Μια χώρα σε παράνοια

Της Ιωάννας Χρ, Τσώνη
Φοιτήτριας Νομικής

Επέλεξα αυτόν τον ιδιόμορφο τίτλο, θεωρώντας πως αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την επικαιρότητα της χώρας. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και με κάποιους απλούς συλλογισμούς θα κατανοήσει την επιλογή του.

Συνοπτικά λοιπόν, στις 6 Ιανουαρίου ο Χριστόδουλος Ξηρός εξαφανίζεται όντας σε άδεια μέσα από τα χέρια των αρχών και κηρύσσεται καταζητούμενος. Στις 25 Μάρτιου του τρέχοντος πάντα έτους ο βαρυποινίτης Ιλία Καρέλι μαχαιρώνει μέχρι θανάτου σωφρονιστικό υπάλληλο και 2 μέρες αργότερα θανατώνεται και ο ίδιος αυτή τη φορά από φρικτά βασανιστήρια που υπέστη από σωφρονιστικούς υπαλλήλους στις φυλακές της Νιγρίτας. Στις αρχές Απριλίου στην επικαιρότητα κυριαρχεί το “Μπαλτάκος Γκέιτ” ταράζοντας τα όχι και τόσο λιμνάζοντα νερά της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ενώ μόλις τις προηγούμενες ημέρες, εκεί που όλα τα μίντια είχαν εκμεταλλευτεί στο έπακρον τον ανθρώπινο πόνο μετατρέποντας σε τηλεοπτικό σόου τις βγαλμένες από την κόλαση της σύγχρονης Ελλάδας εικόνες από ανθρώπους που συνωστίζονταν για τα δωρεάν προϊόντα από τους παραγωγούς, ο Χ.Ξηρός ξανανοίγει εμφατικά τον φάκελο της τρομοκρατίας στην Ελλάδα με την ατελέσφορη ευτυχώς απόπειρα βομβιστικής επίθεσης σε αστυνομικό τμήμα. Επιπλέον, μέσα σ’όλα αυτά ο προεκλογικός πυρετός. Μα θα ρωτούσε εύλογα κανείς πως συνδέονται όλα αυτά! Κι όμως βρίσκονται σε άμεση σχέση με τη ζωή μας και με το διακύβευμα όχι μόνο των εκλογών αλλά και κάθε επιλογής στην κοινωνική μας ζωή. Αν δει κανείς σφαιρικά όλα αυτά που συμβαίνουν θα καταλάβει ότι το μεγαλύτερο κακό που μας έκαναν οι πολιτικοί λαοπλάνοι είναι ότι δηλητηρίασαν πέρα από την τσέπη μας(αυτό είναι προφανές) και την σκέψη μας και ίσως το δεύτερο να είναι ακόμα πιο επικίνδυνο. Ως λαός έχουμε χάσει την ισορροπία, την ευθυκρισία και τον προσανατολισμό μας ξεσπώντας σε λανθασμένες επιλογές. Για όλα αυτά τα περιστατικά που προανέφερα άκουσα πληθώρα τοποθετήσεων και πραγματικά αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχουν Έλληνες που εκ πεποιθήσεως υποστηρίζουν ότι ένας ”Ξηρός θα τους βάλει στη θέση τους”, ότι ο Καρέλι με τη συνοδεία διάφορων ρατσιστικών σχολίων ”καλά να πάθει και περισσότερα του άξιζαν”, ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα ” κίνημα Ελλήνων ενάντια στο ανθελληνικό σύστημα που διώκεται από το κράτος όπως είπε και ο Μπαλτάκος ”, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι όλοι ξύνονται όπως λένε χαρακτηριστικά και τους αξίζει να τους κόψουν τους μισθούς” και όχι μόνο. Με τρομάζει ειλικρινά η διαπίστωση ότι τα μνημόνια και η λιτότητα εκτός από την οικονομική δυσπραγία του κράτους έβγαλαν στην επιφάνεια και καλά κρυμμένα αρχέγονα και καταστροφικά ένστικτα όπως η αυτοδικία, ο κάθε μορφής ρατσισμός και η αλληλοκαταστροφή. Έλληνες που ξεσπούν την οργή τους στον κόσμο γύρω τους τασσόμενοι υπέρ της δεξιάς και αριστερής βίας, Έλληνες που ξεσπούν και διοχετεύουν αυτή την οργή στον εαυτό τους και κάθε μέρα αυτοκτονούν με ανησυχητικούς ρυθμούς. Μία χώρα με πνεύμα μεταλλαγμένο και πανικόβλητο που μπορεί μόνο να μας διχάσει, ακριβώς σε μία περίοδο που μόνο ενότητα χρειαζόμαστε. Γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε και την ιστορική αλήθεια που αποδεικνύει ότι όλες ή σχεδόν όλες οι συγκρούσεις πηγάζουν από τον εσωτερικό κοινωνικό διχασμό. Μοιάζουμε λοιπόν ένας λαός με έναν πλήρως διαστρεβλωμένο εγκέφαλο. Για μένα προσωπικά αυτές οι εκλογές και το αποτέλεσμα τους θα αποτελούν ένα κοινωνικό ψυχογράφημα. Ένα απτό δείγμα της σκέψης μιας κοινωνίας που μοιάζει στις αντιδράσεις και στις επιλογές της πιο απρόβλεπτη από ποτέ. Η λεγόμενη ”κοινή λογική” καλώς ή κακώς δείχνει ως έννοια να εκτροχιάζεται και να παραμορφώνεται συνεχώς. Κάθε προσπάθεια πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος τόσο σε εθνικό όσο και τοπικό επίπεδο για μένα είναι τουλάχιστον παρακινδυνευμένη, με όλη αυτήν την ρευστότητα που βιώνει η κοινωνία. Θεωρώ χρέος όλων των πολιτών τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία, τη μόνη διαδικασία που μας δίνει το πολιτικό βήμα και που αν δε συμμετέχουμε έστω σ αυτό το ελάχιστο ψήγμα δημοκρατίας που μας έχει απομείνει δεν δικαιούμαστε να κατηγορούμε απλώς τους άλλους που επέλεξαν για εμάς. Βέβαια αντιλαμβάνομαι ότι η διαδικασία των εκλογών μόνο εύκολη δεν είναι διότι εν καιρώ η ψήφος μας δεν αποδεικνύεται ένα στοιχείο ενδεικτικό της αξίας και της υπόληψης αυτών που ψηφίσαμε αλλά ένας καθρέπτης εμάς των ίδιων και των επιλογών μας.

http://neafiliaton.wordpress.com/