Tου Παντελή ΜπουκάλαΣυνωμοσία. Προφανώς. Ανθελληνική πλεκτάνη. Προφανέστατα. Για να συκοφαντηθεί το ποδόσφαιρό μας, να διακινηθεί η ιδέα πως δεν είμαστε άξιοι φύλακες του αθλητικού πνεύματος και να πάψει έτσι ο πλανήτης όχι απλώς να μας σέβεται, αλλά και να μας αποδίδει τα οικονομικά μας δικαιώματα, ως οφείλει. Τι δηλαδή. Μπορούμε να αποδεχτούμε άκριτα ότι γίνονται στην Ελλάδα παιχνίδια «άκρως διεφθαρμένα», κατά τη γραφειοκρατική ορολογία; Μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένο ότι υπήρξαν μεγαλοπαράγοντες που ποντάρισαν σε αγώνες με προαποφασισμένο αποτέλεσμα - έκπληξη, για να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της αγαπημένης τους ομάδας, παρότι θα καταρρακωνόταν το γόητρό της αν εισέπραττε τρία γκολ από σύλλογο χαμηλότερου επιπέδου;
Οχι. Δεν είναι εύκολο να αποδεχτούμε τέτοια πράγματα. Διότι αν συμφωνήσουμε πως υπήρχε διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο με πρωταγωνιστές ιδιοκτήτες ομάδων, μάνατζερ, διαιτητές, ποδοσφαιριστές και στοιχηματατζήδες, θα πρέπει ταυτόχρονα να δεχτούμε ότι τόσα χρόνια υπήρχε μια πολιτεία, πράσινη και γαλάζια, που στρουθοκαμήλιζε ασυστόλως, για να μη βλέπει και να μην ακούει όσα αποκαλύπτονταν. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπήρξαν πολιτικοί (και υπουργοί ανάμεσά τους και υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς και ειδικοί φαρισαίοι) οι οποίοι, για να προστατέψουν τον «ιστορικό σύλλογο» που κάθε φορά έπαιρναν υπό τη σκέπη τους και κυρίως για να διαφυλάξουν την ψηφοπεριουσία τους, περιφρονούσαν νόμους που τους είχαν εισαγάγει οι ίδιοι, αυθαιρετούσαν πότε εν ονόματι της Μικράς Ασίας ή της Πόλης και πότε εν ονόματι του «ηρωικού λαού» της μιας ή της άλλης ποδοσφαιρικής ομάδας. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι παραγράφονταν χρέη, χαρίζονταν σε «αγνούς φιλάθλους» - επιχειρηματίες μεγάλες εκτάσεις και άρτιες εγκαταστάσεις, φυλακισμένοι για χουλιγκανισμό αποφυλακίζονταν, σταμπαρισμένοι παραβάτες του νόμου, όλων των νόμων, απολάμβαναν πλήρη ελευθερία.
Ημαρτον, όπως θα αναφωνούσε γνωστός αθλητικολόγος. Τέτοια δυσώδη πράγματα ουδέποτε έγιναν στα μέρη μας, άρα ούτε και παιχνίδια στήθηκαν. Ποτέ δεν αναδομήθηκαν οι εθνικές κατηγορίες για να χωρέσουν οι ομάδες με λαϊκό έρεισμα, άρα και ψήφους. Ποτέ οι φάκελοι της ΟΥΕΦΑ με τις βαριές καταγγελίες δεν έμειναν επί μήνες σε αραχνιασμένα συρτάρια. Ποτέ οι πολιτικοί μας δεν έσπευσαν να φωτογραφηθούν χειραψιαζόμενοι ή τριανταφυλλοασπαζόμενοι με στελέχη της αθλητικής μας ελίτ, η οποία τώρα καταγγέλλεται σαν αλήτ. Ο, τι έγινε είναι μικρό και ασήμαντο και απλώς το διογκώνει η ανθελληνική μέθη των τελευταίων μηνών, και επιπλέον έγινε χωρίς να γνωρίζει τίποτα το πολιτικό μας σύστημα και οι κρατικές μας υπηρεσίες. Μια κακιά ώρα ήταν. Που απλώς κράτησε μερικά χρόνια. Ε, δεν είναι και του θανατά. Ετσι κι αλλιώς συνεχίζουμε να κρατάμε τα κλειδιά της Ολυμπίας. Και δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_152_24/06/2011_446883
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου