Οι άνθρωποι φεύγουν αφήνοντας πίσω τους συναισθήματα, ιδέες και έργα. Καμιά φορά αισθανόμαστε την ανάγκη να μοιραστούμε με άλλους την ανάμνηση τους. Εδώ η ανάμνηση έχει την μορφή μια εργασίας για το δημοτικό τραγούδι και ενός έμμετρου διηγήματος, στο μέτρο της έμμετρης αφήγησης.
Ο Θεμιστοκλής Πέτρου γράφει για αυτό το δοκίμιο. «Έσυρα τούτες τις γραμμές για να δώσω μορφή και σχήματα στα συναισθήματα που γεννιόντουσαν μέσα μου, όταν ακόμα ήμουν παιδί και άκουγα καθισμένος στο ίσκιο του πλατάνου, σε μια ακροποταμιά στη ήπειρο, τη φλογέρα του βοσκού στη βουνοπλαγιά ή το ντέφι και το κλαρίνο τις πασχαλιές και στα πανηγύρια του τόπου μου.»
Ο Θεμιστοκλής Πέτρου γεννήθηκε στο Φοινίκι της Θεσπρωτίας το 1928. Σπούδασε στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών πολιτικές και οικονομικές επιστήμες . Υπηρέτησε στο δημόσιο και συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του Διευθυντή Α Τάξεως. Έφυγε απρόοπτα τον Αύγουστο του 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου