Στην μαρτυρική Παραμυθιά στις 19/09/2015, τιμήσαμε τους εννιά από τους πολλούς νεκρούς που θρήνησε η Θεσπρωτία μας στη περίοδο της κατοχής.
Αναμεσά τους και η προ-γιαγιά μου, Μαρία Κουτούπη, που ήρθε από το Πόποβο αψηφώντας τις προειδοποιήσεις των οικιών της, για να πάρει φαγητό για τα παιδιά και τα εγγόνια της. Στη Σκάλα της Παραμυθιάς και συγκεκριμένα στη Μεγάλη Βρύση, την συνέλαβαν και την έβαλα μαζί με τα γυναικόπαιδα στο σχολείο Βούλγαρη στην Παραμυθιά.
Εκεί όμως αντιλαμβανόμενη τις προθέσεις τον Τσάμηδων να ατιμάσουν τις γυναίκες, βγήκε μπροστά για να τις προστατεύσει και τις καλούσε να αντισταθούν. Αυτή της η ηρωική πράξη την οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ακόμη όμως και με τις κάνες των όπλων στραμμένες πάνω της, με περίσσιο θάρρος απευθυνόμενη στους εκτελεστές της καλούσε τα παιδιά , τα εγγόνια, τους γαμπρούς της <<να βγάλουν το αίμα της>> .
Αυτά μου τα είχε διηγηθεί με δάκρυα στα μάτια η γιαγιά μου, η οποία ακόμα και στα βαθιά της γεράματα θυμόταν την μάνα της με νοσταλγία, καθώς είχε μείνει ορφανή από το πατέρα της από πολύ νωρίς στη ζωή της. Αυτή η γενναία γυναίκα υπήρξε το γερό της στήριγμα, το αποκούμπι της όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά.
Θα ήθελα λοιπόν, εκ μέρους της οικογένειας της Μαρίας Κουτούπη να ευχαριστήσω την κα Δήμαρχο Σουλίου καθώς και το Δημοτικό Συμβούλιο για αυτή τους την πρωτοβουλία αλλά κυρίως για την πρόσκληση τους να παρευρεθούμε σε αυτή τη σεμνή τελετή και να αποδώσουμε φόρο τιμής στους αδικοχαμένους συγγενείς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου