Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και ο Κρατικός Προϋπολογισμός διαμορφώνουν ενιαία το αντιλαϊκό πλαίσιο της Τοπικής Διοίκησης
Η σφοδρή επίθεση που δέχεται ο λαός μας διαδοχικά από τις αστικές κυβερνήσεις - κεφάλαιο-ΕΕ στήνεται επιμελημένα με ένα ευρύτατο δίκτυο αποπροσανατολισμού και καθυπόταξης του. Στόχος να παραιτηθεί από τις ανάγκες και τις αγωνίες του, να προσαρμόσει την ζωή και το μέλλον των παιδιών του στο άρμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της επανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομιλών ντόπιων και ξένων. Να αποδεχτεί ο λαός μας ως μονόδρομο, την φτώχια και την ανέχεια, την φοροληστεία, την παραίτηση από δικαιώματα και ότι κατακτήσεις έχουν απομείνει.
Οι μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση που ξεδιπλώθηκαν στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, (Καλλικράτης), έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο πέρασμα της αντιλαϊκής επίθεσης. Συνεισέφεραν στην δημοσιονομική πειθαρχία, στην διεύρυνση της αντιλαϊκής φορολόγησης, στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και αγαθών, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Στηρίχτηκαν από το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού που την στελεχώνει.
Είναι τα τοπικά όργανα του κράτους και η πλειοψηφία των αστικών κομμάτων που τα στελεχώνουν που χρόνια τώρα προωθούν την επιχειρηματικότητα και την διασύνδεση με τις επιχειρήσεις, την διεύρυνση της ανταπόδοσης στο όνομα της οικονομικής αυτοτέλειας. Στήριξαν τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και την ομπρέλα του οικονομικού Παρατηρητηρίου στο όνομα του νοικοκυρέματος, την συρρίκνωση υπηρεσιών και την κατάργηση των οργανικών θέσεων, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και εργασιακών δικαιωμάτων ως ανορθολογισμό και μείωση του κόστους! Είναι οι ίδιες πλειοψηφίες που ενιαία στο επίπεδο της ΚΕΔΕ, τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε κράτος και τοπική διοίκηση προσαρμοσμένες στις αντιδραστικές κατευθύνσεις της Ε.Ε και τις ανάγκες ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, τις παρουσιάζουν «ως την αναγκαία πορεία αναδιοργάνωσης της χώρας»!
Το αστικό κράτος και οι θεσμοί του ευθυγραμμίζονται στην ανάγκη να απελευθερωθούν κεφάλαια για την χρηματοδότηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων. Γι’ αυτό όσο μεγαλώνει η φορολεηλασία για τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά, οι πόροι που αφαιρούνται απ την χρηματοδότηση των Δήμων και των Περιφερειών θα είναι περισσότεροι . Γιατί θα κατευθύνονται στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων και των δανειστών και εδώ όλοι τους ταυτίζονται .
Να γιατί και στα συμπεράσματα της Επιτροπής για την αναθεώρηση του Καλλικράτη που λειτουργεί στο υπ. Εσωτερικών αποτυπώνεται και η συμφωνία ΚΕΔΕ-ΕΝΠΕ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ η επιχορήγηση της τοπικής διοίκησης να παραμείνει μεν στην ευθύνη της Κεντρικής διοίκησης για όσο διάστημα θα ωριμάζουν και οι αντιδραστικές ανατροπές, πλην όμως θα συναρτάται όπως λένε στα κείμενα τους «με την δυναμικότητα των φόρων»!
Άρα και οι λεονταρισμοί για «την νέα γενιά παρακρατημένων πόρων στην τοπική αυτοδιοίκηση» που εκτοξεύει η ηγεσία της ΚΕΔΕ/ΕΝΠΕ έχει στόχο τον αποπροσανατολισμό, τον μικροκομματισμό και τον στενά αντιπολιτευτικό στόχο για εναλλαγή στο τιμόνι της διακυβέρνησης, σήμερα με το κόμμα της ΝΔ χτες με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Την παραπάνω πραγματικότητα επιβεβαιώνουν τα στοιχεία του Ενοποιημένου προϋπολογισμού της Τοπικής Διοίκησης που αποκαλύπτουν την ραγδαία αύξηση των λεγόμενων ΙΔΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ (που αφορούν σε τέλη φόρους, ανταπόδοση κλπ)!
Τα ιδία Έσοδα για το 2016 προβλέπονταν 2.041 εκ και ξεπέρασαν τα 2.274 εκ.! Για δε το 2017 υπολογίζονται ακόμη πιο διευρυμένα στα 2.317 εκ! Η κυβέρνηση «ράβει» για φέτος μια ακόμη μεγάλη μείωση της χρηματοδότησης και οι τοπικές αρχές «κεντάνε» την άνοδο τελών και φόρων!
Την ίδια κατεύθυνση υπηρετεί και το ΠΔΕ που διαχειρίζονται οι Δήμοι. Το ΠΔΕ με αναφορά σε εθνικούς πόρους έχει σχεδόν εκμηδενιστεί. Τα ποσά που καταγράφονται στο υπ. Εσωτερικών ανέρχονται μόλις σε 216 εκ, ποσό που δεν κατευθύνεται αποκλειστικά στην Τοπική Διοίκηση.
Το μερίδιο των δήμων στα κονδύλια του ΠΔΕ και του ΕΣΠΑ για το 2017 αποτυπώνονται στα μεγέθη του Ενοποιημένου Προϋπολογισμού των ΟΤΑ και ανέρχεται μόλις σε 1.404 εκ!. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι οι λαϊκές ανάγκες δεν είναι ούτε στις « επιλέξιμες δαπάνες» Κυβέρνησης, ΕΕ, ούτε η ατμομηχανή της «επικείμενης ανάπτυξης»!
Το σκέλος των αναπτυξιακών προγραμμάτων – ΕΣΠΑ (2014-2020) αφορά σε έργα και δράσεις, που ιεραρχούνται πλήρως στις ανάγκες ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, βάζοντας στο περιθώριο τις λαϊκές ανάγκες σε υπηρεσίες, υποδομές και έργα.
Απουσιάζουν σχεδιασμένες και εκτεταμένες παρεμβάσεις σε ζητήματα: αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής – αντιπυρικής προστασίας, κοινωνικών υποδομών υγείας – πρόνοιας, σχολικής στέγης, αθλητισμού , πολιτισμού, κα.
Λαϊκά προβλήματα και ανάγκες που έρχονται και επανέρχονται συχνά με τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα, όπως είναι τα επαναλαμβανόμενα πλημμυρικά φαινόμενα, η πιθανότητα ενός μεγάλου σεισμού για την χώρα μας και οι επιπτώσεις του, η αντιπυρική προστασία και οι μεγάλες και τραγικές ελλείψεις που επαναλαμβάνονται ως δράμα κάθε καλοκαίρι, οι ελεύθεροι χώροι και οι παραλίες που παραδίνονται ένας προς έναν στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς «αξιοποίηση»! .
Τα 6 χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε τοπική και κρατική διοίκηση έτρεξαν με βιαιότητα. Η κρατική χρηματοδότηση βαίνει συνεχώς μειούμενη:
Για το 2017 προϋπολογίζονται μόλις 3.018 εκ ευρώ για το σύνολο της Τοπικής Διοίκησης! Μειωμένος όχι μόνο κατά 207 εκ ευρώ για τους 325 Δήμους σε σχέση με το 2016 αλλά συν 15 εκ ευρώ αφού οι Δήμοι αναλαμβάνουν και το κόστος των σχολικών καθαριστριών! Αν αφαιρεθεί η μισθοδοσία εργαζομένων σε δήμους και περιφέρειες και τα προνομιακά επιδόματα που επιβαρύνουν τους ΚΑΠ (1840 +734 ) απομένουν 400 εκ για το σύνολο των λειτουργιών σε 325 δήμους και 13 Περιφέρειες!!
Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ειδικά των δήμων και η κατακόρυφη αύξηση των λεγόμενων ιδίων εσόδων είναι η τρανή απόδειξη ότι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων έχει ως άμεσο στόχο την αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών. Είναι μια ακόμη «συνεισφορά» του λαού μας στο αιματηρό για την ζωή του δημοσιονομικό πλεόνασμα ώστε το αστικό κράτος να τροφοδοτεί με περισσότερα κρατικά έσοδα τους επιχειρηματικούς ομίλους. Να, που εδράζεται και η συνεχής προσπάθεια για «αναμόρφωση» της τοπικής διοίκησης και σήμερα του «Καλλικράτη». Να γιατί δήμοι και Περιφέρειες, δημοτικές επιχειρήσεις, διαδημοτικά δίκτυα και οι σύνδεσμοι τους εξοπλίζονται με νέο θεσμικό πλαίσιο. Να γιατί αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, δράνε «ελκυστικά για την προσέλκυση επενδύσεων»!
Ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός και η αναδιοργάνωση της κρατικής και Τοπικής Διοίκησης συνδέεται με τις γενικές ανάγκες του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και οξύτατου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αλλαγές που καμιά σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες του λαού.
Η αναδιανομή του πλούτου σε όφελος του εγχώριου και του ξένου κεφαλαίου διαπερνά έναν προς ένα και όλους μαζί τους φορείς του κράτους και τους προϋπολογισμούς τους .
Αυτό είναι το πλαίσιο που φέρνει την όλο και μεγαλύτερη αποδυνάμωση και αποσύνδεση της χρηματοδότησης των φορέων της Τ.Δ από το κράτος την πάρα πέρα προσαρμογή του ρόλου της όσον αφορά την χειραγώγηση των λαϊκών αναγκών.
Την διασύνδεση της λειτουργίας της με τις ανάγκες της επιχειρηματικότητας, επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένους κλάδους πχ απορρίμματα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τουρισμός, αγροτική παραγωγή κλπ .
Διαμορφώνονται ήδη πιο διακριτοί οι ρόλοι σε επίπεδο κράτους - και των θεσμών του- σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Επιμερίζονται αρμοδιότητες στο πλαίσιο της ενιαίας στρατηγικής του κεφαλαίου που διασφαλίζει το αστικό κράτος στο σύνολο του και με τις αναγκαίες προσαρμογές του.
Οι Δήμοι να έχουν ως κύρια αρμοδιότητα το σχεδιασμό και την διαχείριση τομέων της κοινωνικής πολιτικής. Αυτής της κοινωνικής πολίτικης που δένεται όχι φυσικά με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας, με τις δυνατότητες της εποχής και της επιστήμης άλλα με τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου πχ τα ευκαιριακά δίκτυα, της φτωχιάς, των λεγόμενων εθελοντών, των ΚΟΙΝΣΕΠ, των ΜΚΟ, της λεγόμενης «κοινωνικής» οικονομίας που στόχο έχει και την χειραγώγηση και το άνοιγμα νέων δυνατοτήτων για το κεφάλαιο σε φτηνό εργατικό δυναμικό, σε κλάδους κλπ
Οι Περιφέρειες αναλαμβάνουν ένα πιο κεντρικό ρόλο στο «αναπτυξιακό» κομμάτι. Συγκεντρώνουν τους πόρους σε αναπτυξιακές για το κεφάλαιο υποδομές, ιεραρχήσεις με βάση τις αναπτυξιακές δυνατότητες και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Όλες οι αστικές δυνάμεις και τα επιτελεία τους αναφέρονται στον ειδικό ρόλο της Τοπικής Διοίκησης. Η ενίσχυση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών των περιφερειακών και των κατώτερων βαθμίδων της διοικητικής δομής του κράτους δεν γίνονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αποσκοπούν να γίνουν πιο ικανές και αποτελεσματικές προκειμένου να στηρίξουν τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους. Να ενισχυθεί ο ανταποδοτικός χαρακτήρας στις υπηρεσίες τους, η διαχείριση της ακραίας φτώχιας που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική.
Προβάλλονται «οι αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας» ως στοιχειό δήθεν του «δημοκρατικού προγραμματισμού» της συνεισφοράς της ΤΟΠΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ όπως λένε στην «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας!
Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν και εξελίσσονται ούτε έφεραν ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Δεν μπορούν να αναιρέσουν τις οικονομικές περιφερειακές ανισότητες ούτε τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού. Καμία φιλολαϊκή περιφερική πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει όσο η γενική πολιτική παραμένει αντιλαϊκή.
Η «εγγύτητα» στο λαό διευρύνει την δυνατότητα εγκλωβισμού και χειραγώγηση του στους σχεδιασμούς της αστικής πολιτικής. Η φάση της καπιταλιστικής κρίσης αποτύπωσε με ένταση την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα των δήμων σε αυτό το ρόλο. Οι πόροι που διατίθενται από την ΕΕ επίσης δεν είναι ευκαταφρόνητοι ούτε και οι αντιδραστικές επιδιώξεις τους. Η δε «επικουρικότητα» στο πλαίσιο του ενιαίου χαρακτήρα του κράτους και των θεσμών του αναδείχνει τον αναβαθμισμένο ρόλο των περιφερειακών/τοπικών κρατικών θεσμών στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, για την πιο αποτελεσματική προώθηση της . Για παράδειγμα η ανάπτυξη των διαφόρων δικτύων φτώχιας, εθελοντισμού, της «κοινωνικής οικονομίας» επιδιώκει να εκτονώσει την λαϊκή πίεση, «προσαρμόζει » τις λαϊκές απαιτήσεις σε ανεκτά για το σύστημα και τις ανάγκες του κεφαλαίου όρια.
Ο Καποδίστριας και στη συνέχεια ο Καλλικράτης αποτύπωσαν έγκαιρα αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές. Στην Τοπική Διοίκηση έχει πια διαμορφωθεί ένα ευρύτατο στρώμα τοπικών στελεχών ποικίλων αποχρώσεων που τις ενστερνίζεται και τις υπερασπίζεται με σθένος.
Οι αναδιαρθρώσεις σε κράτος και τοπική διοίκηση διαμορφώνουν μια κρατική διοίκηση σε όλα τα επίπεδα πιο συγκεντρωτική, πιο επιτελική, πιο στενά δεμένη με μηχανισμούς της ΕΕ, πιο επιθετική απέναντι στις λαϊκές ανάγκες, πιο αντιδραστική και αυταρχική στο εργατικό-λαϊκό κίνημα
Σε αυτό το έδαφος παραμένουν οξυμμένα τα προβλήματα και οι ελλείψεις σε βασικές κοινωνικές δομές και υπηρεσίες που η στήριξη τους έχει εναποτεθεί στους σχεδιασμούς διαχείρισης των ακραίων φαινομένων φτώχειας . Με την χρηματοδότηση ευκαιριακών δράσεων και την αξιοποίηση ευρωενωσιακών προγραμμάτων που έχουν ημερομηνία λήξης , όπως συμβαίνει για παιδικούς σταθμούς, ΚΗΦΗ, ΚΔΑΠ , Βοήθεια στο σπίτι κλπ .
Το πρόβλημα με το προσωπικό επίσης παραμένει εκρηκτικό. Μείωση προσωπικού , πρόσκαιρες, λειψές προσλήψεις, απλήρωτη εργασία για μεγάλα διαστήματα ειδικά για εργαζόμενους που συνδέονται με τα ευρωενωσιακά προγράμματα. Εντατικοποίηση της εργασίας, διευθέτηση ωραρίου, καταστρατήγηση της 5ημερης εργασίας αξιοποιώντας τεχνηέντως αποφάσεις για 24ωρη λειτουργία υπηρεσιών σε καίριους τομείς, όπως είναι η αποκομιδή απορριμμάτων, καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, τις μειώσεις μισθών με υπερεργασία , αύξηση των εργατικών ατυχημάτων κλπ. Η σταθερή μόνιμη εργασία αντικαθίσταται με προσωρινούς εργαζόμενους μέσα από διάφορα προγράμματα πχ «κοινωφελούς εργασίας», συμβάσεις με ημερομηνία λήξης, «εθελοντική» εργασία και ΜΚΟ, το σκλαβοπάζαρο των Συνεταιριστικών οργανώσεων που ο ρόλος και η παρέμβαση τους διευρύνεται και στηρίζεται από Κυβέρνηση ΕΕ, με την συνδρομή Περιφερειαρχών, δημάρχων κα .
Η αντίληψη του ΚΚΕ και των δυνάμεων που συσπειρώνονται στα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική συμμετοχή και τον λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί μόνο να διαμορφώνεται ένα ενιαίο σύγχρονο και δωρεάν κρατικό σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Να εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, αξιοποιώντας τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.
Με αυτή τη γραμμή στεκόμαστε απέναντι στις αντιδραστικές αλλαγές. Με αυτή την θέση που αφορά τους εργαζόμενους και εκλεγμένους σε τοπική και περιφερειακή διοίκηση, επιδιώκουμε την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές. Καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό και περιφερικό επίπεδο αν η κεντρική πολιτική είναι στα χεριά και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κόμματων της.
Απαιτούμε δραστική αύξηση των κρατικών δαπανών από τον Προϋπολογισμό για κοινωνική πολιτική, για ενίσχυση της λαϊκής οικογένειας, για τη λειτουργία των Δημοτικών Υπηρεσιών σε απορρίμματα, πράσινο κλπ.
Αντιτασσόμαστε στη μεταφορά αρμοδιοτήτων που πρέπει να είναι στην ευθύνη του κεντρικού κράτους για την ανάπτυξη- λειτουργία στην Τοπική Διοίκηση, γιατί αυτό σημαίνει τελικά μεταφορά του κόστους στις πλάτες του λαού.
Να καταργηθεί κάθε είδους τοπική φορολογία, κάθε έμμεση φορολογία.
Εντείνουμε τον αγώνα για αποκλειστικά Δημόσιο Δωρεάν Συστήματος στους βασικούς Κοινωνικούς Τομείς της υγείας- Πρόνοιας και Παιδείας με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος.
Μόνιμη σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Μονιμοποίηση όλων των Συμβασιούχων και των εργαζομένων στα προγράμματα.
Διεκδικούμε σχεδιασμό και υλοποίηση σε Κεντρικό, Περιφερειακό και Τοπικό επίπεδο, υποδομών και μηχανισμών δημόσιας προστασίας από πλημμύρες- πυρκαγιές-σεισμούς- άλλες καταστροφές- από καιρικά φαινόμενα- ρύπανση και μόλυνση του νερού και του αέρα.
Παλεύουμε για να ανατραπεί το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά τους Δήμους και τις Περιφέρειες πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας και φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Οι μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση που ξεδιπλώθηκαν στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, (Καλλικράτης), έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο πέρασμα της αντιλαϊκής επίθεσης. Συνεισέφεραν στην δημοσιονομική πειθαρχία, στην διεύρυνση της αντιλαϊκής φορολόγησης, στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και αγαθών, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Στηρίχτηκαν από το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού που την στελεχώνει.
Είναι τα τοπικά όργανα του κράτους και η πλειοψηφία των αστικών κομμάτων που τα στελεχώνουν που χρόνια τώρα προωθούν την επιχειρηματικότητα και την διασύνδεση με τις επιχειρήσεις, την διεύρυνση της ανταπόδοσης στο όνομα της οικονομικής αυτοτέλειας. Στήριξαν τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και την ομπρέλα του οικονομικού Παρατηρητηρίου στο όνομα του νοικοκυρέματος, την συρρίκνωση υπηρεσιών και την κατάργηση των οργανικών θέσεων, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και εργασιακών δικαιωμάτων ως ανορθολογισμό και μείωση του κόστους! Είναι οι ίδιες πλειοψηφίες που ενιαία στο επίπεδο της ΚΕΔΕ, τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε κράτος και τοπική διοίκηση προσαρμοσμένες στις αντιδραστικές κατευθύνσεις της Ε.Ε και τις ανάγκες ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, τις παρουσιάζουν «ως την αναγκαία πορεία αναδιοργάνωσης της χώρας»!
Το αστικό κράτος και οι θεσμοί του ευθυγραμμίζονται στην ανάγκη να απελευθερωθούν κεφάλαια για την χρηματοδότηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων. Γι’ αυτό όσο μεγαλώνει η φορολεηλασία για τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά, οι πόροι που αφαιρούνται απ την χρηματοδότηση των Δήμων και των Περιφερειών θα είναι περισσότεροι . Γιατί θα κατευθύνονται στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων και των δανειστών και εδώ όλοι τους ταυτίζονται .
Να γιατί και στα συμπεράσματα της Επιτροπής για την αναθεώρηση του Καλλικράτη που λειτουργεί στο υπ. Εσωτερικών αποτυπώνεται και η συμφωνία ΚΕΔΕ-ΕΝΠΕ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ η επιχορήγηση της τοπικής διοίκησης να παραμείνει μεν στην ευθύνη της Κεντρικής διοίκησης για όσο διάστημα θα ωριμάζουν και οι αντιδραστικές ανατροπές, πλην όμως θα συναρτάται όπως λένε στα κείμενα τους «με την δυναμικότητα των φόρων»!
Άρα και οι λεονταρισμοί για «την νέα γενιά παρακρατημένων πόρων στην τοπική αυτοδιοίκηση» που εκτοξεύει η ηγεσία της ΚΕΔΕ/ΕΝΠΕ έχει στόχο τον αποπροσανατολισμό, τον μικροκομματισμό και τον στενά αντιπολιτευτικό στόχο για εναλλαγή στο τιμόνι της διακυβέρνησης, σήμερα με το κόμμα της ΝΔ χτες με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Την παραπάνω πραγματικότητα επιβεβαιώνουν τα στοιχεία του Ενοποιημένου προϋπολογισμού της Τοπικής Διοίκησης που αποκαλύπτουν την ραγδαία αύξηση των λεγόμενων ΙΔΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ (που αφορούν σε τέλη φόρους, ανταπόδοση κλπ)!
Τα ιδία Έσοδα για το 2016 προβλέπονταν 2.041 εκ και ξεπέρασαν τα 2.274 εκ.! Για δε το 2017 υπολογίζονται ακόμη πιο διευρυμένα στα 2.317 εκ! Η κυβέρνηση «ράβει» για φέτος μια ακόμη μεγάλη μείωση της χρηματοδότησης και οι τοπικές αρχές «κεντάνε» την άνοδο τελών και φόρων!
Την ίδια κατεύθυνση υπηρετεί και το ΠΔΕ που διαχειρίζονται οι Δήμοι. Το ΠΔΕ με αναφορά σε εθνικούς πόρους έχει σχεδόν εκμηδενιστεί. Τα ποσά που καταγράφονται στο υπ. Εσωτερικών ανέρχονται μόλις σε 216 εκ, ποσό που δεν κατευθύνεται αποκλειστικά στην Τοπική Διοίκηση.
Το μερίδιο των δήμων στα κονδύλια του ΠΔΕ και του ΕΣΠΑ για το 2017 αποτυπώνονται στα μεγέθη του Ενοποιημένου Προϋπολογισμού των ΟΤΑ και ανέρχεται μόλις σε 1.404 εκ!. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι οι λαϊκές ανάγκες δεν είναι ούτε στις « επιλέξιμες δαπάνες» Κυβέρνησης, ΕΕ, ούτε η ατμομηχανή της «επικείμενης ανάπτυξης»!
Το σκέλος των αναπτυξιακών προγραμμάτων – ΕΣΠΑ (2014-2020) αφορά σε έργα και δράσεις, που ιεραρχούνται πλήρως στις ανάγκες ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, βάζοντας στο περιθώριο τις λαϊκές ανάγκες σε υπηρεσίες, υποδομές και έργα.
Απουσιάζουν σχεδιασμένες και εκτεταμένες παρεμβάσεις σε ζητήματα: αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής – αντιπυρικής προστασίας, κοινωνικών υποδομών υγείας – πρόνοιας, σχολικής στέγης, αθλητισμού , πολιτισμού, κα.
Λαϊκά προβλήματα και ανάγκες που έρχονται και επανέρχονται συχνά με τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα, όπως είναι τα επαναλαμβανόμενα πλημμυρικά φαινόμενα, η πιθανότητα ενός μεγάλου σεισμού για την χώρα μας και οι επιπτώσεις του, η αντιπυρική προστασία και οι μεγάλες και τραγικές ελλείψεις που επαναλαμβάνονται ως δράμα κάθε καλοκαίρι, οι ελεύθεροι χώροι και οι παραλίες που παραδίνονται ένας προς έναν στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς «αξιοποίηση»! .
Τα 6 χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε τοπική και κρατική διοίκηση έτρεξαν με βιαιότητα. Η κρατική χρηματοδότηση βαίνει συνεχώς μειούμενη:
Για το 2017 προϋπολογίζονται μόλις 3.018 εκ ευρώ για το σύνολο της Τοπικής Διοίκησης! Μειωμένος όχι μόνο κατά 207 εκ ευρώ για τους 325 Δήμους σε σχέση με το 2016 αλλά συν 15 εκ ευρώ αφού οι Δήμοι αναλαμβάνουν και το κόστος των σχολικών καθαριστριών! Αν αφαιρεθεί η μισθοδοσία εργαζομένων σε δήμους και περιφέρειες και τα προνομιακά επιδόματα που επιβαρύνουν τους ΚΑΠ (1840 +734 ) απομένουν 400 εκ για το σύνολο των λειτουργιών σε 325 δήμους και 13 Περιφέρειες!!
Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ειδικά των δήμων και η κατακόρυφη αύξηση των λεγόμενων ιδίων εσόδων είναι η τρανή απόδειξη ότι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων έχει ως άμεσο στόχο την αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών. Είναι μια ακόμη «συνεισφορά» του λαού μας στο αιματηρό για την ζωή του δημοσιονομικό πλεόνασμα ώστε το αστικό κράτος να τροφοδοτεί με περισσότερα κρατικά έσοδα τους επιχειρηματικούς ομίλους. Να, που εδράζεται και η συνεχής προσπάθεια για «αναμόρφωση» της τοπικής διοίκησης και σήμερα του «Καλλικράτη». Να γιατί δήμοι και Περιφέρειες, δημοτικές επιχειρήσεις, διαδημοτικά δίκτυα και οι σύνδεσμοι τους εξοπλίζονται με νέο θεσμικό πλαίσιο. Να γιατί αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, δράνε «ελκυστικά για την προσέλκυση επενδύσεων»!
Ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός και η αναδιοργάνωση της κρατικής και Τοπικής Διοίκησης συνδέεται με τις γενικές ανάγκες του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και οξύτατου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αλλαγές που καμιά σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες του λαού.
Η αναδιανομή του πλούτου σε όφελος του εγχώριου και του ξένου κεφαλαίου διαπερνά έναν προς ένα και όλους μαζί τους φορείς του κράτους και τους προϋπολογισμούς τους .
Αυτό είναι το πλαίσιο που φέρνει την όλο και μεγαλύτερη αποδυνάμωση και αποσύνδεση της χρηματοδότησης των φορέων της Τ.Δ από το κράτος την πάρα πέρα προσαρμογή του ρόλου της όσον αφορά την χειραγώγηση των λαϊκών αναγκών.
Την διασύνδεση της λειτουργίας της με τις ανάγκες της επιχειρηματικότητας, επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένους κλάδους πχ απορρίμματα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τουρισμός, αγροτική παραγωγή κλπ .
Διαμορφώνονται ήδη πιο διακριτοί οι ρόλοι σε επίπεδο κράτους - και των θεσμών του- σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Επιμερίζονται αρμοδιότητες στο πλαίσιο της ενιαίας στρατηγικής του κεφαλαίου που διασφαλίζει το αστικό κράτος στο σύνολο του και με τις αναγκαίες προσαρμογές του.
Οι Δήμοι να έχουν ως κύρια αρμοδιότητα το σχεδιασμό και την διαχείριση τομέων της κοινωνικής πολιτικής. Αυτής της κοινωνικής πολίτικης που δένεται όχι φυσικά με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας, με τις δυνατότητες της εποχής και της επιστήμης άλλα με τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου πχ τα ευκαιριακά δίκτυα, της φτωχιάς, των λεγόμενων εθελοντών, των ΚΟΙΝΣΕΠ, των ΜΚΟ, της λεγόμενης «κοινωνικής» οικονομίας που στόχο έχει και την χειραγώγηση και το άνοιγμα νέων δυνατοτήτων για το κεφάλαιο σε φτηνό εργατικό δυναμικό, σε κλάδους κλπ
Οι Περιφέρειες αναλαμβάνουν ένα πιο κεντρικό ρόλο στο «αναπτυξιακό» κομμάτι. Συγκεντρώνουν τους πόρους σε αναπτυξιακές για το κεφάλαιο υποδομές, ιεραρχήσεις με βάση τις αναπτυξιακές δυνατότητες και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Όλες οι αστικές δυνάμεις και τα επιτελεία τους αναφέρονται στον ειδικό ρόλο της Τοπικής Διοίκησης. Η ενίσχυση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών των περιφερειακών και των κατώτερων βαθμίδων της διοικητικής δομής του κράτους δεν γίνονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αποσκοπούν να γίνουν πιο ικανές και αποτελεσματικές προκειμένου να στηρίξουν τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους. Να ενισχυθεί ο ανταποδοτικός χαρακτήρας στις υπηρεσίες τους, η διαχείριση της ακραίας φτώχιας που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική.
Προβάλλονται «οι αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας» ως στοιχειό δήθεν του «δημοκρατικού προγραμματισμού» της συνεισφοράς της ΤΟΠΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ όπως λένε στην «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας!
Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν και εξελίσσονται ούτε έφεραν ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Δεν μπορούν να αναιρέσουν τις οικονομικές περιφερειακές ανισότητες ούτε τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού. Καμία φιλολαϊκή περιφερική πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει όσο η γενική πολιτική παραμένει αντιλαϊκή.
Η «εγγύτητα» στο λαό διευρύνει την δυνατότητα εγκλωβισμού και χειραγώγηση του στους σχεδιασμούς της αστικής πολιτικής. Η φάση της καπιταλιστικής κρίσης αποτύπωσε με ένταση την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα των δήμων σε αυτό το ρόλο. Οι πόροι που διατίθενται από την ΕΕ επίσης δεν είναι ευκαταφρόνητοι ούτε και οι αντιδραστικές επιδιώξεις τους. Η δε «επικουρικότητα» στο πλαίσιο του ενιαίου χαρακτήρα του κράτους και των θεσμών του αναδείχνει τον αναβαθμισμένο ρόλο των περιφερειακών/τοπικών κρατικών θεσμών στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, για την πιο αποτελεσματική προώθηση της . Για παράδειγμα η ανάπτυξη των διαφόρων δικτύων φτώχιας, εθελοντισμού, της «κοινωνικής οικονομίας» επιδιώκει να εκτονώσει την λαϊκή πίεση, «προσαρμόζει » τις λαϊκές απαιτήσεις σε ανεκτά για το σύστημα και τις ανάγκες του κεφαλαίου όρια.
Ο Καποδίστριας και στη συνέχεια ο Καλλικράτης αποτύπωσαν έγκαιρα αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές. Στην Τοπική Διοίκηση έχει πια διαμορφωθεί ένα ευρύτατο στρώμα τοπικών στελεχών ποικίλων αποχρώσεων που τις ενστερνίζεται και τις υπερασπίζεται με σθένος.
Οι αναδιαρθρώσεις σε κράτος και τοπική διοίκηση διαμορφώνουν μια κρατική διοίκηση σε όλα τα επίπεδα πιο συγκεντρωτική, πιο επιτελική, πιο στενά δεμένη με μηχανισμούς της ΕΕ, πιο επιθετική απέναντι στις λαϊκές ανάγκες, πιο αντιδραστική και αυταρχική στο εργατικό-λαϊκό κίνημα
Σε αυτό το έδαφος παραμένουν οξυμμένα τα προβλήματα και οι ελλείψεις σε βασικές κοινωνικές δομές και υπηρεσίες που η στήριξη τους έχει εναποτεθεί στους σχεδιασμούς διαχείρισης των ακραίων φαινομένων φτώχειας . Με την χρηματοδότηση ευκαιριακών δράσεων και την αξιοποίηση ευρωενωσιακών προγραμμάτων που έχουν ημερομηνία λήξης , όπως συμβαίνει για παιδικούς σταθμούς, ΚΗΦΗ, ΚΔΑΠ , Βοήθεια στο σπίτι κλπ .
Το πρόβλημα με το προσωπικό επίσης παραμένει εκρηκτικό. Μείωση προσωπικού , πρόσκαιρες, λειψές προσλήψεις, απλήρωτη εργασία για μεγάλα διαστήματα ειδικά για εργαζόμενους που συνδέονται με τα ευρωενωσιακά προγράμματα. Εντατικοποίηση της εργασίας, διευθέτηση ωραρίου, καταστρατήγηση της 5ημερης εργασίας αξιοποιώντας τεχνηέντως αποφάσεις για 24ωρη λειτουργία υπηρεσιών σε καίριους τομείς, όπως είναι η αποκομιδή απορριμμάτων, καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, τις μειώσεις μισθών με υπερεργασία , αύξηση των εργατικών ατυχημάτων κλπ. Η σταθερή μόνιμη εργασία αντικαθίσταται με προσωρινούς εργαζόμενους μέσα από διάφορα προγράμματα πχ «κοινωφελούς εργασίας», συμβάσεις με ημερομηνία λήξης, «εθελοντική» εργασία και ΜΚΟ, το σκλαβοπάζαρο των Συνεταιριστικών οργανώσεων που ο ρόλος και η παρέμβαση τους διευρύνεται και στηρίζεται από Κυβέρνηση ΕΕ, με την συνδρομή Περιφερειαρχών, δημάρχων κα .
Η αντίληψη του ΚΚΕ και των δυνάμεων που συσπειρώνονται στα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική συμμετοχή και τον λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα από όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί μόνο να διαμορφώνεται ένα ενιαίο σύγχρονο και δωρεάν κρατικό σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Να εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, αξιοποιώντας τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.
Με αυτή τη γραμμή στεκόμαστε απέναντι στις αντιδραστικές αλλαγές. Με αυτή την θέση που αφορά τους εργαζόμενους και εκλεγμένους σε τοπική και περιφερειακή διοίκηση, επιδιώκουμε την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές. Καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό και περιφερικό επίπεδο αν η κεντρική πολιτική είναι στα χεριά και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κόμματων της.
Απαιτούμε δραστική αύξηση των κρατικών δαπανών από τον Προϋπολογισμό για κοινωνική πολιτική, για ενίσχυση της λαϊκής οικογένειας, για τη λειτουργία των Δημοτικών Υπηρεσιών σε απορρίμματα, πράσινο κλπ.
Αντιτασσόμαστε στη μεταφορά αρμοδιοτήτων που πρέπει να είναι στην ευθύνη του κεντρικού κράτους για την ανάπτυξη- λειτουργία στην Τοπική Διοίκηση, γιατί αυτό σημαίνει τελικά μεταφορά του κόστους στις πλάτες του λαού.
Να καταργηθεί κάθε είδους τοπική φορολογία, κάθε έμμεση φορολογία.
Εντείνουμε τον αγώνα για αποκλειστικά Δημόσιο Δωρεάν Συστήματος στους βασικούς Κοινωνικούς Τομείς της υγείας- Πρόνοιας και Παιδείας με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος.
Μόνιμη σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Μονιμοποίηση όλων των Συμβασιούχων και των εργαζομένων στα προγράμματα.
Διεκδικούμε σχεδιασμό και υλοποίηση σε Κεντρικό, Περιφερειακό και Τοπικό επίπεδο, υποδομών και μηχανισμών δημόσιας προστασίας από πλημμύρες- πυρκαγιές-σεισμούς- άλλες καταστροφές- από καιρικά φαινόμενα- ρύπανση και μόλυνση του νερού και του αέρα.
Παλεύουμε για να ανατραπεί το νομοθετικό πλαίσιο που καθιστά τους Δήμους και τις Περιφέρειες πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας και φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου