Οπως αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμά του ο βρετανικός «Observer», οι ζωολόγοι παρατηρούν μια επιστροφή του μοναχικού ζώου ακόμη και σε δάση γύρω από μεγάλες πόλεις, όπως η Μαδρίτη. Συγκεκριμένα, έπειτα από απουσία σχεδόν 70 ετών, εδώ και μερικά χρόνια εντοπίστηκαν ξανά αγέλες λύκων στους λόφους της Γκουανταράμα, 60 χλμ. βόρεια της ισπανικής πρωτεύουσας. «Τα βουνά της Γκουανταράμα μπορούν να συντηρήσουν δύο, το πολύ τρεις αγέλες λύκων, αλλά όχι έξι και επτά αγέλες, που θεωρούμε πως ζουν πλέον εκεί» δηλώνει στη βρετανική εφημερίδα ο Χουάν Κάρλος Μπλάνκο, ειδικός επί των λύκων και σύμβουλος στο υπουργείο Περιβάλλοντος της Ισπανίας.
Επιπλέον, όπως τονίζουν οι επιστήμονες, οι λύκοι ευνοημένοι από τη νομοθεσία που απαγορεύει το κυνήγι τους, αυξάνονται και πληθαίνουν. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είχαν υπογράψει ήδη από το 1979 τη Συνθήκη της Βέρνης, η οποία απαγορεύει να σκοτώνονται οι λύκοι. «Και όσο ο πληθυσμός αυξάνεται, τόσο θα αυξάνονται και οι επιθέσεις λύκων σε άλλα ζώα. Το 2005 στην Ισπανία είχαν καταμετρηθεί 1.500 επιθέσεις λύκων, αλλά το 2008 υπερέβησαν τις 2.000» σημειώνει ο Λούις Σουάρεθ, ειδικός στη βιοποικιλότητα της διεθνούς οργάνωσης WWF. Και προσθέτει: «Από το 2006 μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί από επιθέσεις λύκων σε όλη την Ισπανία πάνω από 13.000 πρόβατα, 200 κατσίκες και πολλές αγελάδες».
Η επιστροφή του λύκου στην Ευρώπη αποδίδεται, εν μέρει, στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 και στην επανένωση της Γερμανίας. Με «ανοικτά» τα σύνορα μπορούσαν πλέον οι λύκοι να μεταναστεύουν αργά αλλά σταθερά από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, όπου το είδος ευδοκιμεί, προς δυσμάς. Σημαντικό ρόλο επίσης φαίνεται να έπαιξε και η πτώση της ΕΣΣΔ, αφού με το σοβιετικό κράτος πλέον ανήμπορο να ελέγξει τον πληθυσμό τους, οι λύκοι εισέβαλλαν ανενόχλητοι στις γειτονικές χώρες και από εκεί επεκτάθηκαν.
Πλέον, η Ευρώπη έχει οκτώ ζώνες όπου ζουν και αναπαράγονται αγέλες λύκων, στη Σκανδιναβία, στις χώρες της Βαλτικής, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στη Νοτιοανατολική Γαλλία, στην Ελβετία, στην Ιταλία και στην Ιβηρική χερσόνησο.
Στην Ελλάδα ο λύκος εξαφανίστηκε από την Πελοπόννησο λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη δεκαετία του 1930. Σήμερα επιβιώνουν περίπου 700 ζώα, στο ηπειρωτικό ανάγλυφο βόρεια της Βοιωτίας ως την Ηπειρο και την Ανατολική Μακεδονία, σε μικρές ομάδες, συχνά απομονωμένες η μία από την άλλη, με εντονότερη παρουσία σε σημεία όπου υπάρχει νομαδική κτηνοτροφία ή όπου υφίστανται ακόμη μεγάλα ορεινά συγκροτήματα χωρίς έντονη ανθρώπινη παρουσία.
Αντιθέτως, στις ΗΠΑ η παρουσία του γκρίζου λύκου διχάζει εδώ και χρόνια τους κατοίκους αρκετών μεσοδυτικών και βορειοδυτικών πολιτειών που ζητούν να επιτραπεί ξανά το κυνήγι τους, επικαλούμενοι τις καταστροφές που προκαλούν στις κτηνοτροφικές μονάδες. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε στηρίξει από τον Απρίλιο του 2011 μια ειδική τροπολογία της ομοσπονδιακής νομοθεσίας, με την οποία επιτρεπόταν εκ νέου το κυνήγι του λύκου σε πέντε δυτικές πολιτείες, μεταξύ των οποίων το Αϊνταχο, το Γουαϊόμινγκ και η Μοντάνα.
Ωστόσο, αμερικανοί επιστήμονες και οικολόγοι ισχυρίζονται πως η απόφαση είναι λανθασμένη, καθότι έχουν μείνει πολύ λίγα μέρη που μπορούν να θεωρηθούν φυσικό περιβάλλον των λύκων. «Οι γκρίζοι λύκοι επιδρούν θετικά στο περιβάλλον στο οποίο ζουν και μια τυχόν εξαφάνισή τους θα απειλούσε την ισορροπία του οικοσυστήματος» τονίζει ο Φραντς Κέιμενζιντ, περιβαλλοντολόγος και οικολόγος ακτιβιστής, θεωρώντας πως το συγκεκριμένο άγριο ζώο είναι εν πολλοίς παρεξηγημένο - ίσως και λόγω των δημοφιλών παιδικών παραμυθιών και λαϊκών δοξασιών που το παρουσιάζουν πάντα ως «κακό».
Ο «Ισπανός Μόγλης»
Το 2010 ο ισπανός σκηνοθέτης Χεράρδο Ολιβάρες έκανε την ταινία «Entrelobos» (Ανάμεσα στους Λύκους) με θέμα τη ζωή του Μάρκος Ροντρίγκεθ Παντόχα, ενός Ισπανού που έζησε για 12 χρόνια σε ημιάγρια κατάσταση σε ένα δάσος στους πρόποδες της οροσειράς Σιέρα Μορένα, περιστοιχιζόμενος από λύκους. Ο 67χρονος σήμερα «Ισπανός Μόγλης», σε πρόσφατη συνέντευξή του στο βρετανικό BBC θυμάται ότι από την τρυφερή ηλικία των επτά ετών ως τα 19 του διέμενε μέσα σε μια φωλιά λύκων, με τη λύκαινα να τον έχει... υιοθετήσει και να τον φροντίζει σαν δικό της παιδί. Με μια τρυφερότητα που συχνά λείπει από τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου