Το «ξήλωνε-ράβε» του κομματικού κράτους

«Πρέπει να δώσουμε στην Ελλάδα λίγο χρόνο, ώστε τα πράγματα να μπορέσουν να εξελιχθούν». Πολλοί, που διαφωνούν με τη γερμανική στάση στην κρίση θα συμφωνούσαν με την (προεκλογική) δήλωση της καγκελαρίου Αγκελας Μέρκελ, ωστόσο με τη σκέψη μάλλον σε κάτι διαφορετικό. Οχι στη βραδεία «εκκίνηση» της οικονομίας, αλλά στην, έστω προσωρινή συντήρηση του κομματικού κράτους που μοιράζει χρήμα στους στυλοβάτες του ακόμη και σε στιγμές βαθιάς κρίσης.

«Νωπή» είναι ακόμη η δημοσιοποίηση της «εξαιρετικά επείγουσας» εγκυκλίου του ΕΤΑΜ, επικουρικού ταμείου του ΙΚΑ, βάσει της οποίας μπορούν ή θα μπορούν (μετά τον θόρυβο που ξέσπασε, η εγκύκλιος τέθηκε σε επανεξέταση) οι συνταξιούχοι βουλευτές, δήμαρχοι και νομάρχες να αναγνωρίσουν πλασματική προϋπηρεσία (το διάστημα κατά το οποίο κατείχαν αξιώματα) και να αυξήσουν τα χρόνια της ασφάλισής τους και άρα τις συντάξεις τους.

Ομοίως «νωπή» είναι η είδηση ότι και στην Αιτωλοακαρνανία (μετά τη Ζάκυνθο, την Κάλυμνο, τη Χίο...) δίνονταν επιδόματα σε «μαϊμού» τυφλούς και κωφαλάλους.
Είναι αποκαρδιωτική η διαπίστωση ότι το κομματικό τέχνασμα που αποστέρησε τα περασμένα χρόνια δισ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία (4 δισ. μόνο από το ΙΚΑ) εις βάρος εκατ. τιμίων πολιτών συνέχισε να εφαρμόζεται και αφότου η χώρα γονάτισε και συνετρίβη από την κρίση. Υπουργοί, βουλευτές, κρατικοί λειτουργοί εξακολούθησαν, με τα δανεικά, να εξασφαλίζουν ψήφους και υποστήριξη παρέχοντας «μαϊμού» επιδόματα και συντάξεις.

Πίσω από την κρίση καλύπτεται η επικίνδυνα προβληματική διαχείρισή της. Ολα θα αντιμετωπιστούν... εν ευθέτω χρόνω, αφού εγκριθούν και ανακοινωθούν τα μέτρα, αφού οριστούν, προωθηθούν και ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, δηλαδή σε μήνες ή σε χρόνια. Χρειάζεται χρόνος, πολύς χρόνος, οι νοοτροπίες δεν ξεριζώνονται μεμιάς... Πίσω από το υπερπροβεβλημένο άρρωστο σώμα της κοινωνίας παίζεται το γνωστό παιχνίδι των ιθυνόντων «εδώ ο παπάς εκεί ο παπάς, πού είναι ο παπάς»: όλο καταργούνται οργανισμοί με 6 υπαλλήλους και 600.000 ευρώ ετήσιο ενοίκιο και εν τέλει δεν καταργούνται, όλο απομακρύνονται 7.000 επίορκοι υπάλληλοι και εν τέλει απολύονται 100, όλο φορολογούνται οι μεγαλοφοροφυγάδες και στο τέλος πληρώνουν οι τίμιοι και οι χρεοφειλέτες διατηρούν άθικτο το μαγαζάκι τους. Πράγματι, χρειάζεται χρόνος, πολύς χρόνος, οι νοσηρές δομές δεν γκρεμίζονται σε μια νύχτα, καθώς υπάρχει και η μέρα, οι μέρες, κατά τις οποίες, τουλάχιστον ορισμένες, ξαναστήνονται...   
Της Τασούλας Καραϊσκάκη
www.kathimerini.gr/pages/news/opinion