Τι σημαίνει η νίκη του Κυριάκου για την κυβέρνηση και την υπόλοιπη αντιπολίτευση - Γιατί ηττήθηκαν οι καραμανλικοί και τι ρόλο έπαιξε η αντιπαράθεση με τον Προκόπη Παυλόπουλο
Ιστορικών διαστάσεων είναι η θριαμβευτική ανατροπή την οποία πέτυχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος κόντρα σε όλα τα προγνωστικά επικράτησε στη μονομαχία του με τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη, σαρώνοντας ισχυρούς μηχανισμούς και συστήματα εξουσίας, εντός και εκτός της ΝΔ, που είχαν βολευτεί με τη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων του τελευταίου δωδεκαμήνου.
Κινούμενος σχεδόν ως «μοναδικός καβαλάρης» και έχοντας απέναντι του όλα τα παραδοσιακά συστήματα της Κεντροδεξιάς, αλλά και τους φιλοκυβερνητικούς επικοινωνιακούς μηχανισμούς, ο 47χρονος Κεντροδεξιός πολιτικός άνοιξε με την εκπληκτική νίκη του μια καινούργια σελίδα όχι μόνον για την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά συνολικά για το εγχώριο πολιτικό σκηνικό.
Η ετυμηγορία που εκδόθηκε από τις γαλάζιες κάλπες στέλνει ηχηρό μήνυμα, εκτός από τα ποικιλώνυμα Νεοδημοκρατικά συστήματα, και προς την κυβέρνηση, η οποία είχε δείξει με πολλούς τρόπους ότι δεν ήθελε την εκλογή του. Ενώ εκτιμάται από αρκετές πλευρές ότι θα επιφέρει κραδασμούς και αναταράξεις και στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης (Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ) που θα δεχθούν ισχυρή πολιτική πίεση εξαιτίας της παρουσίας στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας ενός προσώπου που δείχνει αποφασισμένος να κάνει πράξη την ανανέωση της παράταξής του και να συγκρουσθεί ευθέως και κατά μέτωπον με τον Αλέξη Τσίπρα.
Όταν τον περασμένο Οκτώβριο, λίγο μετά τη νέα ήττα της ΝΔ από τον κ. Τσίπρα, ανακοίνωνε βιαστικά – βιαστικά την απόφασή του να μπει στην κούρσα της διεκδίκησης της αρχηγία της, προλαβαίνοντας την αδελφή του, κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, που έδειχνε να το σκέφτεται και να μην το αποφασίζει, οι περισσότεροι στη ΝΔ προεξοφλούσαν ότι «ο Κυριάκος δεν έχει καμία τύχη» και είκαζαν ότι σύντομα θα εγκατέλειπε τη μάχη.
Κατά τη φημολογία της εποχής, μάλιστα, δυσκολεύτηκε πολύ να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 50 υπογραφές στελεχών της ΝΔ ώστε να υποβάλει υποψηφιότητα. Και χρειάστηκε να δραστηριοποιηθεί ο πατέρας του, πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, για να υπογράψουν αρκετοί, ανάμεσά τους οι πρώην γενικοί διευθυντές του κόμματος. Η δυσκολία φάνηκε και από το γεγονός ότι στη λίστα των υποστηρικτών του δεν συμπεριελήφθη ούτε ένας βουλευτής, παρά μόνον δύο… τολμηροί ευρωβουλευτές: η Μαρία Σπυράκη και ο Γιώργος Κύρτσος.
Η διπλή επιβεβαίωση
Σε αυτό το κλίμα, σχεδόν κανείς δεν του έδινε σοβαρές ελπίδες να περάσει στον δεύτερο γύρο, αφού και οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τον κατέτασσαν μετά βίας στην τρίτη θέση και σε απόσταση από τον δεύτερο. Ο ίδιος, ωστόσο, επέμενε ότι θα ήταν δεύτερος πίσω από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και με βεβαιότητα μιλούσε για τη νίκη που θα κατακτούσε στην επαναληπτική εκλογή.
Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου τον δικαίωσαν πλήρως. Αλλά και πάλι το μειονέκτημα των 11,3 μονάδων που είχε από τον κ. Μεϊμαράκη, έκανε τους περισσότερους να θεωρούν σχεδόν αδύνατη την ανατροπή. Παρά την ευθεία στήριξη που είχε από τον τέταρτο του πρώτου γύρου Άδωνη Γεωργιάδη, την ευμενή προς τη δική του ατζέντα ουδετερότητα που τήρησε ο Απόστολος Τζιτζικώστας και τις ανεπιβεβαίωτες εικασίες ότι είχε υπόγεια συμπαράσταση από μερίδα «σαμαρικών».
Σύσσωμη, την ίδια ώρα, η καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ, μαζί με τους αποκαλούμενους βαρόνους της Κεντροδεξιάς, αλλά και τη συντριπτική πλειονότητα των κοινοβουλευτικών στελεχών του κόμματος, είχαν στοιχηθεί με τον αντίπαλό του κ. Μεϊμαράκη. Και όλοι μαζί τον πυροβολούσαν, υιοθετώντας –με διάθεση απαξίωσης- τα επιχειρήματα των αντιπάλων της ΝΔ περί «νεοφιλελευθερισμού» και «ελιτισμού» που εκφράζει ο «γιος του πρώην πρωθυπουργός που ψηφίζεται στις αστικές περιοχές».
Αίφνης στην προεκλογική αντιπαράθεση του δεύτερου γύρου ανακινήθηκαν παρωχημένα για την Κεντροδεξιά θέματα… ταξικής διαπάλης και βρέθηκαν στο προσκήνιο… ξεχασμένα ζητήματα όπως οι απολύσεις των καθαριστριών, ο ΕΝΦΙΑ, το λουκέτο στην ΕΡΤ και εν γένει οι αστοχίες της κυβέρνησης Σαμαρά που επιχειρήθηκε να φορτωθούν στον κ. Μητσοτάκη, δημιουργώντας, όμως, όπως έδειξε το αποτέλεσμα, αντίθετο από το επιδιωκόμενο κλίμα.
Εκείνος, εξάλλου, όχι μόνον δεν πτοήθηκε από τις επιθέσεις, αλλά αναγορεύοντας σταθερά τον εαυτό του σε «αουτσάιντερ» της κούρσας, επέμενε στις συνεντεύξεις του να προβλέπει τη νίκη του με το επιχείρημα ότι «συνήθως στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας εκλέγονται τα αουτσάιντερ», όπερ και επαναλήφθηκε.
Στη δεύτερη, κατά σειράν, επιβεβαίωση των προβλέψεων του, σοβαρό ρόλο διαδραμάτισε κατά πάσα πιθανότητα το γεγονός ότι στην υπηρεσία της κριτικής εναντίον του είχαν κυρίαρχο ρόλο φιλοκυβερνητικοί επικοινωνιακοί μηχανισμοί. Οι τελευταίοι -άθελά τους, προφανώς- προκάλεσαν αντισυσπείρωση μεταξύ των Νεοδημοκρατών οι οποίοι έβλεπαν ότι ο κ. Μητσοτάκης αντιμετώπιζε με ψυχραιμία τις επιθέσεις που δεχόταν και επέμενε ότι στόχος του είναι να καταστήσει τη Νέα Δημοκρατία αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική δύναμη.
Το χρονοδιάγραμμα των 111 ημερών
Κέρδιζε, έτσι, ακόμη περισσότερους πόντους με το σαφές χρονοδιάγραμμα των 111 ημερών που έθετε, υποστηρίζοντας ότι, αρχής γενομένης από σήμερα, η αξιωματική αντιπολίτευση, με εκείνον στο τιμόνι της ηγεσίας, μπορεί να είναι απολύτως έτοιμη για να αναλάβει τις τύχες της χώρας την 1η του προσεχούς Μαΐου.
Με ξεκάθαρες θέσεις, λοιπόν, τόσο για το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας, που περνά μέσα από ριζικές αλλαγές στη στελεχιακή της διάρθρωση, όσο και για τη στάση που θα πρέπει να έχει απέναντι στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ο «Κυριάκος», όπως πέτυχε να αποκαλείται σε πείσμα του εκνευρισμού του αντιπάλου επειδή στην καμπάνια του παρέλειπε το επίθετο «Μητσοτάκης», φιλοτέχνησε, με ζηλευτή επιμέλεια, το προφίλ ενός αξιόπιστου Ευρωπαίου πολιτικού, ο οποίος δεν κάνει εκπτώσεις στις απόψεις του και δεν υποπίπτει στον πειρασμούς του λαϊκισμού, των πελατειακών σχέσεων και των υπόγειων συναλλαγών.
Ακόμη και όταν ο αντίπαλος του στην επαναληπτική εκλογή θέλησε να τον πλήξει θυμίζοντας ότι δεν είχε ψηφίσει τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο, εκείνος υπερασπίστηκε τη στάση του παραθέτοντας τους λόγους για τους οποίους το έκανε –τους διορισμούς στο δημόσιο, αλλά και την απάθεια της Αστυνομίας στις ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008- κάνοντας πλεονεκτικότερη τη θέση του στα μάτια των γαλάζιων ψηφοφόρων.
Χωρίς να ανοίξει μέτωπο με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, πήρε τις δέουσες αποστάσεις από την απόφαση του τελευταίου να διαδώσει ότι επιθυμεί την εκλογή του κ. Μεϊμαράκη. Ενώ σε αντίθεση με το θολό μήνυμα που συχνά εξέπεμπε ο εκλεκτός των καραμανλικών, και τις αμφιθυμίες των συνεργατών του, ο κ. Μητσοτάκης ήταν από την αρχή σταθερά επιθετικός προς την πλευρά της κυβέρνησης. Και δεν δίστασε να πάρει ανοιχτά θέση υπέρ της διερεύνησης των ενδεχομένων ευθυνών που βαρύνουν πρώην κυβερνητικά στελέχη όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης για τη ζημιά που προκάλεσαν στην εθνική οικονομία οι αποφάσεις τους.
Σε κάθε περίπτωση, οι συνέπειες από τη μεγάλη ανατροπή που επέφερε η εντυπωσιακή έκβαση της μακρόσυρτης εκλογικής διαδικασίας στην αξιωματική αντιπολίτευση, δεν πρόκειται να περιοριστούν στη Νέα Δημοκρατία. Αντιθέτως, είναι πλέον ή βέβαιο ότι οι επιπτώσεις από την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη θα διαχυθούν ευρύτερα και θα σημαδέψουν τις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος που διαφαίνεται ότι θα είναι ραγδαίες.
Κινούμενος σχεδόν ως «μοναδικός καβαλάρης» και έχοντας απέναντι του όλα τα παραδοσιακά συστήματα της Κεντροδεξιάς, αλλά και τους φιλοκυβερνητικούς επικοινωνιακούς μηχανισμούς, ο 47χρονος Κεντροδεξιός πολιτικός άνοιξε με την εκπληκτική νίκη του μια καινούργια σελίδα όχι μόνον για την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά συνολικά για το εγχώριο πολιτικό σκηνικό.
Η ετυμηγορία που εκδόθηκε από τις γαλάζιες κάλπες στέλνει ηχηρό μήνυμα, εκτός από τα ποικιλώνυμα Νεοδημοκρατικά συστήματα, και προς την κυβέρνηση, η οποία είχε δείξει με πολλούς τρόπους ότι δεν ήθελε την εκλογή του. Ενώ εκτιμάται από αρκετές πλευρές ότι θα επιφέρει κραδασμούς και αναταράξεις και στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης (Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ) που θα δεχθούν ισχυρή πολιτική πίεση εξαιτίας της παρουσίας στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας ενός προσώπου που δείχνει αποφασισμένος να κάνει πράξη την ανανέωση της παράταξής του και να συγκρουσθεί ευθέως και κατά μέτωπον με τον Αλέξη Τσίπρα.
Όταν τον περασμένο Οκτώβριο, λίγο μετά τη νέα ήττα της ΝΔ από τον κ. Τσίπρα, ανακοίνωνε βιαστικά – βιαστικά την απόφασή του να μπει στην κούρσα της διεκδίκησης της αρχηγία της, προλαβαίνοντας την αδελφή του, κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, που έδειχνε να το σκέφτεται και να μην το αποφασίζει, οι περισσότεροι στη ΝΔ προεξοφλούσαν ότι «ο Κυριάκος δεν έχει καμία τύχη» και είκαζαν ότι σύντομα θα εγκατέλειπε τη μάχη.
Κατά τη φημολογία της εποχής, μάλιστα, δυσκολεύτηκε πολύ να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 50 υπογραφές στελεχών της ΝΔ ώστε να υποβάλει υποψηφιότητα. Και χρειάστηκε να δραστηριοποιηθεί ο πατέρας του, πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, για να υπογράψουν αρκετοί, ανάμεσά τους οι πρώην γενικοί διευθυντές του κόμματος. Η δυσκολία φάνηκε και από το γεγονός ότι στη λίστα των υποστηρικτών του δεν συμπεριελήφθη ούτε ένας βουλευτής, παρά μόνον δύο… τολμηροί ευρωβουλευτές: η Μαρία Σπυράκη και ο Γιώργος Κύρτσος.
Η διπλή επιβεβαίωση
Σε αυτό το κλίμα, σχεδόν κανείς δεν του έδινε σοβαρές ελπίδες να περάσει στον δεύτερο γύρο, αφού και οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τον κατέτασσαν μετά βίας στην τρίτη θέση και σε απόσταση από τον δεύτερο. Ο ίδιος, ωστόσο, επέμενε ότι θα ήταν δεύτερος πίσω από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και με βεβαιότητα μιλούσε για τη νίκη που θα κατακτούσε στην επαναληπτική εκλογή.
Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου τον δικαίωσαν πλήρως. Αλλά και πάλι το μειονέκτημα των 11,3 μονάδων που είχε από τον κ. Μεϊμαράκη, έκανε τους περισσότερους να θεωρούν σχεδόν αδύνατη την ανατροπή. Παρά την ευθεία στήριξη που είχε από τον τέταρτο του πρώτου γύρου Άδωνη Γεωργιάδη, την ευμενή προς τη δική του ατζέντα ουδετερότητα που τήρησε ο Απόστολος Τζιτζικώστας και τις ανεπιβεβαίωτες εικασίες ότι είχε υπόγεια συμπαράσταση από μερίδα «σαμαρικών».
Σύσσωμη, την ίδια ώρα, η καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ, μαζί με τους αποκαλούμενους βαρόνους της Κεντροδεξιάς, αλλά και τη συντριπτική πλειονότητα των κοινοβουλευτικών στελεχών του κόμματος, είχαν στοιχηθεί με τον αντίπαλό του κ. Μεϊμαράκη. Και όλοι μαζί τον πυροβολούσαν, υιοθετώντας –με διάθεση απαξίωσης- τα επιχειρήματα των αντιπάλων της ΝΔ περί «νεοφιλελευθερισμού» και «ελιτισμού» που εκφράζει ο «γιος του πρώην πρωθυπουργός που ψηφίζεται στις αστικές περιοχές».
Αίφνης στην προεκλογική αντιπαράθεση του δεύτερου γύρου ανακινήθηκαν παρωχημένα για την Κεντροδεξιά θέματα… ταξικής διαπάλης και βρέθηκαν στο προσκήνιο… ξεχασμένα ζητήματα όπως οι απολύσεις των καθαριστριών, ο ΕΝΦΙΑ, το λουκέτο στην ΕΡΤ και εν γένει οι αστοχίες της κυβέρνησης Σαμαρά που επιχειρήθηκε να φορτωθούν στον κ. Μητσοτάκη, δημιουργώντας, όμως, όπως έδειξε το αποτέλεσμα, αντίθετο από το επιδιωκόμενο κλίμα.
Εκείνος, εξάλλου, όχι μόνον δεν πτοήθηκε από τις επιθέσεις, αλλά αναγορεύοντας σταθερά τον εαυτό του σε «αουτσάιντερ» της κούρσας, επέμενε στις συνεντεύξεις του να προβλέπει τη νίκη του με το επιχείρημα ότι «συνήθως στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας εκλέγονται τα αουτσάιντερ», όπερ και επαναλήφθηκε.
Στη δεύτερη, κατά σειράν, επιβεβαίωση των προβλέψεων του, σοβαρό ρόλο διαδραμάτισε κατά πάσα πιθανότητα το γεγονός ότι στην υπηρεσία της κριτικής εναντίον του είχαν κυρίαρχο ρόλο φιλοκυβερνητικοί επικοινωνιακοί μηχανισμοί. Οι τελευταίοι -άθελά τους, προφανώς- προκάλεσαν αντισυσπείρωση μεταξύ των Νεοδημοκρατών οι οποίοι έβλεπαν ότι ο κ. Μητσοτάκης αντιμετώπιζε με ψυχραιμία τις επιθέσεις που δεχόταν και επέμενε ότι στόχος του είναι να καταστήσει τη Νέα Δημοκρατία αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική δύναμη.
Το χρονοδιάγραμμα των 111 ημερών
Κέρδιζε, έτσι, ακόμη περισσότερους πόντους με το σαφές χρονοδιάγραμμα των 111 ημερών που έθετε, υποστηρίζοντας ότι, αρχής γενομένης από σήμερα, η αξιωματική αντιπολίτευση, με εκείνον στο τιμόνι της ηγεσίας, μπορεί να είναι απολύτως έτοιμη για να αναλάβει τις τύχες της χώρας την 1η του προσεχούς Μαΐου.
Με ξεκάθαρες θέσεις, λοιπόν, τόσο για το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας, που περνά μέσα από ριζικές αλλαγές στη στελεχιακή της διάρθρωση, όσο και για τη στάση που θα πρέπει να έχει απέναντι στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ο «Κυριάκος», όπως πέτυχε να αποκαλείται σε πείσμα του εκνευρισμού του αντιπάλου επειδή στην καμπάνια του παρέλειπε το επίθετο «Μητσοτάκης», φιλοτέχνησε, με ζηλευτή επιμέλεια, το προφίλ ενός αξιόπιστου Ευρωπαίου πολιτικού, ο οποίος δεν κάνει εκπτώσεις στις απόψεις του και δεν υποπίπτει στον πειρασμούς του λαϊκισμού, των πελατειακών σχέσεων και των υπόγειων συναλλαγών.
Ακόμη και όταν ο αντίπαλος του στην επαναληπτική εκλογή θέλησε να τον πλήξει θυμίζοντας ότι δεν είχε ψηφίσει τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο, εκείνος υπερασπίστηκε τη στάση του παραθέτοντας τους λόγους για τους οποίους το έκανε –τους διορισμούς στο δημόσιο, αλλά και την απάθεια της Αστυνομίας στις ταραχές του Δεκεμβρίου του 2008- κάνοντας πλεονεκτικότερη τη θέση του στα μάτια των γαλάζιων ψηφοφόρων.
Χωρίς να ανοίξει μέτωπο με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, πήρε τις δέουσες αποστάσεις από την απόφαση του τελευταίου να διαδώσει ότι επιθυμεί την εκλογή του κ. Μεϊμαράκη. Ενώ σε αντίθεση με το θολό μήνυμα που συχνά εξέπεμπε ο εκλεκτός των καραμανλικών, και τις αμφιθυμίες των συνεργατών του, ο κ. Μητσοτάκης ήταν από την αρχή σταθερά επιθετικός προς την πλευρά της κυβέρνησης. Και δεν δίστασε να πάρει ανοιχτά θέση υπέρ της διερεύνησης των ενδεχομένων ευθυνών που βαρύνουν πρώην κυβερνητικά στελέχη όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης για τη ζημιά που προκάλεσαν στην εθνική οικονομία οι αποφάσεις τους.
Σε κάθε περίπτωση, οι συνέπειες από τη μεγάλη ανατροπή που επέφερε η εντυπωσιακή έκβαση της μακρόσυρτης εκλογικής διαδικασίας στην αξιωματική αντιπολίτευση, δεν πρόκειται να περιοριστούν στη Νέα Δημοκρατία. Αντιθέτως, είναι πλέον ή βέβαιο ότι οι επιπτώσεις από την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη θα διαχυθούν ευρύτερα και θα σημαδέψουν τις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος που διαφαίνεται ότι θα είναι ραγδαίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου