Οι εκλογές εκ προοιμίου αποτελούν τη βασική αρχή νομιμοποίησης της εξουσίας. Αυτός είναι ο διαχρονικά υφιστάμενος παράγοντας από τη γέννηση της δημοκρατίας έως τώρα που επιβάλλει στους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά με θετική ψήφο προς το κόμμα που επιθυμούν και να εκφράζουν τις επιλογές τους στην πολιτική που θέλουν να ακολουθηθεί. Την Κυριακή καλούμαστε να αποφασίσουμε για την πολιτική και τους πολιτικούς που θα μας οδηγήσουν με αξιοπιστία σε σταθερή προοπτική ανάπτυξης και υπέρβασης της κρίσης.Η ανάκαμψη σύμφωνα με όλα τα δεδομένα, τα σημάδια της αλλαγής στη Γαλλία, η αναδίπλωση εξ αυτού του γεγονότος στη Γερμανία, η απόφαση λήψης μέτρων από την ΕΕ που εξήγγειλε ο Μπαρόζο, η διαφαινόμενη αλλαγή πολιτικής της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, είναι θέμα χρόνου. Εμείς την Κυριακή σε αξιοσημείωτη ιστορικά χρονική ταύτιση, μαζί με τους Γάλλους, θα δώσουμε στην Ευρώπη το όραμα, την πνοή στο μεγάλο εγχείρημα υπέρβασης της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης της ηπείρου μας και οφείλουμε να το δώσουμε πολιτικά, σταθερά και θετικά.
Η ψήφος σε παράταξη που ορθώνει μεν αντιπολιτευτικό λόγο, χωρίς όμως πολιτική πρόταση εξουσίας, μόνο για να εγερθεί θέμα αντίδρασης σε ασκούμενη πολιτική, δεν περιέχει ως αποτέλεσμα άρνηση κάποιας πολιτικής, αλλά θετική θέση – επιβράβευση της επιλεγόμενης. Δεν αποδοκιμάζεται δηλαδή μια πολιτική ενός κόμματος που δεν ψηφίζουμε για οποιοδήποτε λόγο αλλά επιδοκιμάζεται μία άλλη, αυτή στην οποία καταθέτουμε την εμπιστοσύνη μας για να κυβερνήσει.
Αν και η αφετηρία της σκέψης μπορεί να είναι το πώς θα φανεί η δυσαρέσκεια, η οργή ή και αντίδραση, το τελικό αποτέλεσμα δεν περιέχει τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο τη θεσμική αναγνώριση μιας πολιτικής που δεν αποτελεί επιλογή του πολίτη καταρχήν ούτε καν στη λογική του μη χείρον βέλτιστο.
Και εδώ είναι πιθανό να αρχίσει ο φαύλος κύκλος μιας θεσμικής αναγνώρισης πολιτικών που θα κρίνουν παρά την πραγματική θέληση των πολιτών το μέλλον της χώρας και των επόμενων γενεών.
Είναι σίγουρο ότι την Κυριακή λίγο πριν να βρεθούμε μπροστά από την κάλπη κάποιοι θα μπουν στον πειρασμό της σκέψης αντιδραστικής ψήφου. Εξίσου σίγουρο όμως είναι ότι θα σκεφτούν επίσης ότι κάποιοι προσπάθησαν κάνοντας και λάθη, άλλοι δεν προσπάθησαν καθόλου ενώ κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύτηκαν από τη πρώτη στιγμή τη θέση της αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση και μόνο, απαξιώνοντας τα πάντα και μη προσφέροντας λύση για οτιδήποτε.
Είναι όμως στοιχείο επιλογής κυβερνητικής πολιτικής η αντίδραση ή τελικά οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα; Το ερώτημα εδώ είναι: Πρέπει να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος ή να αυτορυθμιστεί με χαοτικές κινήσεις και τυχαίες επιλογές χωρίς προοπτική και όπου μας βγάλει;
Αν ήταν μια αυστηρά προσωπική μας υπόθεση, που είναι και έτσι αν το σκεφτούμε πραγματικά, θα επιλέγαμε να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη ή θα προνοούσαμε για την αποτροπή των δυσάρεστων εκπλήξεων; Το ίδιο είναι και στην κεντρική πολιτική σκηνή που ο καθένας μας καταθέτει την άποψή του με την ψήφο του. Η ίδια σκέψη. Πρέπει να λύνονται τα καθημερινά θέματα, να προγραμματίζονται τα αυριανά και τα μελλοντικά ή πρέπει να φωνάζει μόνο το πολιτικό σώμα και η κοινωνία γενικότερα αντιδρώντας στο οτιδήποτε;
Η ανάκαμψη δεν είναι ουτοπία πια. Μορφοποιείται με πολιτικές και αποφάσεις. Ο καθένας όμως πρέπει να απαντήσει με την ψήφο του στην κάλπη της Κυριακής που θα εμπιστευθούμε την διαδικασία ανάδειξης και εξέλιξής της. Θα την εμπιστευθούμε στην στείρα αντίδραση, στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό με τις αποτυχημένες πρακτικές του; Ή θα την εμπιστευτούμε στις δυνάμεις που δεν εγκαταλείπουν το όραμα, που αγωνίζονται για την προοπτική του τόπου ακόμη και μέσω δυσχερών συνθηκών, που πιστεύουν στο κοινωνικό κράτος, στην προστασία των ευπαθών ομάδων και στο συνεχή εκδημοκρατισμό της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου