Η «παραπάνω πλατεία Συντάγματος»

Tου Πασχου Μανδραβελη

Μέχρι τώρα είχαμε την «πάνω» και την «κάτω πλατεία». Οι διαχωριστικές γραμμές γίνονται μέρα με τη μέρα πιο βαθιές (μόλις προχθές, η «πάνω πλατεία» εξέδωσε ανακοίνωση κατά της «κάτω», καταγγέλλοντας «σταλινικές πρακτικές» διά... κάποιας νέας μεγαφωνικής), αλλά και οι δύο πλατείες ταυτίζονται σε ένα πράγμα. Και οι θαμώνες της «πάνω» και οι ριζοσπάστες της «κάτω» δεν ήξεραν τίποτε για το έγκλημα. Ξύπνησαν ένα πρωί και είδαν το άψυχο πτώμα της οικονομίας σε μια λίμνη διαφθοράς, διορισμών και επιδοτήσεων.

Από μια άποψη είναι λογικό. Σ’ αυτή τη χώρα κατέχουμε τη χαμηλότερη αναγνωσιμότητα σε ολόκληρο τον ΟΟΣΑ και την υψηλότερη τηλεθέαση. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, πολλοί δεν είδαν -ανάμεσα στους καβγάδες και τα δάκρυα των τηλεπαραθύρων- τον δρόμο προς τη χρεοκοπία. Θα συμφωνήσουμε ότι και οι εφημερίδες έχασαν εν πολλοίς την είδηση της δεκαετίας. Αλλά πάλι, ανάμεσα στα παραπολιτικά ρεπορτάζ για τις «τριβές», «αιχμές» και «βολές» των πολιτικών υπήρχαν πάρα πολλά άρθρα που προειδοποιούσαν ότι κατευθυνόμαστε στα βράχια με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι η έντυπη δημοσιογραφία δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, η τηλεοπτική (που οι περισσότεροι προτιμούν) είναι τρισχειρότερη. Οπότε η δικαιολογία της άγνοιας είναι μόνο εν μέρει δικαιολογημένη. Και η ενημέρωση είναι σαν το ταγκό. Χρειάζεται δύο για να πραγματωθεί και δύο για να γίνει χειρότερη• μετέχει κι εκείνος που με τον οβολό του ή το τηλεκοντρόλ του επιβραβεύει το χειρότερο.
Κοντά στις δύο πλατείες που πλημμυρίζουν από ανθρώπους που δεν ήξεραν τίποτε για το έγκλημα εμφανίστηκε εσχάτως και μια τρίτη. Θα μπορούσε να ονομαστεί η «παραπάνω πλατεία Συντάγματος». Απαρτίζεται από θεσμικούς αγανακτισμένους. Είναι οι βουλευτές που προωθούν την αύξηση των δαπανών με κάθε ερώτηση και μετά αναρωτιούνται γιατί δεν μειώθηκαν οι δαπάνες. Είναι πρώην υπουργοί σαν την κ. Βάσω Παπανδρέου, η οποία τώρα ισχυρίζεται ότι πρότεινε μέτρα αμέσως μετά τις εκλογές αλλά (όπως θυμήθηκε το καλό blog www. parapolitiki. com) μία μέρα μετά τις εκλογές, στις 5 Οκτωβρίου 2009, ανακοίνωνε από την ΕΡΑ αυξήσεις μισθών: «Το πρόβλημα είναι η αναθέρμανση της οικονομίας και γι’ αυτό έχουμε πει συγκεκριμένα μέτρα, οι μισθοί θα αυξηθούν από την 1η Ιανουαρίου, επίσης κρίσιμο ζήτημα είναι η στήριξη των μικρομεσαίων».
Και οι «Αγανακτισμένοι της παραπάνω πλατείας» δήλωσαν ότι δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι. Εντάξει, ούτε αυτοί διαβάζουν εφημερίδες. Στον δικτυακό τόπο «Διαύγεια» για να δουν δαπάνες δεν μπαίνουν; Κάποια ερώτηση στη Βουλή, π. χ. πόσα στρατόπεδα ή δημόσιοι οργανισμοί έκλεισαν, έκαναν; Ο ρόλος τους είναι και ελεγκτικός• δεν αρκεί να ρωτούν αν δόθηκαν επιχορηγήσεις στους αγρότες, αλλά και αν τις πήραν κάποιοι που δεν τις δικαιούνται. Εξάλλου, εκ του Συντάγματος προκύπτει ότι δεν βουλεύονται για τους ψηφοφόρους των• βουλεύονται για το έθνος. Κι αν αυτό τους πέφτει κομματάκι βαρύ, όπως είπε η κ. Σοφία Γιαννακά, η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Μπορούμε και χωρίς αυτούς. Εκείνοι δεν ξέρουμε αν μπορούν να γίνουν βουλευτές του έθνους και όχι πολιτευτές της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.