Το τσίπουρο μπαίνει στα σαλόνια

Γιορτές σε όλη την Ελλάδα για τους φίλους του πάλαι ποτέ ταπεινού ποτού που ετοιμάζουν τις προμήθειες του χειμώνα

Για τους κατοίκους της πρωτεύουσας ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που συνειδητοποιούν οριστικά ότι το καλοκαίρι τελείωσε. Για τους κατοίκους κυρίως των ορεινών περιοχών της Ελλάδας, Οκτώβριος σημαίνει το πρώτο άναμμα του τζακιού, έναρξη της χειμερινής σεζόν και φυσικά άναμμα της φουφούς και του καζανιού για να ψήσουν κάστανα και να ετοιμάσουν το τσίπουρο όλης της χρονιάς.

Από πάλαι ποτέ ποτό της φτωχολογιάς, το τσίπουρο, χύμα ή εμφιαλωμένο, με γλυκάνισο ή χωρίς, τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμιστεί στις προτιμήσεις των Ελλήνων. « O βασικός λόγος είναι ότι η εμφιάλωσή του επιτρέπεται από το 1988. Ετσι το ποτό πλέον μεταφέρεται ευκολότερα στα μεγάλα αστικά κέντρα και μπαίνει στα ράφια των καλών καταστημάτων. Επιπλέον τα τσιπουράδικα, από εκεί όπου ήταν αποκλειστικό προνόμιο της Θεσσαλίας, κατακτούν σιγά σιγά όλη την Ελλάδα» τονίζει ο κ. Αλέξανδρος Παπράς, ιδιοκτήτης αποστακτηρίου στον Τύρναβο. « Πλέον πουλάω τσίπουρο στην Αθήνα σε εστιατόρια που πριν το υποτιμούσαν» συμπληρώνει. « Ο κόσμος θέλει ποιοτικά προϊόντακαι το σπιτικό τσίπουρο είναι ίσως το πλέον φυσικό αλκοολούχο ποτό, αφού φτιάχνεται κατευθείαν από το σταφύλι » σχολιάζει ο κ. Χρήστος Διαμαντόπουλος, από την Ανω Ναυπακτία. Αύριο Σάββατο οι κάτοικοι της Ανω Χώρας, έδρας του Δήμου Αποδοτίας, θα γιορτάσουν την καθιερωμένη εδώ και 11 χρόνια γιορτή του κάστανου και του τσίπουρου. Το προϊόν για το οποίο είναι περήφανοι οι κάτοικοι της περιοχής είναι το παραδοσιακό τσίπουρο, χωρίς γλυκάνισο, που παράγουν για οικιακή χρήση οι περισσότεροι στα καζάνια που ο δήμος διαθέτει για αυτό τον σκοπό. « Το μυστικό για τη γεύση του είναι ότι ανάμεσα στα σταφύλια που χρησιμοποιούμε είναι και η ορεινή ποικιλία Μαλαγούζια που φυτρώνει στην περιοχή» λέει ο κ. Νίκος Σούζας, ιδιοκτήτης καφέ μπαρ και τσιπουροπαραγωγός ο ίδιος. Το τσίπουρο έχει ιστορία αιώνων στην περιοχή και παραμένει ακόμη και σήμερα με διαφορά το νούμερο ένα ποτό κατοίκων και επισκεπτών. « Κρασί ή ούζο πολύ δύσκολα θα ζητήσει κάποιο ς» λέει ο κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου, κάτοικος της Ανω Χώρας.

Η απάντηση στο... προαιώνιο αυτό ερώτημα όσων αγαπούν το τσίπουρο εξαρτάται συνήθως από την καταγωγή του ερωτώμενου. Στη Δυτική Ελλάδα το τσίπουρο είναι χωρίς γλυκάνισο, ενώ Θεσσαλοί και Μακεδόνες συνήθως επιμένουν αρωματικά. Πάντως κάθε πλευρά έχει τα επιχειρήματά της που τα υποστηρίζει με θέρμη. «Αν ήθελα να πιω κάτι που να έχει γεύση γλυκάνισο θα έπινα ούζο» λέει ο κ. Διαμαντόπουλος. «Το τσίπουρο με γλυκάνισο έχει πιο γλυκιά γεύση και σε ηρεμεί περισσότερο» έρχεται η πληρωμένη απάντηση από τον κ. Αλέξανδρο Παπρά, ο οποίος πάντως παράγει και από τα δύο είδη. «Εγώ μεγάλωσα στη Θεσσαλία πίνοντας τσίπουρο με γλυκάνισο, όμως πλέον προτιμώ το άλλο. Θεωρώ ότι έτσι απολαμβάνεις καλύτερα τη γεύση και τα αρώματα του σταφυλιού. Αλλωστε και οι πωλήσεις σε πανελλήνιο επίπεδο δείχνουν ότι το τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο προηγείται» σχολιάζει ο κ. Κωνσταντίνος Τσιλιλής από την ομώνυμη αποσταγματοποιία.

Τ ο κάστανο είναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής, αφού σε υψόμετρο 1.050
μέτρων υπάρχουν συνολικά 2.000 στρέμματα στα οποία το συγκεκριμένο δέντρο κυριαρχεί μαζί με το έλατο. Πάνω από τα μισά από αυτά είναι δασικές εκτάσεις, στα οποία οι οικογένειες που ζουν από πολύ παλιά στην περιοχή έχουν δημιουργήσει δικαιώματα... χρησικτησίας. «Εχουμε μοιράσει ανά οικογένειατα δέντρα τα οποία έχει δικαίωμα ο καθένας να εκμεταλλεύεται μαζεύοντας τον καρπό κάθε Οκτώβρη. Δεν έχουν υπάρξει ποτέ προστριβές, άλλωστε ο καρπός είναι άφθονο ςκαι δυστυχώς δεν υπάρχει το ενδιαφέρον που υπήρχε παλαιότερα όταν το κάστανο ήταν το βασικό μέσο διατροφής των κατοίκων» λέει ο κ. Παπαδημητρίου.

Το κάστανο τρώγεται ψητό, βραστό ή ακόμη και γλυκό του κουταλιού. « Είναι ακριβότερο από τα άλλα γλυκά του κουταλιού, επειδή και η πρώτη ύλη είναι ακριβή. Ενα κιλό κάστανο κοστίζει περίπου 4 ευρώ το κιλό, ενώ η διαδικασία του ξεφλουδίσματος προκειμένου να φτιαχτεί το γλυκό είναι επίπονη και χρονοβόρα. Ετσι το ένα βαζάκι κοστίζει 10 ευρώ » λέει στο «Βήμα» η κυρία Αντωνία Διαμαντοπούλου-Δούρου που διατηρεί κατάστημα με γλυκά του κουταλιού.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣΤΣΙΛΙΛΗΣ
Παραγωγός και ταμίας του Συνδέσμου Ελληνικών Αποσταγμάτων και Οινοπνευματωδών Ποτών
«Ναι στην παράδοση, όχι στην παρανομία»
«Μέχρι πριν από έναν χρόνο οι πωλήσεις του τσίπουρου ανέβαιναν διαρκώς, με διψήφιο ρυθμό ετήσιας αύξησης» λέει ο κ. Κωνσταντίνος Τσιλιλής, ιδιοκτήτης της ομώνυμης φίρμας τσίπουρου. «Ομως οι διαδοχικές αυξήσεις της φορολογίας στο αλκοόλ, αλλά και η γενικότερη οικονομική κρίση που κρατάει τον κόσμο σπίτι, μας έχουν επηρεάσει. Το τσίπουρο είναι ποτό της παρέας, αν ο κόσμος δεν βγαίνει έξω, δεν υπάρχει κατανάλωση» σημειώνει.

Τονίζει επίσης ότι πρόβλημα δημιουργείται και με το... χύμα τσίπουρο. «Εχουμε να αντιμετωπίσουμε τον αθέμιτο ανταγωνισμό από το χύμα,κάτι που δεν συμβαίνει με κανένα άλλο προϊόν. Δεν είμαστε κατά της παράδοσης ούτε εναντίον της δυνατότητας να παράγει ο αμπελουργός το τσίπουρό του για οικιακή χρήση. Ομως μέσα από τη δήθεν παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων λειτουργεί ένα ολόκληρο κύκλωμα» σημειώνει. «Το χύμα δεν ελέγχεται από κανέναν με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υγεία του καταναλωτή. Το τσίπουρο δεν είναι όπως το κρασί, που στη χειρότερη περίπτωση θα πιεις ένα χαμηλής ποιότητας προϊόν. Ενα ακατάλληλο τσίπουρο μπορεί να περιέχει υψηλή ποσότητα μεθανόλης και μολύβδου, κάτι που το καθιστά επικίνδυνο για την υγεία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του συνδέσμου μας, το κράτος χάνει περίπου 300 εκατ. από φορολογικά έσοδαεξαιτίας του χύμα σε μια περίοδο που τα έχει απόλυτη ανάγκη» καταλήγει, τονίζοντας πάντως ότι διαχωρίζει την οικιακή παραγωγή.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=359260&dt=08/10/2010