 |
Πριν από έξι δεκαετίες, όταν στην καθημαγμένη μετεμφυλιακή Ελλάδα του 1953 ο Εγκέλαδος χτύπησε την Κεφαλονιά και τα γειτονικά νησιά της Ιθάκης και της Ζακύνθου, προκαλώντας τεράστιες ζημιές και εκατοντάδες θύματα, ο τότε πρωθυπουργός Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, λίγες μέρες μετά τις καταστροφικές δονήσεις, όρισε έναν έμπειρο συνεργάτη του, τον πρώην δήμαρχο Μεσολογγίου Χρήστο Ευαγγελάτο, στη θέση του υφυπουργού «αποκαταστάσεως σεισμοπλήκτων Νήσων παρά τω Υπουργείω Συντονισμού».
Ο υφυπουργός, όπως και οι διάδοχοί του που ακολούθησαν την επόμενη τριετία, πηγαινοερχόταν στα ερειπωμένα νησιά και συντόνιζε την ανοικοδόμησή τους, για την οποία βρέθηκαν στην Κεφαλονιά, στην Ιθάκη και στη Ζάκυνθο –με… πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, βεβαίως- αρκετοί μάστορες και εργάτες από φτωχά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως η Ήπειρος και η Αιτωλοακαρνανία, που, σε συνεργασία με τους ντόπιους, έκτισαν σχεδόν τα πάντα –κρατικές υποδομές και ιδιωτικά κτίρια- εξ αρχής.
Κάτι παρόμοιο έκανε αρκετά χρόνια αργότερα και ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1986 στην Καλαμάτα διόρισε υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου τον τοπικό βουλευτή Θανάση Φιλιππόπουλο, παρά το γεγονός ότι η πληγείσα πόλη είχε στο τιμόνι της έναν από τους πλέον αποτελεσματικούς δημάρχους στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, τον κ. Σταύρο Μπένο, του οποίου το «άστρο» έλαμψε τότε πανελληνίως.
Και στις δύο περιπτώσεις το μεγάλο ζητούμενο ήταν ο συντονισμός των προσπαθειών του κρατικού μηχανισμού, αρχικά για την αρωγή στους σεισμοπαθείς κατοίκους και κατόπιν για την αποκατάσταση των καταστροφών. Με δεδομένες τις οικονομικές -και όχι μόνο- συνθήκες της εποχής, και στη μια και στην άλλη περίπτωση τα αποτελέσματα υπήρξαν μάλλον επιτυχή, αν κρίνει τουλάχιστον κανείς από το γεγονός ότι η Καλαμάτα γιάτρεψε σχετικά γρήγορα τις πληγές της και η Κεφαλονιά άντεξε τόσα χρόνια μετά στις τελευταίες ισχυρές δονήσεις χάρις στις υποδομές που –και με τη συμβολή βοήθειας από το εξωτερικό- απέκτησε το νησί μετά τους σεισμούς του 1953.
Η κυβέρνηση, στην πρόσφατη δοκιμασία της Κεφαλονιάς, έδειξε καλά ανακλαστικά και η κινητοποίηση των υπηρεσιών ήταν μάλλον αρκετά γρήγορη για τα δεδομένα του παραλυμένου δημόσιου τομέα στη χώρα μας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός πήγε και διανυκτέρευσε στο νησί, δίνοντας, αν μη τι άλλο, κουράγιο στους κατοίκους. Ενώ ακολούθησαν πολλά «πηγαινέλα» υπουργών και άλλων –σχετικών και άσχετων- κρατικών αξιωματούχων που δεν έδιναν, ωστόσο, την εντύπωση ότι ήταν αποτέλεσμα προγραμματισμού.
Έτσι, όσο περνούν οι μέρες, η αρχική καλή εικόνα που εκπέμφθηκε από το νησί, αρχίζει μάλλον να θολώνει, ίσως και επειδή η σεισμική ακολουθία, όπως λένε και οι ειδικοί, αλλά και οι καιρικές συνθήκες δεν είναι σύμμαχοι των σεισμοπαθών που βλέπουν τον Γολγοθά τους να μοιάζει ατελείωτος. Η μεγάλη αναστάτωση, εξάλλου, που προκάλεσαν οι ασύστατες φημολογίες –φαινόμενο, πάντως, αρκετά σύνηθες σε τέτοιες καταστάσεις- για επικείμενο πιο καταστροφικό σεισμό, είναι ενδεικτική της άσχημης ατμόσφαιρας που δημιουργείται, προφανώς επειδή ο πληθυσμός δεν εμπιστεύεται τις αρχές. Και αυτό, μάλλον, δεν αλλάζει όσες φορές και αν επαναληφθεί η κακόηχη επωδός «με εντολή του πρωθυπουργού….».
Φαίνεται, επίσης, ότι η Κεφαλονιά δεν ευτύχησε να έχει στην τοπική της εξουσία πρόσωπα με κύρος και με επίγνωση της πραγματικότητας. Αλλιώς δεν εξηγείται πως οι άρχοντες της, με πρώτο τον παλαιό θεατρώνη που είναι δήμαρχος του νησιού, ως πρώτο μέλημά τους είχαν να ζητήσουν τη συνδρομή της Πενέλοπε Κρουζ, της ηθοποιού η οποία πρωταγωνίστησε στην ταινία «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» που γυρίστηκε πριν από μερικά χρόνια στο νησί. Με στόχο, όπως είπαν, να βοηθήσει για να μην πληγεί ο… τουρισμός του νησιού.
Όταν οι κάτοικοι της Κεφαλονιάς κοιμούνται στα αυτοκίνητα, επειδή δεν έχουν φθάσει ακόμη οι σκηνές, όταν δεν έχουν λυθεί ακόμη βασικά πρακτικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον επισιτισμό των σεισμοπλήκτων ή με τη διάνοιξη των οδικών αρτηριών και τον έλεγχο της επικινδυνότητας των κτιρίων, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πως μπορεί οι τοπικοί άρχοντες να βρήκαν χρόνο για να ασχοληθούν με την πρόσκληση της Ισπανίδας πρωταγωνίστριας.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που λείπει σε αυτή τη φάση από τη σεισμόπληκτη Κεφαλονιά δεν είναι ούτε τα χρήματα –δόξα τω Θεώ, η Ελλάδα του σήμερα, παρά τη δεινή οικονομική κρίση που την ταλανίζει, μπορεί, με τη συμβολή και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να επωμιστεί το όχι και τόσο ευκαταφρόνητο κόστος της ανοικοδόμησης του νησιού-, ούτε η αλληλεγγύη των ξένων που εκφράστηκε το 1953 όταν η χώρα δεν διέθετε στοιχειώδη μέσα για την ανακούφιση του πληθυσμού της.
Εκείνο που περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο απαιτείται τώρα είναι η οργάνωση και ο συντονισμός της δράσης της Πολιτείας που θα πείσει τους Κεφαλονίτες να μείνουν στο νησί τους που συνεχίζει να κουνιέται. Και μόλις δώσουν το σήμα οι σεισμολόγοι και οι άλλοι ειδικοί επιστήμονες να ξεκινήσουν την ανοικοδόμησή του.
Γι΄ αυτό και ο ορισμός ενός συντονιστή –υπουργού ή όποιου άλλου- που θα εγκατασταθεί στο νησί, αποτελεί συνθήκη εκ των ων ουκ άνευ για να έχουν αποτέλεσμα οι προσπάθειες που γίνονται από τις δημόσιες υπηρεσίες, την Πολιτική Προστασία, τον Στρατό, την Εκκλησία και –γιατί όχι;- τις εθελοντικές οργανώσεις που μπορεί και πρέπει να δραστηριοποιηθούν στην περιοχή.
Και όταν με το καλό το νησί σταθεί στα πόδια του και είναι σε θέση να δεχθεί και πάλι τουρίστες, ας καλέσει την Πενέλοπε Κρουζ ο δήμαρχος κ. Αλέξανδρος Παρίσης για να φωτογραφηθούν και να γίνει θέμα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης η ταχύτητα ανοικοδόμησης της Κεφαλονιάς.
http://www.protothema.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου