Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, στον τοπικό Τύπο γράφονταν που και που μερικές αρνητικές αναφορές για τα οθωμανικά τζαμιά.
Άλλον τον ενοχλούσε ο φωτισμός τους, άλλον ο ψηλός μιναρές, γενικώς υπήρχαν πολλοί που επιχειρηματολογούσαν ενάντια στη διατήρησή τους. Ο ίδιος διάλογος με πάνω κάτω τα ίδια επιχειρήματα γινόταν και το ’30, δείγμα ότι η πολιτική και κοινωνική σκέψη στην πόλη δεν είχε κάνει και τόσο μεγάλα βήματα στο μεταξύ.
Είναι όμως από την άλλη πλευρά, αξιοσημείωτο ότι ακόμα και τη δεκαετία του ’30 υπήρξαν θερμοί υποστηρικτές της οθωμανικής παράδοσης της πόλης, κάτι που επέτρεψε τελικά τη διατήρηση τουλάχιστον του Τζαμιού του Ασλάν Πασά, τότε που έπεφταν ένας ένας οι πολλοί μιναρέδες της πόλης. Και το ότι σήμερα, η Πολιτεία συντηρεί και αναδεικνύει το τζαμί της Καλούτσιανης, δείχνει πόσος δρόμος έχει διανυθεί.
ΑλλαγέςΒέβαια, η μεγάλη ανταλλαγή των πληθυσμών μετά το 1922, δεν επέτρεψε την παραμονή μουσουλμανικών κοινοτήτων στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, οπότε ήταν και κάπως «φυσιολογική» θα λέγαμε η μείωση των τζαμιών, αφού είχε χαθεί ο λειτουργικός τους χαρακτήρας. Χάθηκαν όμως πολλά μνημεία των θρησκειών και πολλές αναφορές που σήμερα θα μας ήταν χρήσιμες για τη συγκρότηση της ιστορικής διαδρομής του τόπου, της χώρας- ας πούμε το μεγάλο εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης στη θέση του σημερινού πανεπιστημίου.
Υπάρχει όμως μία πολύ μεγάλη διαφορά σήμερα: Το μυαλό των ανθρώπων άνοιξε, οι ορίζοντες διευρύνθηκαν, οι εναλλακτικοί τρόποι σκέψης και αντιλήψεων για ανοχή, συμβίωση, πολυπολιτισμικότητα θέλουν και μπορούν να γίνουν κυρίαρχοι.
Ακόμα και το άνοιγμα της οικονομίας θα πρέπει να ειδωθεί και θετικά, ειδικά σε έναν τόπο όπως η Ήπειρος που άνθησε ιστορικά από το εμπόριο πέρα από τα σύνορα και τους κάθε φύσεως διαχωρισμούς.
Με έγνοια τη δημοκρατίαΜέσα σε αυτό το πλαίσιο τα ταξίδια Γιάννενα – Τουρκία που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα και οι συμφωνίες για κοινές εκδηλώσεις και ανοίγματα τουριστικής προβολής, μοιάζουν σχεδόν αυτονόητα. Κι αναρωτιέσαι τι σε εμπόδιζε να το κάνεις και παλιότερα. Να έχεις ας πούμε 20 χιλιάδες Τούρκους τουρίστες που θα θαυμάζουν την εξαιρετική ομορφιά αυτού του εκπληκτικά διατηρημένου χώρου, του Ιτς Καλέ.
Θα βγουν να πουν κάποιοι, για τον ζυγό, τα Ίμια, το έθνος. Κι από εκεί μεριά των συνόρων θα λένε κάποιοι άλλοι. Και δεν είναι κακό να λέγονται πράγματα. Στη βάση όμως του ρεαλισμού, του σεβασμού στον άλλο και την έγνοια για τη δημοκρατία και την ευημερία όλων. Αλλιώς πώς;
Από την Ελευθερία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου