πολλές δίκες ορίζονται σε χρόνους πολύ μελλοντικούς και έτσι ευνοούν εκείνους που αρνούνται να εφαρμόσουν το νόμο. Πρώτος απ όλους που εκμεταλλεύεται διαχρονικά την αρνησιδικία είναι το ελληνικό δημόσιο.

Το δημόσιο αυτό αρνείται να εκτελέσει αποφάσεις των δικαστηρίων, ακόμα και των ανώτατων, έστω και αν έχουν τελεσιδικήσει, ξέροντας ότι για να βρεις πάλι το δίκιο σου θα πρέπει να ξανασυρθείς σε δίκες εναντίον του ατέρμονα, πράγμα ψυχοφθόρο και ευρωφθόρο. Γνωρίζοντάς τα αυτά πολύ καλά, κάθε φορά που ένας νόμος ή μια εγκύκλιος δεν το συμφέρει ή κάθε φορά που θέλει να παραβιάσει ένα νόμο παρανομεί με τη μόνιμη επωδό: «Α δε σ αρέσει τρέχα στα δικαστήρια»!

Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ίδιο είπε και στις διοικήσεις των πανεπιστημίων που ενδεχομένως θα αντιδρούσαν. Από όοοοολα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ μόνο τρία τμήματα του ΤΕΙ Αθήνας απάντησαν αρνητικά και προσέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας. Να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα αυτών των καθηγητών και να στηθεί επώνυμη πλάκα στα Ιδρύματα ως παραδείγματα ανθρώπων με Αξιοπρέπεια. Πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στην εποχή μας.

Και τίποτε δεν θα μαθευόταν αν δεν κατάγγελνε το γεγονός το Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠ Θεσσαλονίκης, που έστειλε στο υπουργείο και καραμπινάτες περιπτώσεις μετεγγραφών που είχαν σχέση με ρουσφέτια και όχι με κοινωνικά κριτήρια, όπως απαιτεί ο νόμος!

Τι παιδεία δίνει, όμως, το ελληνικό υπουργείο της κατ ευφημισμό Παιδείας στους μαθητές και τους φοιτητές μ αυτή του την πράξη και νοοτροπία; «Γράψτε τους νόμους στα παλιά σας τα παπούτσια. Κοιτάτε να εκμεταλλευτείτε τις παρανομίες των κυβερνήσεών σας για να πετύχετε».

Αυτή είναι η κυβέρνηση του ηθικού πλεονεκτήματος και του ήθους τρομάρα της, στην πράξη. Που αναπαράγει τις πιο άθλιες και καταστροφικές νοοτροπίες του άρρωστου κομματικού συστήματος στη χώρα από το 1830. Αυτοί είναι που πολεμάνε τη διαπλοκή και τα συμφέροντα!

Η δεύτερη πολιτικάντικη κίνηση του υπουργείου της κατ ευφημισμό παιδείας είναι ο σχεδιασμός να ανοίξουν ξανά 9 από τα 20 ΤΕΙ σε διάφορες πόλεις, που είχαν κλείσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το υπουργείο πατάει επάνω στη σχεδόν ομόφωνη απόφαση των διοικήσεων των ΤΕΙ, που συμφωνούν με το κυβερνητικό σχέδιο.

Δεν είναι να απορεί κανείς. Τα ΤΕΙ θέλουν νέες δουλειές για τους καθηγητές, νέες θέσεις σε διοικητικά αξιώματα, νέα κονδύλια για τα ιδρύματα και προφανώς δε νοιάζονται αν ένα ολόκληρο ίδρυμα θα λειτουργεί με τεράστια χασούρα (που θα την πληρώνουν οι φορολογούμενοι) για να στεγάζει μονοψήφιο ή μικρό διψήφιο αριθμό σπουδαστών. Ούτε υπολογίζουν ότι για την Παιδεία δεν υπάρχει σέντσι κονδύλι, παρ όλο που το ζούν!

Όπως το υπουργείο δε νοιάζεται πραγματικά για να σπείρει γνώση στη χώρα. Γιατί αυτά τα 9 ΤΕΙ είναι από τα 20 που είχαν καταργηθεί το 2013 όταν διαπιστώθηκε με αριθμούς ότι εξυπηρετούσαν περισσότερο καθηγητικά κατεστημένα και εμπόρους παρά ανάγκες για σπουδές ή τη ζωή στις πόλεις.

Το υπουργείο ως κυβέρνηση, όμως, αντιγράφει τα παλιά διεφθαρμένα κόλπα. Νοιάζεται να μοιράζει πανεπιστήμια στις πόλεις όχι επειδή χρειάζονται σε φοιτητές, αλλά επειδή χρειάζονται σε εστιατόρια, καφετέριες, ιδιοκτήτες σπιτιών, έμπορους και μαγαζάτορες, που σιτίζονται από το προσωπικό που χρειάζονται όλες αυτές οι δομές για να λειτουργούν και από τους, έστω και λίγους, φοιτητές. Για να το πω μπακάλικα χρειάζεται η κυβέρνηση τις ψήφους της κάθε πόλης.
Και χρειάζονται και στα καθηγητικά κέντρα που διαπλέκονται με την κυβέρνηση. Γιατί, δεν μπορεί να φανταστεί πολίτης τι θα πει καθηγητική προπαγάνδα σε φοιτητές στα πανεπιστήμια.

Αλλά, είναι κακό να αποκτά πόρους μια πόλη, ιδίως σε εποχή κρίσης; Για να μην κουράσω σε λεπτομέρειες θα απαντήσω περιληπτικά. Το συνολικό έσοδο μιας μικρής πόλης από όλες αυτές τις δραστηριότητες, όταν δεν τις δικαιολογεί ο αριθμός των φοιτητών, είναι τεράστιο έξοδο στο τέλος του λογαριασμού. Και για τους φορολογούμενους γενικά, και για τους αιμορραγούντες γονείς, και για τους σπουδαστές, και για τους καθηγητές που δεν πατάνε- λόγω απόστασης- παρά μόνο τις μέρες που διδάσκουν (και αν). Πού να βρεθούν λεφτά να θρέφεις δυο σπίτια;

Για να μην αναφέρω την αισχροκέρδεια και την ακρίβεια που επικρατεί στις φοιτητουπόλεις εξ αιτίας της νοοτροπίας αρπακτικών που αναπτύσσεται σε ένα κομμάτι του πληθυσμού.
Και φυσικά, πάνω από όλα αυτά πλανάται το ερώτημα: Με τι κονδύλια θα λειτουργήσουν τα νέα παλιά ΤΕΙ, που τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας δεν έχουν λεφτά ούτε για στυλό και φοιτητές και καθηγητές φέρνουν χαρτιά τουαλέτας από το σπίτι; Να μη μιλήσουμε για κονδύλια σπουδών και έρευνας, που είναι σπάνια έως ανύπαρκτα.

Δεν υπάρχει τίποτε πιο ζωντανό και χρήσιμο από τα πανεπιστήμια. Από τα πανεπιστήμια που λειτουργούν για τους φοιτητές. Ούτε για τις κυβερνήσεις, ούτε για καθηγητικές φιλοδοξίες. Και μακάρι κάθε πόλη να μπορούσε να χρηματοδοτεί και από ένα πανεπιστήμιο με ποικίλους πόρους. Θα είχαμε μια άλλη χώρα.

Αλλά, ψηφοθηρία και ρουσφετολογία πλανάται πάνω από τα σχέδια και τις δραστηριότητες του υπουργείου της κατ ευφημισμό Παιδείας. Αυτή διδάσκει με τις πράξεις του στα φρέσκα μυαλά, τέτοιους πολίτες γαλουχεί. Και όχι μόνο σήμερα. Μετά, υπάρχει απορία γιατί η ελληνική κοινωνία έχει ως κυρίαρχη νοοτροπία την παγαποντιά και την απάτη. Γιατί διδάσκεται σε ανώτατο επίπεδο.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

Δεν υπάρχουν σχόλια: